“Κανείς δεν γνώριζε την Αμφίπολη, μέχρι, μεσούντος του Αυγούστου, ο πρωθυπουργός μας εμφανίστηκε, αυτή τη φορά σε ρόλο Ιντιάνα Τζόουνς. Πρόκειται για ένα χωριό, το οποίο δύσκολα βρίσκεις, καθώς η ταμπέλα στην Εγνατία γράφει προς Πρώτη Σερρών, πατρίδα του εθνάρχη, άρα σημαντικότερη”.
Με αυτήν την εισαγωγή ξεκινά ένα άρθρο που δημοσιεύεται σήμερα στην Εφημερίδα των Συντακτών και υπογράφει η κόρη του αρχαιολόγου Δημήτρη Λαζαρίδη, ο οποίος ήταν εκείνος που ξεκίνησε τις ανασκαφές στην Αμφίπολη.
Η Αναστασία Λαζαρίδη στο άρθρο της περιγράφει το πώς βοήθησε τον πατέρα της στις ανασκαφές και αναφέρει και την Κατερίνα Περιστέρη, μαθήτριά του που σήμερα είναι η ίδια επικεφαλής των εργασιών στην Αμφίπολη, και κατόπιν κάνει λόγο για “εθνικιστική παράκρουση της Αμφίπολης”, σχολιάζοντας: “Με φρίκη έβλεπα τον πρωθυπουργό, τους κ.κ. Τασούλα και Μενδώνη και τα ΜΜΕ να επιβλέπουν την ανασκαφή. Γιατί τόσος όψιμος ζήλος; Κι από πού κι ως πού, κι αυτό αποτελεί ύβριν, της οποίας επέρχεται τιμωρία, το επιστημονικό έργο συντελείται σε καθεστώς άγρυπνης παρακολούθησης από άσχετους προς το επάγγελμα; Ο καταβασανισμένος λαός μας χρειάζεται μια μεγαλειώδη αφήγηση, μιας μεγαλειώδους ιστορίας, που εξικνείται ώς τον Σαγγάριο, όπου πνίγηκε μεθυσμένος ο Μεγαλέξανδρος, την Αίγυπτο, τη Σαμαρκάνδη, τη Βακτριανή κ.λπ.;”.
Η ίδια εκφράζει την ελπίδα ο τάφος στην Αμφίπολη να μην είναι συλημένος και να προκύψει κάτι στην αρχαιολογική έρευνα, και κάνει αναφορά στον μεγάλο αρχαιολόγο Γιώργο Χουρμουζιάδη, ο οποίος, όπως επισημαίνει, “δημιούργησε μια σχολή αρχαιολόγων για τους οποίους ένα λιοκούκουτσο του 7000 π.Χ. είναι εξίσου σημαντικό από αρχαιολογική σκοπιά μ' ένα χρυσό στεφάνι”.
Καταλήγοντας, η Αναστασία Λαζαρίδη τονίζει πως ανάμεσα στους λόγους που την ώθησαν να γράψει το άρθρο αυτό είναι ο θυμός, "γιατί πολιτικοί που απαξιώνουν τον πολιτισμό και ξεπουλούν αρχαιολογικές περιοχές (Ναός Ζωσιμαίου Απόλλωνα στον Αστέρα Βουλιαγμένης, Αμνισός, Ισσός, κ.λπ.), που απολύουν έμπειρους μαρμαροτεχνίτες, σχεδιαστές, συντηρητές, εργάτες ανασκαφών κ.λπ. και αγνοούν τη λεπτή και προσεκτική ανασκαφική διαδικασία, που γίνεται με πενιχρά οικονομικά και αγάπη για τη δουλειά, λησμονιούνται".
