Του Γιώργου Λαμπίρη
"Γιατί μας το έκαναν αυτό;". Αυτό θυμάται η Σίσσυ Βωβού, μέλος της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στις διωκόμενες οροθετικές. Λίγο ως ερώτημα, περισσότερο ως παράπονο. Ίσως οι περισσότερες από αυτές να μην λάβουν ποτέ απάντηση. Η απάντηση αυτή δεν θα έρθει ποτέ για την Κατερίνα. Η οροθετική, τα στοιχεία της οποίας βγήκαν στη δημοσιότητα το 2012, στιγματίζοντάς τη, αυτοκτόνησε, κυνηγημένη από την περιπέτειά της. Αυτή και πολλές ακόμα γυναίκες βρέθηκαν τότε αντιμέτωπες με την ελληνική Δικαιοσύνη.
Τον Απρίλιο του 2012 συλλαμβάνονται στο κέντρο της Αθήνας 27 εκδιδόμενες γυναίκες, χρήστριες ναρκωτικών. Στόχος των συνεργαζόμενων υπουργείων -Προστασίας του Πολίτη και Υγείας - είναι, όπως αναφέρουν τότε, η προστασία της δημόσιας υγείας.
Οι εξετάσεις και η διαπόμπευση...
Ακολουθούν εξετάσεις, οι οποίες καλούνται να εξακριβώσουν εάν είναι οροθετικές ή όχι. Όσες από εκείνες βγαίνουν θετικές, βρίσκονται αντιμέτωπες με την κατηγορία της σκοπούμενης σωματικής βλάβης που τους απαγγέλλει η Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών.
Η επόμενη κίνηση των αρχών, είναι να δημοσιεύσουν φωτογραφίες και προσωπικά δεδομένα 29 γυναικών, από τις οποίες οι 26 προφυλακίστηκαν.
Έρχονται δικαστικές προσφυγές των εκδιδόμενων γυναικών για παραβίαση των δικαιωμάτων. Έρχεται η καταδίκη του Συνηγόρου του Πολίτη, της Εθνικής Επιτροπής Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και της Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Το θέμα φτάνει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με όχημα σχετικά ερωτήματα ευρωβουλευτών.
Σήμερα, δύο και κάτι χρόνια μετά, η Σίσσυ Βωβού, θυμάται για την Κατερίνα...
"Δυο χρόνια στη στέρηση και στο 'γαμώτο'"
"Είχε χιούμορ. Τραγικό. Μαύρο Χιούμορ. Ήταν μία από τις γυναίκες που είχαν κάνει αρκετές απόπειρες αυτοκτονίας σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Κατάφερε να μείνει δύο χρόνια καθαρή. Δύο χρόνια στη στέρηση και στο 'γαμώτο'".
"Ένα ερώτημα ήταν αυτό που βασάνιζε το μυαλό όλων τους. Η Κατερίνα συχνά αναρωτιόταν: 'Γιατί μας διαπόμπευσαν;'. Δεν τις πείραζε τόσο η φυλακή. Αυτό που τις ενοχλούσε ήταν η δημόσια διαπόμπευση", λέει η κυρία Βωβού.
Οι γυναίκες οροθετικές και η 'ξεχωριστή' πτέρυγα
"Το χειρότερο απ' όλα είναι η αντιμετώπιση που έχουν όλες αυτές οι γυναίκες. Οι οροθετικές φιλοξενούνται σε ξεχωριστή πτέρυγα των φυλακών. Στιγματισμένες κοινωνικά. Κατά καιρούς έρχονται κι άλλες στην 'ξεχωριστή' πτέρυγα. Η Μαρία Θεοδωράκη που βρέθηκε κρεμασμένη με το σεντόνι μέσα στο κελί της το 2013 ήταν άλλη μία οροθετική που δεν άντεξε το φορτίο".
Η ζωή στις φυλακές, όπως εξηγεί η κυρία Βωβού, είναι διαφορετική για τις οροθετικές. Διαφορετική σε σχέση με τους άνδρες φορείς. "Οι φορείς δεν πρέπει να βρίσκονται έγκλειστοι στις φυλακές, αλλά να νοσηλεύονται στο νοσοκομείο. Τους άνδρες ωστόσο, τους έχουν στο νοσοκομείο των φυλακών, 'Άγιος Παύλος. Οι γυναίκες όμως βρίσκονται κρατούμενες στα κελιά τους.
Πριν την Κατερίνα, η Αναστασία...
Πριν την Κατερίνα, ήταν η Αναστασία. Από ανακοπή καρδιάς. Η Μαρία. Κρεμάστηκε με το σεντόνι της. Η Αθανασία. Κι εκείνη από ανακοπή. Και μετά την Κατερίνα ποιος ξέρει. Κάποια άλλη Κατερίνα, Μαρία, Ελένη και ο κατάλογος θα μακραίνει διαρκώς. "Οι οροθετικοί δεν πρέπει να μπαίνουν στη φυλακή. Αυτό είναι το τέλος τους", λέει κλείνοντας το τηλέφωνο η Σίσσυ Βωβού.
Η Κατερίνα ήταν δυο χρόνια καθαρή. Τελικά δεν άντεξε. Αποφάσισε να κλείσει την πόρτα πίσω της μια και καλή. Πόσες ακόμα σαν κι εκείνη; Κανείς δεν ξέρει. Το δικαστήριο τελικά απεφάνθη: "Αθώα". Για την Κατερίνα και αρκετές ακόμα. Η ψυχή όμως δεν αθωώνει ποτέ...
