Από το μακρινό Νεπάλ, στη σκιά της ψηλότερης οροσειράς της Γης και από την πλημμυρισμένη από θρύλους κοιλάδα του Κατμαντού ταξίδεψε στη Θεσσαλονίκη και αντίκρισε για πρώτη φορά θάλασσα.
Ο 20χρονος φοιτητής Κοινωνιολογίας Ανούς Σουμπέντι επιλέχθηκε μεταξύ 20 νέων ανθρώπων και μέσω του διεθνούς προγράμματος "Seed of Change" βγήκε για πρώτη φορά από τα σύνορα της χώρας του και έζησε όλο τον Ιούλιο στη Θεσσαλονίκη. Εδώ, συνεργάστηκε με άλλους εθελοντές, συμμετείχε σε εργαστήρια, συναναστράφηκε με συνομίληκούς του, περιηγήθηκε στα μνημεία της πόλης και επέστρεψε στην πατρίδα του με εμπειρίες και με πιο έντονη ανάμνηση το ανάλαφρο αεράκι στο Θερμαϊκό Κόλπο, που δίνει ανάσα δροσιάς τις καυτές καλοκαιρινές μέρες.
"Έλαβα μέρος σε εργαστήρι δημιουργικής γραφής, εκπαιδεύτηκα σε τεχνικές βίντεο, μελέτησα την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και έκανα έρευνα για την ανεργία στην Ελλάδα" δήλωσε στο Μακεδονικό Πρακτορείο, ο Ανούς Σουμπέντι, φιλοξενούμενος των Ενωμένων Κοινωνιών Βαλκανίων, της ελληνικής μη κυβερνητικής οργάνωσης που μετέχει στο πρόγραμμα "Seed of Change".
"Το πρόγραμμα αφορά την κοινωνικοποίηση νέων ανθρώπων από μη προνομιούχες περιοχές, παρέχει το δικαίωμα συμμετοχής σε προγράμματα, σε δραστηριότητες αναψυχής και ενημερώνει για τα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτισμικά δικαιώματα" εξήγησε ο 20χρονος φοιτητής.
Ο Ανούς Σουμπέντι, τελειόφοιτος φοιτητής του Τμήματος Κοινωνιολογίας και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Κατμαντού, δημιούργησε για πρώτη φορά ένα δικό του βίντεο με θέμα το αντιρατσιστικό φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη, έμαθε να γράφει σύντομες αναφορές και εκθέσεις, εφόδιο που θα τον βοηθήσει στην εξέλιξή του στο Πανεπιστήμιο, ενημερώθηκε για την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, για τα θεμελιώδη δικαιώματα και πώς πρέπει να τα διεκδικεί και να τα υπερασπίζεται και εντόπισε τα βασικά στοιχεία, στα οποία η Ελλάδα υστερεί.
Ταυτόχρονα, ήρθε σε επαφή με νέους ανθρώπους και έκανε έρευνα για την ανεργία που μαστίζει τα τελευταία χρόνια την Ελλάδα και είναι πρόβλημα σημαντικό και στη χώρα του.
Από συνεντεύξεις που πήρα διαπίστωσα ότι καταγράφηκε μεγάλη αύξηση της ανεργίας από το 2008 έως το 2012, ότι ξεπέρασε το 40,3% και ότι είναι πολύ υψηλή στις ηλικίες 18-30 ετών, υπογράμμισε ο Ανούς.
Τα πορίσματα της έρευνας του εθελοντή από το Νεπάλ θα ενταχθούν σε αφιέρωμα στο πλαίσιο των δράσεων με θέμα "Youth in Crisis" που αποτελούν προτεραιότητα της ΜΚΟ Ενωμένες Κοινωνίες Βαλκανίων το 2013, που επιδιώκει να τονίσει ότι η εργασία αποτελεί βασικό κοινωνικό δικαίωμα, το οποίο πλήττεται στην Ελλάδα.
"Η ανεργία είναι ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα στο Νεπάλ. Κάθε χρόνο εγκαταλείπουν τη χώρα 2.000.000 νέοι άνθρωποι και αναζητούν δουλειά και μία καλύτερη ζωή σε όλα τα μέρη του κόσμου" ανέφερε ο Ανούς, ο οποίος σπουδάζει και τον ελεύθερό του χρόνο, τους τελευταίους εννέα μήνες, ασχολείται με το πρόγραμμα "Seed of Change Nepal". Ταυτόχρονα, στηρίζει κέντρα πληροφόρησης νέων, πλατφόρμα για την πρόσβαση των νέων στην εκπαίδευση, στο ίντερνετ που τους δίνει δυνατότητα να επικοινωνούν και να οργανώνουν δραστηριότητες.
