Να μην επιστρέψουν οι καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών στις θέσεις τους θα προτείνει ο αρμόδιος εισηγητής στο Εργατικό Τμήμα του Αρείου Πάγου, ζητώντας ουσιαστικά να γίνει δεκτή η αίτηση του Δημοσίου για αναίρεση της δικαστικής απόφασης που τις δικαιώνει. Ο αρεοπαγίτης Χριστόφορος Κοσμίδης θεωρεί απολύτως συνταγματική την διαδικασία, όταν την επιβάλλουν το δημόσιο συμφέρον και η οικονομική κρίση.
Ο αρεοπαγίτης, σύμφωνα με πληροφορίες, στην εισήγηση του εκτιμά ότι το Πρωτοδικείο το οποίο άναψε το πράσινο φως για να επιστρέψουν στη δουλειά τους οι καθαρίστριες υπερέβη τη δικαιοδοσία του.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, η κατάργηση των θέσεων και η περιαγωγή των καθαριστριών σε διαθεσιμότητα δε συνιστά καταγγελία της ατομικής σύμβασης παροχής εξηρτημένης εργασίας, αλλά “αυτοδίκαιη απόλυση υπό την αναβλητική αίρεση της μη μετατάξεως ή μετακινήσεως αυτών σε άλλη υπηρεσία του δημοσίου τομέα κατά την διάρκεια της διαθεσιμότητας”. Μάλιστα, ο κ. Κοσμίδης χαρακτηρίζει το καθεστώς της διαθεσιμότητας ευμενέστερο για τους εργαζόμενους, καθώς, όπως υπογραμμίζει, πρόκειται για μια κίνηση “εξαρτώμενη από τη μη ευδοκίμηση της προσπάθειας της υπηρεσίας να μετατάξει ή να μεταφέρει τους συγκεκριμένους υπαλλήλους σε οργανικές θέσεις κάποιου άλλου φορέα του δημοσίου τομέα”.
Θα επισημάνει επίσης πως η κατάργηση των οργανικών θέσεων αφορούσε στο σύνολο του κλάδου των καθαριστριών και “έγινε κατά νομοθετική εξουσιοδότηση, ως προσπάθεια ορθολογικής συρρίκνωσης του δημοσίου τομέα κατά την εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2013-2016”. Θεωρεί δε πως η απόφαση του υπουργείου Οικονομικών να ανατεθεί η καθαριότητα σε ιδιωτικά συνεργεία “ανάγεται στο πεδίο κυριαρχικής δράσης της δημόσιας διοίκησης και αποβλέπει στην εξυπηρέτηση δημόσιου σκοπού”.
Ο κ. Κοσμίδης θέτει και το θέμα της κατάργησης οργανικών θέσεων και θεωρεί ότι η Πολιτεία έχει την ευχέρεια να τις καταργεί, κυρίως όταν το προσωπικό που προσλαμβάνεται με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου δεν καλύπτεται από τη συνταγματική εγγύηση της μονιμότητας. Επιπλέον λόγος βέβαια είναι -κατά τον δικαστή- η οικονομική συγκυρία που περιορίζει τις κοινωνικές παροχές και επιβάλλει τη συρρίκνωση του κράτους ως επιχειρηματία ή εργοδότη, οδηγώντας σε περικοπή θέσεων εργασίας.
Έτσι, ο αρεοπαγίτης θεωρεί ότι η κατάργηση θέσεων εργασίας με συνακόλουθη διαθεσιμότητα είναι νόμιμη αν: 1) η κατάργηση των θέσεων επιβάλλεται από λόγους δημοσίου συμφέροντος, 2) γίνεται με κριτήρια σύμφωνα με την ορθολογική οργάνωση, 3) η επιλογή του προσωπικού που τίθεται σε διαθεσιμότητα γίνεται με κριτήρια αντικειμενικά και με τρόπο που ελαχιστοποιεί τις δυσμενείς συνέπειες από τη διαθεσιμότητα ή την ενδεχόμενη απόλυσή του εάν υπάρχει αδυναμία μετακίνησης σε άλλη θέση.
