Δεν αποτελεί πλέον ποινικό αδίκημα, μπορεί όμως να οδηγήσει σε υποχρέωση αποζημίωσης όσους... παραστρατούν
Μοιχεία – απιστία, όροι που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν τις εξωσυζυγικές σχέσεις και τις συνέπειες που αυτές συνεπάγονται.
Παλαιότερα, η μοιχεία αποτελούσε ποινικό αδίκημα και ήταν άμεσα συνδεδεμένη με την υπαιτιότητα του εναγομένου στο διαζύγιο.
Από το 1982 η μοιχεία καταργήθηκε ως ποινικό αδίκημα και ως απόλυτος λόγος διαζυγίου.
Φυσικά, δεν έχει παύσει να στοιχειοθετεί τον ισχυρό κλονισμό ενός γάμου και άρα να συντελεί στο να είναι αφόρητη η συνέχιση της έγγαμης συμβίωσης.
Συνεπώς, η μοιχεία ως λόγος για τον ισχυρό κλονισμό του γάμου μπορεί να συντρέχει είτε στο πρόσωπο του ενάγοντος συζύγου είτε στο πρόσωπο του εναγομένου συζύγου είτε φυσικά και στους δύο συζύγους.
Ο κλονισμός τεκμαίρεται σε περίπτωση μοιχείας, εγκατάλειψης του ενάγοντος ή απειλής της ζωής του από τον εναγόμενο. Δηλαδή, αν αποδείξει αυτός που ζητάει το διαζύγιο ότι συμβαίνει κάτι από τα προαναφερθέντα και εφόσον όμως ο εναγόμενος δεν αποδεικνύει , θεμελιώνεται το δικαίωμα για διαζύγιο, καθώς θεμελιώνεται κι ο ισχυρός κλονισμός που καθιστά τη συνέχιση του έγγαμου βίου αφόρητη.
Εφόσον αποδειχθεί η μοιχεία, δεν χρειάζεται ν’ αποδειχθεί κι ο ισχυρός κλονισμός, καθώς ο νόμος θεωρεί ότι η μοιχεία επιφέρει ισχυρό κλονισμό του γάμου.
Επίσης, η μοιχεία πέραν του ότι επιφέρει ισχυρό κλονισμό, έχει ως συνέπεια και την προσβολή της προσωπικότητας του άλλου συζύγου, καθώς προσβάλλει την τιμή και την υπόληψή του, οπότε γεννά κι αξίωση αποζημίωσης για υλική ζημία και κυρίως χρηματικής ικανοποίησης για ηθική βλάβη.
Δεν θα πρέπει όμως σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί ότι η μοιχεία αποτελεί λόγο προκειμένου ο απατημένος σύζυγος ν΄ αξιώσει διατροφή μόνο για το λόγο ότι απατήθηκε ούτε κάποιο επιπλέον περιουσιακό στοιχείο μόνο για το λόγο αυτό.
Μπορεί όμως, όπως προαναφέρθηκε να ο ενάγων ν’ αποδείξει προσβολή της προσωπικότητας του λόγω της μοιχείας και έτσι ν’ αξιώσει αποζημίωση για υλική ζημία και χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη του.
Υλική ζημία μπορεί να θεωρηθεί η δαπάνη χρημάτων του εναγομένου συζύγου για το "τρίτο πρόσωπο", χρήματα τα οποία αν εξέλιπε η μοιχεία θα εξακολουθούσαν να συνεισφέρονται για τις δαπάνες της οικογένειας και της οικογενειακής στέγης γενικότερα.
Η μοιχεία αυτή καθεαυτή επίσης, δεν αποτελεί λόγω για ν’ αφαιρεθεί η επιμέλεια από τον άπιστο σύζυγο. Μπορεί ν’ αφαιρεθεί και ανατεθεί στον άλλο σύζυγο μόνο αν λόγω της μοιχείας, υπάρχουν προβλήματα ουσιαστικής επικοινωνίας με το τέκνο ή αν ο άπιστος σύζυγος δεν έχει επαρκή χρόνο και ουσιαστικά αισθήματα φροντίδας κι αγάπης προς το τέκνο του, οπότε τότε κρίνεται ακατάλληλος για το τέκνο του και η επιμέλεια μπορεί ν’ ανατεθεί από το δικαστήριο στον άλλο σύζυγο.
Χρύσα Τσιώτση, Δικηγόρος
[email protected]