Η οικογένεια του Ανούς αποτελείται από τέσσερα μέλη. Ο πατέρας του είναι διοικητικός υπάλληλος, με αποστολή να ελέγχει την υλοποίηση ενός κυβερνητικού προγράμματος που έχει στόχο να ενθαρρύνει τους γονείς ώστε να δίνουν την ευκαιρία στα παιδιά να μορφώνονται. Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση, μέσω του προγράμματος, διανέμει τρόφιμα σε οικογένειες που ζουν στην ύπαιθρο ως κίνητρο για να πηγαίνουν τα παιδιά τους στο σχολείο.
Ο Ανούς περιέγραψε ως αρκετά δύσκολη τη ζωή στο Νεπάλ, κυρίως στην περιφέρεια, όπου δεν υπάρχουν μέσα μαζικής μεταφοράς. Στη χώρα του είναι έντονο το πρόβλημα με το πόσιμο νερό, καθώς δεν έχουν όλοι πρόσβαση σε αυτό, αλλά και με την ηλεκτρική ενέργεια τους χειμερινούς μήνες, όπου σημειώνονται διακοπές 12-13 ώρες την ημέρα, λόγω προβλημάτων των υδροηλεκτρικών εργοστασίων.
Αναφερόμενος στις πολιτισμικές διαφορές μεταξύ Νεπάλ και Ελλάδας, ο Ανούς τόνισε ότι εντόπισε τεράστιες διαφορές στον τρόπο ζωής, καθώς, όπως είπε, οι άνθρωποι στην Ελλάδα εργάζονται την ημέρα και στη συνέχεια βγαίνουν έξω, αναζητούν τη διασκέδαση και την απόλαυση.
"Στο Νεπάλ δουλεύουμε από τις δέκα το πρωί έως τις πέντε το απόγευμα και μετά επιστρέφουμε σπίτι, δεν βγαίνουμε, δεν πίνουμε. Ακόμη και στα γεύματα υπάρχει διαφορά - στο Νεπάλ δεν υπάρχει το πρωινό, τα γεύματα είναι δύο: μεσημεριανό και βραδινό. Δεν πίνουμε καφέ πάνω από 30 λεπτά. Στην Ελλάδα, οι άνθρωποι πίνουν τον καφέ αργά και συζητούν με τους φίλους τους" εξήγησε.
Η ελληνική κοινωνία είναι πιο απελευθερωμένη. Υπάρχει, π.χ. διαφορά στον τρόπο που ντύνονται οι άνθρωποι στο Νεπάλ - έως πρόσφατα τα ρούχα έπρεπε να καλύπτουν όλο το σώμα, κυρίως για τις γυναίκες, αλλά τα πράγματα χρόνο με το χρόνο αλλάζουν, σημείωσε ο 20χρονος.
Οι νέοι στο Νεπάλ εισάγονται στην ενήλικη ζωή με ειδικές τελετές. Όταν ο γονιός θεωρεί ότι το αγόρι ή το κορίτσι είναι ώριμο, διοργανώνεται μία συγκεκριμένη τελετή που διαφέρει από κάστα σε κάστα (σε άλλες περιπτώσει το αγόρι πρέπει να ξυρίσει όλο το κεφάλι του, σε άλλες ο νέος δεν πρέπει να δει τον ήλιο για τρεις μέρες).
Την Ελλάδα τη γνώρισε από την τηλεόραση το 2004, όταν παρακολουθούσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες και στη διάρκεια των σπουδών του διδάχθηκε έργα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη. Στο Πανεπιστήμιο, οι καθηγητές πάντα επισημαίνουν τις λέξεις με ελληνική ρίζα που συναντάμε, πρόσθεσε.
Αναφερόμενος στις πιο ενδιαφέρουσες εμπειρίες από την επίσκεψή του στη Θεσσαλονίκη, σημείωσε: "Εντυπωσιάστηκα από τη φιλοξενία των ανθρώπων, όλοι χαμογελούν και σε υποδέχονται με θέρμη. Είδα, επίσης, για πρώτη φορά θάλασσα και ήταν υπέροχη αίσθηση, είδα τους ανθρώπους να κάθονται στην παραλία γύρω από τη θάλασσα και ένιωσα τον αέρα που φυσούσε και μας δρόσιζε. Παρακολούθησα για πρώτη φορά αρχαία τραγωδία, τη Μήδεια του Ευριπίδη. Επισκέφθηκα διάφορα μνημεία της πόλης και εκείνο που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν ο ναός της Αγίας Σοφίας".
