Την τιμητική του έχει ο τομέας των επιστημών το 2013, καθώς μετά την ανάδειξη της Έλενας Αντωνιάδου, η οποία πρωτοπορεί στην τεχνολογία της αναγεννητικής ιατρικής, σε γυναίκα της χρονιάς, μία ακόμα Ελληνίδα, η Χρύσα Κουβελιώτου καταφέρνει να αποσπάσει μια ιδιαίτερα σημαντική διάκριση.
Η ανώτερη ερευνήτρια του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Μάρσαν της NASA, έγινε μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών στις ΗΠΑ, σε ένδειξη αναγνώρισης του έργου της, καθώς ασχολείται με τα αστρονομικά-αστροφυσικά φαινόμενα στο πεδίο των υψηλών ενεργειών, όπως οι μαύρες τρύπες, οι αστέρες νετρονίων (πάλσαρ) και ιδίως οι εκρήξεις ακτινών-γάμα.
Μελέτες της έχουν διαλευκάνει το τοπίο σε ότι αφορά τη δράση των ακτινών-γάμα - τα πιο φωτεινά και ισχυρά φαινόμενα που έχουν ποτέ καταγραφεί στις εσχατιές του διαστήματος.
Όπως κατάφερε να αποδείξει, αυτά τα φαινόμενα προέρχονται από πηγές εκτός του γαλαξία μας (κυρίως από τη βαρυτική κατάρρευση μεγάλων άστρων και τη συνακόλουθη δημιουργία μαύρων οπών).
Περιγράφοντας την πορεία της, η ίδια έχει πει: “όταν ήμουν ακόμα στην Ελλάδα, παρακολούθησα τον Νιλ Άρμστρονγκ να κάνει το διάσημό βήμα του στο φεγγάρι. Γοητεύτηκα τόσο που αποφάσισα αμέσως ότι ήθελα να γίνω αστροναύτης. Όμως δεν υπήρχαν Έλληνες αστροναύτες κι έτσι επέλεξα ένα άλλο μονοπάτι: την αστρονομία”.
Το Who is Who της Ελληνίδας ερευνήτριας
Η Χρύσα Κουβελιώτου σπούδασε φυσική στο πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ συνέχισε τις μεταπτυχιακές τις σπουδές στην αστροφυσική στο βρετανικό πανεπιστήμιο του Σάσεξ. Στη συνέχεια εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου στη Γερμανία.
Για 12 χρόνια δίδαξε Φυσική και Αστρονομία στο πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά τελικά την κέρδισε η NASA.
Μέχρι σήμερα έχει τιμηθεί με το Βραβείο Ρόσι (2003) και το Βραβείο Ντεκάρτ (2004). Το 2012 έλαβε το “Βραβείο Αστροφυσικής Ντάνι Χάινεμαν” - από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Φυσικής και την Αμερικανική Αστρονομική Εταιρία-, καθώς και το Μετάλλιο Διακεκριμένης Υπηρεσίας της NASA.
Η Ελληνίδα ερευνήτρια χαρακτηρίστηκε από το περιοδικό Time ως ένα από τα 25 πρόσωπα με τη μεγαλύτερη επιρροή διεθνώς στο πεδίο έρευνας του διαστήματος, έχοντας κάνει πάνω από 370 επιστημονικές δημοσιεύσεις.
