Το δρόμο της εξόδου από το Δημόσιο έδειξε το Συμβούλιο της Επικρατείας σε γραμματέα του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στο Αργυρόκαστρο, που φέρεται να είχε στήσει “επιχείρηση” στην οποία εξέδιδε πλαστές βίζες εισόδου Σένγκεν σε Αλβανούς υπηκόους. Μάλιστα, ο υπάλληλος σύμφωνα με μαρτυρίες ζούσε πλούσια ζωή, ενώ είχε μεγάλη... αδυναμία σε νεαρές κοπέλες από τη γειτονική χώρα, αφού φέρεται να άνοιγε για εκείνες με μεγάλη ευκολία τα σύνορα!
Το ΣτΕ επικύρωσε την πειθαρχική ποινή της οριστικής απόλυσής του, έξι χρόνια μετά την αποκάλυψη της υπόθεσης, όταν έφτασε στο υπουργείο Εξωτερικών απόρρητο έγγραφο στο οποίο αναφερόταν ότι σε αποθήκη δίπλα στο Προξενείο εντοπίστηκαν έξι πακέτα που περιείχαν 763 αιτήσεις με συνημμένα δικαιολογητικά για τη χορήγηση θεωρήσεων Σένγκεν της διετίας 2006-2007.
Ακολουθώντας τα στοιχεία, η έρευνα έδειξε πως από τις 763 αυτές αιτήσεις, οι 681 αφορούσαν σε άτομα εκτός της περιοχής της δικαιοδοσίας του επίμαχου Προξενείου. Από την ΕΔΕ που διενεργήθηκε διαπιστώθηκαν σωρεία παρατυπιών όπως πλαστά και παραποιημένα έγγραφα από Αστυνομικό Τμήμα, ΚΕΠ κ.λ.π.
Είναι χαρακτηριστικό πως ο αριθμός των θεωρήσεων εισόδου στην χώρα μας ήταν αυξημένος την διετία 2006-2008, ενώ μόλις έφυγε ο προξενικός υπάλληλος ο αριθμός μειώθηκε αισθητά.
ΟΙ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ
Μια οικιακή βοηθός από την Αλβανία κατέθεσε ότι όσο διάστημα υπηρετούσε ο επίμαχος υπάλληλος στο Προξενείο έβλεπε “ύποπτες” κινήσεις, καθώς κάθε Δευτέρα πάνω στο γραφείο έβλεπε αλβανικά διαβατήρια είτε μέσα σε εφημερίδες είτε μέσα σε πλαστές σακούλες.
Στο πόρισμα της ΕΔΕ αναφέρεται ότι δεν υπήρχε αμφιβολία ότι από το Γενικό Προξενείο Αργυροκάστρου χορηγούντο παράνομες θεωρήσεις, με ανύπαρκτα, πλαστά ή ελλιπή δικαιολογητικά, που όμως δεν μπορεί να υπολογιστεί ο ακριβής αριθμός τους.
Πάντως, η μεθόδευση της χορήγησής τους προσφέρεται για «σκέψεις περί χρηματισμού», σημειώνεται στην ΕΔΕ.
Απολογούμενος ο υπάλληλος παραδέχτηκε ότι χορηγούσε θεωρήσεις εισόδου με πλαστά δικαιολογητικά, όμως, όπως είπε το έκανε κατόπιν “παρεμβάσεων” και “επιμόνων πιέσεων σημαινόντων προσώπων”. Αυτός ήταν ένας ισχυρισμός που δεν έπεισε τις αρμόδιες αρχές και τελικά το Πειθαρχικό Συμβούλιο του υπουργείου Εξωτερικών του επέβαλε την πειθαρχική ποινή της οριστικής παύσης -επικυρώθηκε από το ΣτΕ- για τα παραπτώματα της παράβασης υπαλληλικού καθήκοντος, της παράβασης καθήκοντος κατά τον Ποινικό Κώδικα ή άλλους ποινικούς νόμους, της αμέλειας και της ατελούς εκπλήρωσης καθήκοντος, καθώς και της χαρακτηριστικώς αναξιοπρεπούς ή ανάξιας για υπάλληλο διαγωγής εντός και εκτός υπηρεσίας.
