Οι φρέσκες, καινοτόμες ιδέες επιβραβεύονται. Ένας κήπος τσέπης εμπνευσμένος από τη Νέα Υόρκη, η μετατροπή ενός ακάλυπτου πολυκατοικίας σε βιοκλιματική μονάδα και μιας παλιάς πολυκατοικίας σε πραγματικό θερμοκήπιο με ηλιακές καμινάδες. Αυτές είναι οι ιδέες που έκαναν ξεχώρισαν στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό ιδεών του Τεχνικού Επιμελητηρίου Κ. Μακεδονίας (ΤΕΕ/ΤΚΜ), με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αρχιτεκτονικής.
Προτάσεις αρχιτεκτόνων για μια “άλλη” συμπρωτεύουσα, θα παρουσιάζονται μέχρι τις 15 Οκτωβρίου στο κτίριο του επιμελητηρίου, στη λεωφόρο Μ. Αλεξάνδρου, στο πλαίσιο έκθεσης, η οποία εγκαινιάστηκε σήμερα, με την απονομή των βραβείων του διαγωνισμού.
Πάρκο τσέπης στο κέντρο της Θεσσαλονίκης
Τo πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό κατέκτησε η αρχιτέκτων Ευδοξία Παπαλιούρα, που δημιούργησε έναν «κήπο τσέπης». Το οικόπεδο που την ενέπνευσε για την ανάπτυξη της ιδέας βρίσκεται στην ανατολική Θεσσαλονίκη, επί της οδού Δελφών με εμβαδόν 380 τετραγωνικών. Η πίσω πλευρά του συνορεύει με έναν ακάλυπτο χώρο, με πολλά επίπεδα και διαχωριστικούς τοίχους. Το γεγονός ότι στο σημείο βρίσκονται πολλά δέντρα προσδίδει στο χώρο ξεχωριστή αίσθηση κρυμμένου κήπου μέσα στο τσιμέντο, που από μακριά κανείς δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι υπάρχει. Όταν πλησιάσει κάποιος θα δει ότι υπάρχει αυτός ο κρυφός παράδεισος με το πολύ πράσινο, σε ένα από τα κεντρικά σημεία της πόλης, μια ιδέα που εφαρμόζεται συνήθως στη Νέα Υόρκη, με την ονομασία πάρκα τσέπης (pocket parks).
Οικονομία νερού και ρεύματος χάρη στον ακάλυπτο μιας πολυκατοικίας
Δύο ακόμα αρχιτέκτονες, ο Στέφανος Δημητρίου και ο Γρηγόρης Βεγιλτρής, μετέτρεψαν τον ακάλυπτο μιας πολυκατοικίας του 1960 σε έναν βιοκλιματικό παράδεισο. Δεξαμενές συλλογής όμβριων υδάτων, κάτω από δάπεδο του ακαλύπτου και θυρίδες αερισμού που επιτρέπουν να περνάει στο εσωτερικό του κτιρίου ψυχρός αέρας, που ψύχεται χάρη στην επαφή του με το νερό. Όλα αυτά μαζί με ηλιακές καμινάδες που συγκεντρώνουν ενέργεια ηλιακή ενέργεια και την μετατρέπουν σε ηλεκτρική.
Προσαρμογή του χθες στις ανάγκες του σήμερα
Η τρίτη και τελευταία πρόταση, που απέσπασε το τρίτο βραβείο ήταν αυτή της Ευανθίας Μοστρού που μεταμόρφωσε μια πολυκατοικία του 1960, χωρίς θερμομόνωση, αρχιτεκτονικό προσανατολισμό και σχεδιασμό, σε έναν καλά θερμομονωμένο χώρο, με αρκετές παρεμβάσεις: στο κτιριακό κέλυφος (επένδυση με θερμομονωτικό υλικό και δημιουργία θερμοκηπίων το χειμώνα), στον φυσικό φωτισμό (κλιμακωτή αύξηση και αντικατάσταση των ανοιγμάτων, καθώς και διάνοιξη του κλιμακοστασίου), στην ηλιοπροστασία, στη μερική αναδιοργάνωση του εσωτερικού και τη “συμπλήρωση” του όγκου με υαλοπετάσματα, στο δώμα και την ενέργεια (φύτευση του δώματος και εγκατάσταση φωτοβολταϊκών)
Έτσι, το “κύτταρο”, όπως το ονόμασε, αποκτά νέα μορφή αρχιτεκτονικά, ενώ παράλληλα εξοικονομεί πάνω από 3.000 τόνους διοξειδίου του άνθρακα ετησίως, προσφέρει θερμική άνεση και καλύτερες συνθήκες κατοίκησης.
