Στο αεροδρόμιο την περίμεναν με πολύ μεγάλη αγωνία και συγκίνηση η μητέρα της, ο αδερφό ς της, η κολλητή της φίλη και ο πρόεδρος της συλλόγου.
Με τακτική πτήση της Aegean έφτασε στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης «Μακεδονία» η χρυσή Ολυμπιονίκης της σκοποβολής Άννα Κορακάκη, μαζί με πατέρα και προπονητή της.
Στο αεροδρόμιο την περίμεναν με πολύ μεγάλη αγωνία και συγκίνηση η μητέρα της, ο αδερφός της, η κολλητή της φίλη και ο πρόεδρος της συλλόγου.
Μόλις κατέβηκε από την σκάλα, η «χρυσή» Άννα χάθηκε στις αγκαλιές των αγαπημένων της ανθρώπων, η οποίοι την στεφάνωσαν με τον κότινο, το στεφάνι των νικητών των αρχάιων Ολυμπιακών Αγώνων.
"Μου έλειψαν όλοι πάρα πολύ" είπε η κουαρσμένηα αλλά ευτυχισμένη Ολυμπιονίκης. "Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψεις τα συνασισθήματα" δήλωσε υπερήφανα η μητέρα της για τον θρίαμβο της κόρης της.
"Δεν υπάρχουν λόγια για να εκφράσω αυτά που αισθάνομαι" είπε από την πλευρά του και ο Τάσος Κορακάκης.
Βγαίνοντας στην συνέχεια στην αίθουσα αφίξεων του αεροδρομίου, η χρυσή ολυμπιονίκης «πνίγηκε» στις αγκαλιές συγγενών, φίλων, συναθλητών της, αλλά και εκπροσώπων του Τύπου, που είχαν κατακλύσει τον χώρο.
Με πλατύ χαμόγελο διαρκώς η Ελληνίδα χρυσή Ολυμπιονίκης, έχοντας πάντα στο πλευρό της τον πατέρα και προπονητή της, Τάσο, τη μαμά και τον αδερφό της να την περιμένουν καρτερικά σε απόσταση και φορώντας στο κεφάλι στεφάνι ελιάς, δεν αρνήθηκε να αγκαλιάσει, να φωτογραφηθεί και να μιλήσει σε όλους όσοι της το ζήτησαν.
«Νιώθω φανταστικά. Δεν έχω συνειδητοποιήσει ακόμη τι έκανα. Η υποδοχή στην Αθήνα, αλλά και εδώ, με βοηθούν να καταλάβω τι έχει γίνει. Το επίτευγμά μου με κάνει αισιόδοξη για περισσότερα μετάλλια στο μέλλον», ανέφερε αρχικά η Κορακάκη.
Μιλώντας για τον τελικό στα 25μ, που της έδωσε το χρυσό μετάλλιο στο Ρίο, είπε: «Ηταν στο τέλος η αντίπαλός μου ή εγώ. Είχα πολύ άγχος, διαχειρίστηκα τις σκέψεις μου και τα κατάφερα».
Συνέχισε επισημαίνοντας: «Δεν ξέρω αν θα μπορώ τώρα να μπω στο σπίτι μου (σ.σ. στη Δράμα), αν κρίνω από τις υποδοχές εδώ και στην Αθήνα. Θα γιορτάσω την επιτυχία με τους φίλους και τους συγγενείς μου, που με στήριζαν πριν γίνει όλο αυτό και θα με στηρίζουν αφού τελειώσει όλο αυτό, γιατί κάποια στιγμή θα τελειώσει».
Τα χομόγελα και η συγκίνηση περίσσευαν και στη συνέχιεα αναχώρησαν όλοι μαζί οδικώς για τη Δράμα, όπου εκεί θα στηθεί το μεγάλο γλέντι για την επιστροφή της Άννας τους.
