Αιχμές κατά των συναδέλφων της που εκφέρουν γνώμη για τη χρονολόγηση του μνημείου της Αμφίπολης χωρίς να έχουν δει από κοντά τα ευρήματα άφησε, απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων, η επικεφαλής των ανασκαφών, Κατερίνα Περιστέρη.
“Όταν εμείς χρονολογούμε το μνημείο στο τελευταίο τέταρτο του 4ου π.Χ αιώνα, είμαστε απόλυτα σίγουροι τόσο για τον περίβολο, όσο και για τα ευρήματά μας. Το να έρχονται συνάδελφοι, που από φωτογραφία χρονολογούν, δεν γίνεται”, σχολίασε χαρακτηριστικά η κ. Περιστέρη.
Απαντώντας σε ερώτηση για το κατά πόσον η ίδια συμμετέχει σε μία διαδικασία πολιτικής εκμετάλλευσης των ευρημάτων στην Αμφίπολη, η κ. Περιστέρη το αρνήθηκε κατηγορηματικά, τονίζοντας: “Κάνω ανασκαφές πάνω από 30 χρόνια. Νιώθω λατρεία για τη δουλειά μου. Όλα αυτά είναι κακίες. Εκτός αν εννοούν τη στήριξη που μου παρέχει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού, στο οποίο υπηρετώ και ευχαριστώ γι αυτό”.
Την ίδια στάση κράτησε και η γενική γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, που σημείωσε: “Δεν καταλαβαίνω γιατί μιλάμε για πολιτική εκμετάλλευση. Καθοδήγησε κάποιος το εύρημα για να βρεθεί εκεί που βρέθηκε; Γιατί είναι πολιτική εκμετάλλευση, επειδή ο υπουργός Πολιτισμού επισκέπτεται το εύρημα ασκώντας τις αρμοδιότητες του; Από πότε είναι πολιτική εκμετάλλευση, το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός από ενδιαφέρον επισκέπτεται ένα σημαντικό μνημείο;”.
Αναφορικά με το γεγονός ότι στον τάφο βρέθηκαν σπασμένα μάρμαρα, η Κατερίνα Περιστέρη ξεκαθάρισε ότι για την θραύση των μαρμάρων δε φταίει η διαδικασία της αποχωμάτωσης, αλλά πιθανότατα κάποια οβίδα του βουλγαρικού στρατού από το 1913 ή ο μεγάλος σεισμός 6,8 Ρίχτερ που σημειώθηκε στην περιοχή κατά τον 6ο μ.Χ. αιώνα.
Για το ενδεχόμενο να έχει συληθεί ο τάφος από τυμβωρύχους, η Κατερίνα Περιστέρη εξέφρασε τη γνώμη πως είναι πιθανό στα αρχαία χρόνια να είχαν μπει τυμβωρύχοι, αλλά θα ήταν δύσκολο να έχουν φτάσει μέσα, ενώ η κ. Μενδώνη συμπλήρωσε: “Η τυμβωρυχία ήταν σύνηθες φαινόμενο στην αρχαιότητα. Έχουμε ισχυρές ενδείξεις ότι στα αρχαία χρόνια έγιναν απόπειρες σύλησης. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε μέχρι πού έφτασαν”.
