Σοκ και αποτροπιασμό προκάλεσε η αποκάλυψη της υπόθεσης του απάνθρωπου εγκλεισμού και την κακοποίηση της ορφανής και ανάπηρης Μαρίας Παπαδοπούλου, που σώθηκε από θαύμα και νοσηλεύεται σε κρατικό νοσοκομείο από τον περασμένο Ιούλιο, έχοντας, ωστόσο, χάσει το αριστερό της πόδι από τα βασανιστήρια και την εγκατάλειψη.
Η γειτόνισσά της Μαρίας, Ιωάννα Πλεύρη, η οποία μαζί με τη μητέρα της ήταν οι άνθρωποι που ουσιαστικά την έσωσαν και στέκονται συνέχεια δίπλα της στο νοσοκομείο, μιλάει στην εφημερίδα "Έθνος" για άγνωστες πτυχές από τις απεγνωσμένες προσπάθειες που έκανε για να φύγει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα η Μαρία από το... κολαστήριο.
Παράλληλα, μιλά για τη συγκυρία που έγινε αφορμή να αποκαλυφθεί το δράμα της 36χρονης.
"Τα μπαλκόνια μας, που "βλέπουν" στον φωταγωγό, στον οποίο την είχαν βγάλει, τα χωρίζει ένα κάγκελο. Δεν χρησιμοποιούσα ποτέ αυτόν τον χώρο και δεν θα είχα αντιληφθεί τίποτα εάν μία περιπέτεια της υγείας της μητέρας μου δεν την ανάγκαζε να έρθει να μείνει σπίτι μου στις αρχές του καλοκαιριού και συγκεκριμένα στο δωμάτιο που έχουμε κλείσει και βλέπει σε αυτό το μπαλκόνι.
Έτσι αρχίσαμε να ακούμε όλα όσα συνέβαιναν δίπλα μας. Οταν εγώ επέστρεφα από το γραφείο, η μητέρα μου ταραγμένη μου εξιστορούσε όλα όσα άκουσε... ό,τι έλεγαν και έκαναν στη Μαρία. Καθόμουνα λοιπόν μετά και περίμενα να ακούσω κι εγώ... Από πού να αρχίσω; Από τα λόγια; "Πονηρή", "ψεύτρα", "τουρκάλα", "πουτ...α" ,"βαμπίρ, που πίνεις το αίμα των ανθρώπων" σε ένα ανήμπορο, ανάπηρο κορίτσι. Και γιατί; Επειδή κατουρήθηκε, επειδή λερώθηκε, επειδή, επειδή...
Ένα κορίτσι, που ήταν παρατημένο ολομόναχο, χωρίς τηλεόραση, που το μόνο που αντίκριζε από το ένα ξημέρωμα έως το άλλο ήταν το σεντόνι με το οποίο την έκρυβαν... Και από πράξεις; Χτυπήματα, αρνήσεις, για νερό, που απελπισμένα ζητούσε, "για να μην κατουριέται συνεχώς", όπως έλεγε η γυναίκα, κάθε φορά που διαμαρτυρόμουνα.
