Η Ιορδάνα δεν ήξερε ούτε πώς να πιάσει το μολύβι, στα 40 της χρόνια που ξαναπήγε σχολείο. Αισθανόταν όμως χαρούμενη, σαν μικρό κοριτσάκι, που επιτέλους θα μάθαινε να γράφει και να διαβάζει και παρακινούσε και τις άλλες τις γυναίκες να την ακολουθήσουν.
Η Ιορδάνα είναι μία από τις 20 μητέρες των παιδιών ρομά, του σχολείου Δενδροποτάμου, οι οποίες, επί 1,5 χρόνο, κάθισαν στα θρανία προκειμένου να πάρουν το απολυτήριο δημοτικού. Η εκπαίδευση των γυναικών έγινε στο πλαίσιο του ερευνητικού προγράμματος, "Εκπαίδευση παιδιών Ρομά στις Περιφέρειες Κεντρικής Μακεδονίας, Δυτικής Μακεδονίας, Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης", που υλοποιήθηκε από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, με επιστημονική υπεύθυνη την καθηγήτρια του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Α.Π.Θ., Ευαγγελία Τρέσσου. Τα αποτελέσματά του παρουσιάστηκαν σήμερα σε ημερίδα, με θέμα: "Εκπαίδευση παιδιών Ρομά: Παραδείγματα καλών πρακτικών", που πραγματοποιήθηκε στο Κέντρο Διάδοσης Ερευνητικών Αποτελεσμάτων.
"Όταν είμασταν μικρές", είπαν οι τσιγγάνες σε ομιλία τους στην ημερίδα, «κάποιες από μας δεν ερχόμασταν με όρεξη στο σχολείο. Τώρα όμως ερχόμαστε με πολλή όρεξη, ενθουσιασμό και κέφι γιατί τώρα ξέρουμε την αξία των γραμμάτων». «Με τα γράμματα», συνέχισαν, «ελπίζουμε όλες σε μια καλύτερη ευκαιρία.Δεν ξέρουμε αν θα τα καταφέρουμε όμως αυτό το χρωστάμε όλες στον εαυτό μας. Είναι ο σεβασμός στον εαυτό μας και τα παιδιά μας».
Για τις νεαρές γυναίκες, το να μάθουν να διαβάζουν, ήταν σχεδόν ζήτημα επιβίωσης και καθημερινής ανάγκης.
"Πηγαίναμε κάπου και δεν ξέραμε να διαβάσουμε που πάει το λεωφορείο. Θέλαμε να κάνουμε δουλειά στην εφορία και δεν μπορούσαμε να γράψουμε μια απλή αίτηση. Τώρα πια, αισθάνομαι σαν να είναι όλος ο κόσμος δικός μου", λέει με περηφάνια στο Αθηναϊκό Πρακτορείο η Αλεξάνδρα, η οποία έδωσε εξετάσεις και κατάφερε να πάρει το απολυτήριο δημοτικού.
Όπως τόνισαν πάντως, στην ομιλία τους στην ημερίδα, πολλές μητέρες απ΄αυτές δεν πήγαν σχολείο μικρές, ή το σταματήσανε γιατί πρόσεχαν τα μικρότερα αδέλφια τους, όταν οι γονείς δούλευαν. Για τις γυναίκες αυτές, που τώρα πια μπορούν να βοηθούν και τα μικρά τους παιδιά, ή ακόμη, τα εγγόνια τους στο σχολείο,«το όνειρο με τα γράμματα δεν τελειώνει, συνεχίζεται σε όλη τους τη ζωή".
"Πάντα μαθαίνουμε, όλες μας μέσα στην τάξη μαθαίνουμε η μία από το όνειρο της άλλης. Γι΄αυτό, σας παρακαλούμε, πάρτε στα δικά σας χέρια το όνειρό μας και συνεχίστε το και με άλλες γυναίκες που το έχουν ανάγκη", κατέληξαν κάνοντας έκκληση να συνεχιστεί το πρόγραμμα εκπαίδευσης ενηλίκων.
