Τα Γερμανικά δικαστήρια, ως τα μόνα αρμόδια, έδειξε ο Άρειος Πάγος για να εκδικάσουν αίτηση των Ελλήνων Εβραίων της Θεσσαλονίκης και των συγγενών τους οι οποίοι διεκδικούσαν αποζημιώσεις για τις θηριωδίες που υπέστησαν στην κατοχή με εντολή του αρχηγού του Γερμανικού Επιτελείου της Θεσσαλονίκης – Αιγαίου Μax Merten.
Οι αρεοπαγίτες έκριναν ότι η Κοινότητα διεκδικεί αποζημίωση από αδικοπραξία που έγινε στο ελληνικό έδαφος από τις γερμανικές ένοπλες δυνάμεις κατοχής. Οι δικαστές επικαλούμενοι τόσο την περίπτωση των αποζημιώσεων των συγγενών του Διστόμου όσο και το Διεθνές Δίκαιο αποφάνθηκαν ότι το Γερμανικό Δημόσιο απολαμβάνει το προνόμιο της ετεροδικίας, με συνέπεια να μην μπορούν τα ελληνικά δικαστήρια να εκδικάσουν την αίτηση της Κοινότητας. Έτσι, μόνα αρμόδια δικαστήρια να εκδικάσουν την επίμαχη αίτηση, είναι τα Γερμανικά, είπαν οι δικαστές.
Το επόμενο βήμα των Ελλήνων Εβραίων της Θεσσαλονίκης είναι να στραφούν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο του Στρασβούργου προκειμένου να διεκδικήσουν αποζημιώσεις για όσα υπέστησαν από τους Ναζί.
Τα θύματα της γερμανικής ναζιστικής θηριωδίας, μέσω της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης, διεκδικούν από το Γερμανικό Δημόσιο 150.000 χρυσά γαλλικά φράγκα και 38 εκατομμύρια γερμανικά μάρκα, όπως και το ποσό των 50 εκ. Δραχμών (146.735 ευρώ) για χρηματική ικανοποίηση, λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστησαν. Οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης είχαν υποχρεωθεί από τον αρχηγό του Γερμανικού Επιτελείου της Θεσσαλονίκης – Αιγαίου Max Merten σε καταναγκαστική εργασία και τελικά βρήκαν τραγικό θάνατο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Πολωνίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία της δικογραφίας δύο χιλιάδες Θεσσαλονικείς Εβραίοι εργάσθηκαν σε οχυρωματικά και οδικά έργα, όπως και σε έργα κατασκευής σιδηροδρομικών γραμμών. Η κοινότητα μπροστά στην καλπάζουσα θνησιμότητα και τις απάνθρωπες συνθήκες ‘έκανε αλλεπάλληλες οικονομικές συμφωνίες με τον Max Merten , οι οποίες δεν ολοκληρώθηκαν (αφού καταβλήθηκλαν τα διεκδικούμενα ποσά) γιατί ήδη είχαν μεταφερθεί σε στρατόπεδα συγκέντρωσης της Πολωνίας στα οποία επήλθε η εξόντωσή τους.
Στην αγωγή της η Κοινότητα υπογραμμίζει ότι οι Γερμανικές Αρχές Κατοχής, πλέον όλων των άλλων, διέπραξαν απάτη σε βάρος των 2.000 Εβραιών. Και αυτό γιατί, επέδειξαν εγκληματική και άδικη συμπεριφορά, αλλά και απατηλά διαβεβαίωσαν την απαλλαγή των Εβραιών από την καταναγκαστική εργασία, ενώ γνώριζαν ότι θα έχουν «φρικτό τέλος εις τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως». Οι αρεοπαγίτες πάντως απέρριψαν επιχείρημα του Γερμανικού Δημοσίου, ότι στην υπόθεση των Εβραιών της Θεσσαλονίκης, δεν είχαν εμπλοκή οι ένοπλες Γερμανικές δυνάμεις κατοχής που βρισκόντουσαν το 1942 στην συμπρωτεύουσα.
