Η προστασία ορισμένων εκφάνσεων της ιδιωτικής ζωής, της ιδιωτικότητας, για να χρησιμοποιήσουμε έναν άκομψο νεολογισμό, υπήρξε σημαντική κατάκτηση των Πολιτών στο πλαίσιο των εφαρμογών της Κοινωνίας της Πληροφορίας. Η προστασία αυτή, απόκτησε και συνταγματική υπόσταση με την τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος και δυο ανεξάρτητες αρχές ιδρύθηκαν για να προστατεύσουν τα αντίστοιχα δικαιώματα, η Αρχή της Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων και η Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών.
Οι τηλεφωνικές συνομιλίες μεταξύ των Πολιτών εντάσσονται στο πλαίσιο της προστασίας της ιδιωτικής ζωής και για το λόγο αυτό η παρακολούθηση των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων υπόκειται σε αυστηρές προϋποθέσεις, υπό την εγγύηση της δικαστικής αρχής και για αυστηρώς περιοριστικούς λόγους δημοσίου συμφέροντος. Η άσκοπη παρακολούθηση μιας τηλεφωνικής επικοινωνίας ενός ανύποπτου Πολίτη, μοιάζει με δολοφονική επίθεση εναντίον ενός ανυπεράσπιστου ανθρώπου. Ωστόσο, τελευταία, βγαίνουν στη δημοσιότητα σωρεία παραβιάσεων των παραπάνω δικαιωμάτων, είτε υπό μορφή υποκλοπής των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων, είτε καταγραφής τους.
Οι διάλογοι των συνδιαλέξεων που υποτίθεται ότι έχουν καταγραφεί μετά από άδεια της δικαστικής αρχής (;), έχουν γίνει ευχάριστα ακούσματα και αναγνώσματα στην τηλεόραση και τις ιστοσελίδες. Ο επικεφαλής της ΕΥΠ, ούτε λίγο ούτε πολύ, αρνήθηκε τη συνολική δυνατότητα της υπηρεσίας του να προβαίνει σε τέτοιου είδους παρακολουθήσεις. Αντίθετα, ένας πρώην πολιτικός επαίρεται ότι είχε απολαύσει τηλεφωνικές συνομιλίες διαπιστευμένων. Η εισαγγελική αρχή διερευνά τις συνθήκες τηλεφωνικών παρακολουθήσεων με θύμα ένα πρώην πρωθυπουργό, ενώ ένας πολιτικός κατηγορείται ότι ασκούσε τη δραστηριότητα του κήνσορα των άλλων, χάρις στις αμφισβητούμενες πληροφορίες που λάμβανε από μυστικές υπηρεσίες. Με άλλα λόγια, έχουμε μεταβληθεί σε μια ανυπεράσπιστη κοινωνία. Μια κοινωνία μπάχαλου. Αν μάλιστα είναι αληθές ότι είμαστε έρμαια ακόμα και ιδιωτών ωτακουστών, τότε η κατάσταση είναι εντελώς εκτός ελέγχου.
Η χωρίς την εγγύηση της δικαστικής αρχής παρακολούθηση των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων, συνιστά παραβίαση συνταγματικού μας δικαιώματος και έγκλημα που διαπράττεται κατά του Πολίτη και υπό την έννοια αυτή πρέπει οι ύποπτοι να συλλαμβάνονται και να προφυλακίζονται. Η τιμωρία τους πρέπει να είναι παραδειγματική. Σε ποια κοινωνία ζούμε, αν το κράτος δεν μπορεί να εγγυηθεί ένα θεμελιώδες συνταγματικό δικαίωμα του Πολίτη της;
Όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, η Εισαγγελία του Άρειου Πάγου όφειλε να παρέμβει άμεσα, απλά και μόνο με το άκουσμα μιας τέτοιας περίπτωσης. Η όποια καθυστέρηση αποθρασύνει τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς ενός εγκλήματος με απίστευτες κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις και επιπτώσεις. Παράλληλα, οι αρμόδιες ανεξάρτητες αρχές οφείλουν, επιδεικνύοντας την πρέπουσα ευαισθησία, να παρέμβουν άμεσα και να προσέλθουν αυτόκλητες ενώπιον της αρμόδιας επιτροπής του κοινοβουλίου, αναφέροντας ο,τιδήποτε έχει υποπέσει στην αντίληψη τους, ενώ συνιστά δικό τους καθήκον να επαγρυπνούν για την προστασία των δικαιωμάτων, τα οποία έχουν ταχθεί να προστατεύουν. Τέλος, οι αρμόδιες δικαστικές αρχές θα πρέπει να χορηγούν τις άδειες με φειδώ και σοβαρό έλεγχο των καταγγελλόμενων πράξεων, γιατί σε αντίθετη περίπτωση καθίστανται συμμέτοχοι της παραβίασης ενός συνταγματικού δικαιώματος.
Διαβάστε: www.carta-org.gr
