Η κρίσιμη μέρα για τις 393 καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών έφτασε, με τον Άρειο Πάγο να καλείται σήμερα να ακούσει τα επιχειρήματα των δύο πλευρών και να αποφανθεί αν πρέπει να ακυρωθεί η απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου η οποία τις δικαίωσε.
Οι καθαρίστριες δηλώνουν αποφασισμένες να συνεχίσουν τον αγώνα τους, δίνοντας δυναμικό παρών και έξω από τον Άρειο Πάγο. Ωστόσο, οι πληροφορίες θέλουν τον εισηγητή της υπόθεσης αρεοπαγίτη Χριστόφορο Κοσμίδη να παίρνει θέση υπέρ του Δημοσίου, ζητώντας να μην εφαρμοστεί η θετική, για τις καθαρίστριες, απόφαση. Αν και η απόφαση του Αρείου Πάγου δεν πρόκειται να εκδοθεί σήμερα, ήδη νομικοί κύκλοι εκτιμούν ότι στην περίπτωση που γίνει δεκτή η εισήγηση πιθανόν να αποτελέσει και νομολογιακή αξία για άλλες υποθέσεις που αφορούν σε κατάργηση οργανικών θέσεων στο Δημόσιο, καθώς ο αρεοπαγίτης θεωρεί απολύτως συνταγματική τη διαδικασία που ακολουθήθηκε εφόσον την επέβαλλε το δημόσιο συμφέρον και η οικονομική κρίση.
Ο κ. Κοσμίδης θεωρεί ότι το Πρωτοδικείο υπερέβη τη δικαιοδοσία του, καθώς οι καθαρίστριες δεν έχουν απολυθεί, αφού η κατάργηση των θέσεων και η περιαγωγή τους σε διαθεσιμότητα δεν συνιστά καταγγελία της ατομικής σύμβασης, αλλά “αποτελεί αυτοδίκαιη απόλυση υπό την αναβλητική αίρεση της μη μετατάξεως ή μετακινήσεως αυτών σε άλλη υπηρεσία του δημοσίου τομέα κατά την διάρκεια της διαθεσιμότητας”. Επισημαίνει, επίσης, πως η κατάργηση των οργανικών θέσεων αφορούσε στο σύνολο του κλάδου των καθαριστριών και “έγινε κατά νομοθετική εξουσιοδότηση, ως προσπάθεια ορθολογικής συρρίκνωσης του δημοσίου τομέα κατά την εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2013-2016”.
Όσο για την απόφαση του υπουργείου Οικονομικών η καθαριότητα να ανατεθεί σε ιδιωτικά συνεργεία, όπως λέει, “ανάγεται στο πεδίο κυριαρχικής δράσης της δημόσιας διοίκησης και αποβλέπει στην εξυπηρέτηση δημόσιου σκοπού”.
Σε ό,τι αφορά το θέμα της κατάργησης οργανικών θέσεων, ο εισηγητής θεωρεί ότι η Πολιτεία έχει την ευχέρεια να τις καταργεί, κυρίως όταν το προσωπικό που προσλαμβάνεται με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου δεν καλύπτεται από τη συνταγματική εγγύηση της μονιμότητας. Ένας ακόμη λόγος, σύμφωνα με τον αρεοπαγίτη, είναι η οικονομική συγκυρία που περιορίζει τις κοινωνικές παροχές και επιβάλλει τη συρρίκνωση του κράτους ως επιχειρηματία ή εργοδότη, οδηγώντας σε περικοπή θέσεων εργασίας.
Καταλήγοντας, ο αρεοπαγίτης θεωρεί ότι η κατάργηση θέσεων εργασίας με συνακόλουθη διαθεσιμότητα είναι νόμιμη αν : 1) η κατάργηση των θέσεων επιβάλλεται από λόγους δημοσίου συμφέροντος, 2) γίνεται με κριτήρια σύμφωνα με την ορθολογική οργάνωση, 3) η επιλογή του προσωπικού που τίθεται σε διαθεσιμότητα γίνεται με κριτήρια αντικειμενικά και με τρόπο που ελαχιστοποιεί τις δυσμενείς συνέπειες από τη διαθεσιμότητα ή την ενδεχόμενη απόλυσή του εάν υπάρχει αδυναμία μετακίνησης σε άλλη θέση.
