Γράφει ο Βαγγέλης Τριάντης
Φλεβοκαθετήρες, σύριγγες και βελόνες που σπάνε, γάντια που σκίζονται, ράμματα που κόβονται σαν να μην έγιναν ποτέ. Τα όσα συμβαίνουν στα δημόσια νοσοκομεία όλης της χώρας θυμίζουν κάτι από χώρα τριτοκοσμική και όχι χώρα μέλος της ΕΕ.
Κινέζικα υλικά αμφιβόλου ποιότητας και προδιαγραφών έχουν κατακλύσει τα δημόσια νοσοκομεία, με το πρόσχημα του χαμηλού κόστους. Τα αποτελέσματα όμως στην πράξη είναι διαφορετικά. Το συνολικό κόστος όχι μόνο δε μειώνεται αλλά αυξάνεται, καθώς το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό αναγκάζεται να χρησιμοποιεί πολλαπλάσιο υλικό σε σχέση με παλιότερα. Την ίδια ώρα που δημιουργούνται και σοβαρά ζητήματα λειτουργικότητας με αποτέλεσμα να ταλαιπωρούνται γιατροί, νοσηλευτές αλλά και οι ίδιοι οι ασθενείς.
Τα υλικά αυτά είναι κινεζικής προέλευσης. Κινέζοι εργάτες, δουλεύουν νυχθημερόν σε εργοστάσια προκειμένου να τα κατασκευάσουν, έναντι εξευτελιστικού τιμήματος. Στη συνέχεια, μεταφέρονται στην Ευρώπη, όπου μεγάλοι ευρωπαϊκοί όμιλοι αναλαμβάνουν να τα προωθήσουν, σύμφωνα με καταγγελίες που έχει στη διάθεσή του το news.gr, στις χώρες μέλη της ΕΕ, μεταξύ αυτών και η Ελλάδα. Σε κάποιες περιπτώσεις η εισαγωγή τους στη χώρα μας μπορεί να γίνει και απευθείας δίχως τη μεσολάβηση μεγάλων ευρωπαϊκών ομίλων.
"Τα υλικά αυτά ενώ είναι κινεζικής προέλευσης έρχονται μέσω μεγάλων ευρωπαϊκών ομίλων προκειμένου να νομιμοποιήσουν τις προδιαγραφές τους", σημειώνει στo news.gr, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδος (ΟΕΝΓΕ) κ. Δημήτρης Βαρνάβας.
Πως μπαίνουν στα νοσοκομεία
Η χρήση τους στα δημόσια νοσοκομεία έγινε σταδιακά τα τελευταία χρόνια. Δούρειος ίππος για την εισαγωγή τους αποτέλεσε η προσπάθεια για τη μείωση του κόστους λειτουργίας των δημοσίων νοσοκομείων. Ένα χώρο όπου για χρόνια ολόκληρα είχε στηθεί ένα ατελείωτο πάρτι με την προμήθεια υλικών.
Προκειμένου να μειωθεί η σπατάλη και να συμμαζευτεί όσο το δυνατόν περισσότερο το λειτουργικό κόστος, αποφασίστηκε να επιλέγονται τα φθηνότερα υλικά. Πιο απλά, όταν προκηρύσσεται κάποιος διαγωνισμός για την προμήθεια υλικών, αυτή γίνεται με βάση τη λογική του μειοδότη. Δηλαδή, η φθηνότερη προσφορά είναι τελικά αυτή που επιλέγεται.
"Εμείς επιμένουμε ότι οι διαγωνισμοί για την προμήθεια υλικών θα πρέπει να γίνονται με βάση την αναλογία κόστους-οφέλους και όχι με βάση τη χαμηλότερη τιμή", υπογραμμίζει στα news.gr, ο κ. Βαρνάβας.
Τα αποτελέσματα όμως στην πράξη είναι τραγικά. Από τη μια, το συνολικό κόστος λειτουργίας αυξάνεται κατακόρυφα. Τα υλικά αυτά αποδεικνύονται στην πράξη ελαττωματικά με αποτέλεσμα ένα μεγάλο μέρος από αυτά να καταλήγουν στα σκουπίδια των νοσοκομείων. Από την άλλη, όπως καταγγέλλουν γιατροί και νοσηλευτές, τίθεται σε κίνδυνο η υγεία των ασθενών.
"Τα υλικά αυτά έχουν κατακλύσει τα δημόσια νοσοκομεία, με τη λογική του χαμηλότερου κόστους. Το ότι είναι φθηνό όμως δε σημαίνει ότι είναι και καλύτερης ποιότητας. Με αποτέλεσμα και να αυξάνεται το συνολικό κόστος και να τίθενται και λειτουργικά ζητήματα", τονίζει στο news.gr, ο αντιπρόεδρος της Πανελήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ), Νίκος Παντέλης.
Τηρούνται οι προδιαγραφές;
Αυτό που πρέπει να απαντηθεί είναι το κατά πόσο τηρούνται οι προδιαγραφές κατά την παρασκευή των υλικών αυτών. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ορίσει συγκεκριμένες προδιαγραφές και πιστοποίηση κατά την παρασκευή τους οι οποίες πρέπει να είναι συμβατές με την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Το κατά πόσο τηρούνται όμως αυτές σε εργοστάσια στα βάθη της Ανατολής είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να πει με ακρίβεια. Αν και τα αποτελέσματα της χρήσης των υλικών αυτών δείχνουν ότι μάλλον οι προδιαγραφές αποτελούν είδος... πολυτελείας.
Δεν υπάρχει οργανισμός που να πιστοποιεί
Την ίδια ώρα μεγάλα προβλήματα προκαλεί και το γεγονός ότι δεν υπάρχει ένας επίσημος οργανισμός που να πιστοποιεί αυτά τα υλικά. Κανονικά, αρμόδιος φορέας για την πιστοποίηση των υλικών αυτών θα έπρεπε να είναι ο Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων (ΕΟΦ). Σύμφωνα όμως με καταγγελίες, ο ΕΟΦ, ούτε εργαστήρια διαθέτει που να εξετάζει τα υλικά αυτά και να τα πιστοποιεί, αλλά ούτε μπορεί να στείλει σε αντίστοιχα εργαστήρια του εξωτερικού.
Με αποτέλεσμα να μην μπορεί να πραγματοποιηθεί έλεγχος ακόμα και όταν υπάρχει επίσημη καταγγελία γιατρού, νοσηλευτή ή εργαζομένου στα νοσοκομεία για τη ποιότητα κάποιου προϊόντος.
"Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει κάποιος επίσημος οργανισμός που θα μπορούσε να προχωρήσει σε πιστοποίηση των προϊόντων αυτών", σημειώνει στo news.gr, ο κ. Βαρνάβας.
Ανεξάρτητα πάντως εάν υπάρχει επίσημος φορέας ή όχι, το θέμα είναι ότι τα υλικά αυτά όχι μόνο δεν μειώνουν το κόστος αλλά το αυξάνουν κατακόρυφα, ενώ παράλληλα θέτουν σε κίνδυνο την υγεία των ασθενών. Ίσως η ελληνική πολιτεία έπρεπε να αφουκραστεί τις εκκλήσεις του ιατρικού προσωπικού της χώρας.
