Η άγνωστη ζωή ενός αντισταρ
Από τα τέλη του μήνα η B-other side records θα ξεκινήσει τη σταδιακή έκδοση, σε άλμπουμ βινυλίου και CD, όλου του μουσικού υλικού του αντισυμβατικού καλλιτέχνη το οποίο είχε καταγραφεί σε 8 «παράνομες» κασέτες που διακινούσε ο ίδιος σε διάφορα στέκια της Αθήνας.
Με αφορμή τη σημαντική αυτήν κυκλοφορία, το «Εθνος της Κυριακής» παρουσιάζει, για πρώτη φορά, άγνωστο υλικό από το προσωπικό αρχείο του συνθέτη, στιχουργού και τραγουδιστή του ελληνικού ροκ που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του τόσο μέσα από τη δουλειά του όσο και με τον ανορθόδοξο τρόπο ζωής του.
Πρώτες αναζητήσεις
Τα νεανικά χρόνια στην Κοζάνη, την πόλη όπου μεγάλωσε, στη διάρκεια των οποίων εξέφρασε τις πρώτες καλλιτεχνικές του αναζητήσεις που σχετίζονταν με τη μουσική αλλά και το θέατρο, είναι αποτυπωμένα σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, στις οποίες ο Νικόλας εμφανίζεται με μια εικόνα πολύ διαφορετική απ' αυτή που ο πολύς κόσμος έχει στο μυαλό του για εκείνον και είναι μεταγενέστερη.
Από τις πιο χαρακτηριστικές φωτογραφίες του προσωπικού του αρχείου, είναι εκείνη που τον δείχνει να παρελαύνει με κοστούμι και γραβάτα στην Κοζάνη. Ίσως αυτή να είναι και η μοναδική φωτογραφία του με αυτή την περιβολή! Ιδιαίτερο ενδιαφέρον αλλά και συγκίνηση προκαλούν τα σπάνια χειρόγραφα με τους στίχους του των τραγουδιών του. Σε αυτά διαφαίνεται ξεκάθαρα η «μάχη» του δημιουργού με την ίδια του την έμπνευση, ο αγώνας για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.Σε πολλές περιπτώσεις το ίδιο τραγούδι είναι γραμμένο ξανά και ξανά, με μουντζούρες, διορθώσεις, προσθήκες, σχόλια αλλά και σχέδια. Η... υπόγα της οδού Αραχώβης, με τη χαρακτηριστική ταμπέλα «Έξω οι μέσα, μέσα οι έξω», τα θεατρικά δρώμενα στο κέντρο της Αθήνας με τα στοχευμένα μηνύματα, οι αλλοπρόσαλλες ενδυμασίες, τα πολιτικά και κοινωνικά συνθήματα και τα κείμενα που έγραφε και διακινούσε ο ίδιος στην Αθήνα, σε μια προσπάθεια να μοιραστεί με τον κόσμο όλα αυτά που πίστευε, έχουν επίσης αιχμαλωτιστεί από τον φωτογραφικό φακό. Όπως και το έγγραφο αίτημά του προς τη Δημαρχία Κοζάνης προκειμένου να αλλάξει στα αρχεία του ονόματός του τον χαρακτηρισμό του θρησκεύματος: «Δεν έχει βρεθεί ακόμη θρησκεία που να με καλύπτει γι' αυτό περάστε με στα μητρώα σας ως άνθρωπον Ανευ Θρησκεύματος».
Η δισκογραφία
Η παρθενική παρουσία του Ασιμου στη δισκογραφία έγινε το 1975, δύο χρόνια μετά τη μετακόμισή του από τη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδασε και έκανε τα πρώτα του καλλιτεχνικά βήματα, στην Αθήνα. Πρόκειται για έναν δίσκο 45 στροφών ο οποίος περιείχε τα τραγούδια «Ο Μηχανισμός» και «Ο Ρωμιός». Το δισκάκι αυτό κυκλοφόρησε από τη «Lyra» του ισχυρού τότε άνδρα της δισκογραφίας Αλέκου Πατσιφά, ωστόσο έπεσε θύμα λογοκρισίας καθώς απαγορεύτηκε η αναμετάδοση των τραγουδιών του από τη δημόσια ραδιοφωνία και τηλεόραση. Τα επόμενα χρόνια ο Νικόλας Ασιμος, θέλοντας να εκφράσει την αντίδρασή του τόσο στη λογοκρισία όσο και στο δισκογραφικό κατεστημένο, αποφάσισε να ηχογραφεί και να διακινεί μόνος του τα τραγούδια του. Μέσα σε μία περίπου δεκαετία, από το 1978 έως το 1987, έναν χρόνο δηλαδή πριν δώσει τέλος στη ζωή του, έγραψε οκτώ παράνομες κασέτες με πρόχειρες ηχογραφήσεις των τραγουδιών του. Τις πουλούσε ο ίδιος σε διάφορες γωνιές της Αθήνας όπου σύχναζε, από τα κάγκελα του Πολυτεχνείου μέχρι τα νυχτερινά κέντρα και τα διάφορα μαγαζόσπιτα όπου ζούσε, με γνωστότερο αυτό που βρισκόταν επί της οδού Αραχώβης 41 στα Εξάρχεια και έμεινε στην ιστορία ως «η υπόγα του Ασιμου». Αυτές οι 8 παράνομες κασέτες θα κυκλοφορήσουν σταδιακά μέσα στους επόμενους μήνες, με τα αυθεντικά εικαστικά τους εξώφυλλα, σε 400 αριθμημένες κόπιες, εκ των οποίων 20 χρωματιστές και 20 μαύρες, συνοδευόμενες από ένθετο που θα περιλαμβάνει τους στίχους όλων των τραγουδιών, ενώ θα βγουν και 50 συλλεκτικές κασετίνες με έξτρα υλικό. Η κυκλοφορία θα γίνει σε τέσσερις φάσεις, με την κυκλοφορία δύο δίσκων κάθε φορά.
Αρχικά θα κυκλοφορήσουν οι δίσκοι με τις δύο πρώτες κασέτες του Ασιμου. Η πρώτη έχει τίτλο «Βαρέλι που για να βγει το σπάει» που πρωτοεμφανίστηκε τον Σεπτέμβρη του 1978 και περιλαμβάνει τα πρώτα εκείνα δύο κομμάτια από το 45άρι του '75 και άλλα γνωστά κομμάτια του δημιουργού, μεταξύ των οποίων και τα «Δεν πά' να μας χτυπάν», «Παράτα μας» κ.ά. Θα υπάρχει όμως και ένα τραγούδι-έκπληξη, το «Φανάρι του Διογένη», το οποίο βρέθηκε κρυμμένο στην μπομπίνα με το αυθεντικό master και θα δει για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας με τη συγκεκριμένη εκτέλεση.
Ο δεύτερος δίσκος θα περιλαμβάνει το υλικό της κασέτας «Είμαι παλιάνθρωπος», που αποτελεί το ένα από τα μέρη της τριπλής κασετοκυκλοφορίας με τίτλο «Τριπλή κασέτα μπέλα με χωρίς ταμπέλα» και που πρωτοκυκλοφόρησε το 1979. Σε αυτό το άλμπουμ συμπεριλαμβάνονται κάποια από τα σημαντικότερα και πιο γνωστά τραγούδια του Ασιμου, όπως το «Ουλαλούμ», σε ποίηση Γιάννη Σκαρίμπα, και το «Γιουσουρούμ».
