Το γύρω του διαδικτύου έχει κάνει η αγγελία ενός 49χρονου άνεργου πατέρα που βρισκόμενος σε απόγνωση έστειλε μια αγγελία στην εφημερίδα "Πρωινή" του Πύργου Ηλείας. Το περιεχόμενο της παρατίθεται πιο κάτω και από τη μια σοκάρει ενώ από την άλλη αποκαλύπτει το αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει χιλιάδες άνεργοι.
"Δυστυχώς έφτασα σε αυτή την άσχημη κατάσταση να το κάνω, είμαι άνεργος και άστεγος, χωρισμένος. Για μένα δεν με ενδιαφέρει αν θα ζήσω ή αν θα πεθάνω. Με την αγγελία θέλω να αφήσω κάτι στο παιδί μου. Ευτυχώς η μητέρα του εργάζεται και βγάζει τα προς το ζην με δυσκολία. Το τηλέφωνό μου είναι 698......"
Μέσα από την αγγελία αποτυπώνεται το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει ο 49χρονος πατέρας, ο οποίος είναι από την ευρύτερη περιοχή του Πύργου. Από τη μια στιγμή στην άλλη, όπως αναφέρει το δημοσίευμα της "eproini.gr" ο κ. Σπύρος βρέθηκε στο δρόμο, άνεργος μη μπορώντας να εξυπηρετήσει τις οφειλές τους απέναντι στο δημόσιο και σε τράπεζες και βρίσκοντας ως καταφύγιο στο μοναδικό του περιουσιακό στοιχείο του, το αυτοκίνητό του.
Σε συνέντευξη που έδωσε ο 49χρονος άνεργος στη δημοσιογράφο κ.Κολοβέρου της "Πρωινής" δήλωσε ότι είχε σκεφτεί ακόμα και την αυτοκτονία άλλα δεν μπόρεσε να προχωρήσει σε αυτή την απονενοημένη πράξη γιατί σκέφτηκε την 8χρονή κόρη του. Χαρακτηριστικά είπε μεταξύ των άλλων στην "eproini" :"Ο μόνος λόγος που δεν... "φούνταρα" ήταν το παιδί. Που να το αφήσω... Μόνο για αυτό ζω και αν γίνει το ... θαύμα και τα καταφέρω, θα προσπαθήσω να το πάρω μαζί μου, ώστε να το απομακρύνω από το ακατάλληλο περιβάλλον που σήμερα ζει".
Τα οικονομικά του προβλήματα ξεκίνησαν μετά το χωρισμό του το 2010 και κορυφώθηκαν με την απόλυση του τον Ιανουάριο του 2013 από την εταιρεία που εργαζόταν ως διανομέας. Για το πώς οδηγήθηκε στο αδιέξοδο είπε χαρακτηριστικά στην κ. Κολοβέρου της "eproini": "Δεν μας έλλειπε τίποτα. Ήμασταν μια καλά τακτοποιημένη οικογένεια. Επέστρεψα στον τόπο καταγωγής μου, το χωριό μου στην νότια Ηλεία, πριν εφτά χρόνια. Πάντα εργαζόμουν με ικανοποιητικό μισθό και ουδέποτε είχα σκεφτεί τι μπορεί να μου επεφύλασσε η μοίρα... Μετά το χωρισμό μου, το 2010, ξεκίνησαν και τα οικονομικά προβλήματα. Δάνεια, ασφάλειες, διατροφή... Δεν είναι και εύκολο να συντηρείς δυο σπίτια και να πληρώνεις και τις υποχρεώσεις σου. Αρχές Γενάρη του 2013, πριν ένα χρόνο περίπου, απολύθηκα. Όσο και να έψαξα για δουλειά, ότι πόρτες και να χτύπησα, τίποτα... Τα νοίκια και οι υποχρεώσεις έτρεχαν. Δεν μπορούσα πλέον να προσφέρω στο παιδί και την πρώην σύζυγο μου τίποτα..." και συνεχίζει "...δεν αποτελώ την εξαίρεση. Ξέρετε πόσοι σήμερα βρίσκονται στο δρόμο; Πόσοι άνθρωποι, που δεν τους έλειπε τίποτα, τώρα δεν έχουν ούτε να φάνε; Τα ξέρετε. Και ξέρετε πόσοι άνθρωποι μπήκαν στην διαδικασία να πουλήσουν το νεφρό τους για να επιβιώσουν; Απίστευτα πολλοί. Εκεί μας έφτασαν αυτοί που μας οδήγησαν στην ανέχεια και την εξαθλίωση...".
Ο Σπύρος ,γράφει η "eproini" κοιμάται τα κρύα βράδια του φετινού χειμώνα στο αυτοκίνητο του, καθώς η αίτηση που έκανε στην Μητρόπολη για να τον δεχτούν σε κάποιο ίδρυμα δεν έχει ακόμα απαντηθεί, ενώ την ημέρα περιπλανιέται στους δρόμους του Πύργου αναζητώντας εργασία χωρίς όμως αποτέλεσμα. Το αδιέξοδό του το επιτείνει και το γεγονός ότι δεν έχει στήριξη από συγγενείς και φίλους με εξαίρεση έναν ξάδελφο του που τον βοηθά όσο μπορεί.
Το άρθρο της "eproini" κλείνει με τον κ. Σπύρο να αναφέρει ότι ο μοναδικός άνθρωπος που τον κρατά στη ζωή και του δίνει δύναμη να αντέξει είναι η 8χρονή κόρη του που παρά την ηλικία της καταλαβαίνει την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο πατέρας της. Το μόνο που ζητά, αναφέρει το δημοσίευμα είναι μια δουλεία "αν μου προσφέρει κάποιος δουλειά, οποιαδήποτε δουλειά, και ένα σπίτι εντός Ηλείας για να είμαι κοντά στο παιδί μου, τότε θα καταφέρω να ορθοποδήσω. Θα μπορέσω να ρυθμίσω τα χρέη μου και να βάλω μια τάξη ξανά στη διαλυμένη μου ζωή...".