"Λευκές πεταλούδες" - σύμβολο της αλλαγής - από το Νεπάλ στη Θεσσαλονίκη
Μπορεί να αποκόμισε πολλά από την παραμονή του στη Θεσσαλονίκη, αλλά έφερε στην πόλη ένα ελπιδοφόρο μήνυμα και το σύμβολο της αλλαγής, τις "λευκές πεταλούδες" στο πλαίσιο εκστρατείας στην οποία συμμετέχει.
Το κίνημα "Λευκή πεταλούδα" ξεκίνησε από τον καλλιτέχνη Μίλαν Ράι από το Κατμαντού, ο οποίος πιστεύει ότι, "αν τίποτα δεν άλλαζε, τότε δεν θα υπήρχαν πεταλούδες", ότι κάθε άνθρωπος, όπως η πεταλούδα, έχει τη δύναμη της μεταμόρφωσης και όταν η μεταμόρφωση συμβεί συλλογικά, μπορούν να γίνουν θαύματα.
Ο καλλιτέχνης οδηγούσε το ποδήλατό του και ενώ ήταν εγκλωβισμένος στο κέντρο του Κατμαντού, λόγω μεγάλης κυκλοφοριακής κίνησης, μία πεταλούδα στάθηκε πάνω του. Μία άλλη μέρα, ενώ ζωγράφιζε, μία πεταλούδα προσγειώθηκε στο πινέλο του. Σκέφθηκε ότι το πιο ευάλωτο πλάσμα στον κόσμο ήθελε να του μεταφέρει ένα μήνυμα.
Ο Μίλαν Ράι άρχισε να τοποθετεί χάρτινες λευκές πεταλούδες σε καίρια σημεία της πόλης του. Οι πεταλούδες του έγιναν σύμβολα σε πορείες υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών, που ξεκίνησαν με αφορμή το βιασμό νεαρής γυναίκας ή διαμαρτυριών για την κοπή και αποξήλωση δένδρων, λόγω εργασιών επέκτασης του οδικού δικτύου.
Οι πεταλούδες ταξίδεψαν με τον ίδιο ή με ανθρώπους που προωθούν την εκστρατεία του σε 20 χώρες και έχουν φωτογραφηθεί σε διάφορες γωνιές του κόσμου, μεταφέροντας το μήνυμα ότι "ο καθένας έχει τη δύναμη να αλλάξει πρώτα τον εαυτό του και μετά τα πράγματα γύρω του".
Ο Ανούς Σουμπέντι έφερε τις πεταλούδες της αλλαγής στην Ελλάδα και τις φωτογράφισε στην Άνω Πόλη της Θεσσαλονίκης.
"Μού πρόσφερε πολλά η διαμονή στη Θεσσαλονίκη, πήρα πολύτιμες εμπειρίες και τώρα ήρθε η ώρα να επιστρέψω και να κάνω κάτι για τη χώρα μου" τόνισε ο νεαρός φοιτητής.
"Seed of Change"
Το πρόγραμμα "Seed of Change" απευθύνεται σε νέους ηλικίας 15 - 20 ετών από οκτώ χώρες - από την Ιταλία, τη Λιθουανία, την Ισπανία, την Κολομβία, το Νεπάλ, την Αργεντινή, την Κένυα και την Ελλάδα.
Βασικοί του στόχοι είναι η εκπαίδευση των νέων ατόμων στα κοινωνικά δικαιώματα και η αύξηση της πρόσβασής τους σε αυτά.
Ιδιαίτερο βάρος δίνεται στην ενδυνάμωση του ρόλου και της ενεργής συμμετοχής των νέων - και κυρίως αυτών με λιγότερες ευκαιρίες - ώστε να λειτουργήσουν ως δυναμικοί παράγοντες στην ανάπτυξη μιας κοινωνίας ισότητας, η οποία εγγυάται την αποτελεσματική πρόσβαση όλων στα κοινωνικά δικαιώματα.
Το πρόγραμμα διαρκεί 12 μήνες και σε αυτό συμμετέχουν 160 νέοι από μη προνομιούχες χώρες. Συντονίζεται δε, από τη μη κυβερνητική οργάνωση CEIPES (Διεθνές Κέντρο για την Προώθηση της Εκπαίδευσης και της Ανάπτυξης) που αναπτύσσει δράση σε πέντε χώρες (Ιταλία, Πορτογαλία, Τουρκία, Ουγγαρία και Βέλγιο).
