Η μπάλα πάντα ενώνει και μαγεύει...
Η Ζακλίν ντε Ρομιγί, η μεγάλη ουμανίστρια και ελληνίστρια του εικοστού αιώνα, θα ήταν περήφανη για αυτό που συμβαίνει εδώ και δυο ημέρες στο Θησείο, δίπλα στη πλατεία, που πήρε το όνομά της.
Από τη μια στο γήπεδο 5Χ5 του δήμου Αθηναίων, πραγματοποιείται διήμερο τουρνουά ποδοσφαίρου μεταξύ προσφύγων και φοιτητών από ελληνικά πανεπιστήμια, άλλοι τρώνε και πίνουν στη συλλογική κουζίνα, ακούγεται μουσική, πιο πέρα στην παιδική χαρά παιδάκια παίζουν ασταμάτητα, οι γονείς συζητούν, στον πεζόδρομο της Αποστόλου Παύλου, με όλη την κυριακάτικη και καρναβαλίστικη κίνηση, κόσμος πηγαινοέρχεται, μικροπωλητές διαλαλούν την πραμάτεια τους: ένας συνεκτικός κοινωνικός ιστός με πολυμορφία και ελευθερία, όπου όλοι συνυπάρχουν.
Το τουρνουά ποδοσφαίρου διοργανώνεται από τη φοιτητική συλλογικότητα "Bloco" και συνοδεύεται από ολοήμερη κουζίνα με αραβικά εδέσματα και ένα υποτυπώδες μπαρ. Παίρνουν μέρος οχτώ ομάδες προσφύγων (έξι από το Ελληνικό και δυο από τον Ελαιώνα) και οχτώ από το "Bloco". Παράλληλα στο χώρο ακούγεται μουσική, κάποιοι τραγουδούν και χορεύουν. Οι περαστικοί αναμειγνύονται με τους παίκτες, οι αποκριάτικες στολές με τις ποδοσφαιρικές, αυτούς που ήρθαν να στηρίξουν ή να παρακολουθήσουν τους αγώνες. Η μπάλα πάντα ενώνει και μαγεύει.
"Γκρεμίζουμε σύνορα, ενώνουμε κόσμους, θέλουμε να ζήσουμε μαζί", γράφει ένα πανό στο γήπεδο. Κάποιοι παίκτες είναι καλύτεροι, γιατί π.χ. προπονούνται ήδη σε ομάδες. Στις δομές φιλοξενίας του Ελαιώνα και του Ελληνικού υπάρχουν γήπεδα, αλλά μόνο στο Ελληνικό έχει συγκροτηθεί ομάδα με κανονικό προπονητή. Το ίδιο ισχύει και για τους Έλληνες φοιτητές, κάποιοι είναι αναμφισβήτητα "τεχνίτες". Και πάλι, όμως όλοι συνυπάρχουμε, πιο έμπειροι και λιγότεροι καλοί παίκτες, αυτό που μας ενώνει είναι η αγάπη μας για το "τόπι", εξηγεί ο Μάριος, Σύριος στην καταγωγή και μεγαλωμένος στην Ελλάδα, ο οποίος εκτελεί χρέη διερμηνέα, στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
"Αποφασίσαμε να αφιερώσουμε τον Φεβρουάριο στον αντιφασιστικό αγώνα", περιγράφει η Αλεξάνδρα Φτούλη από το "Bloco" στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Από την αρχή του μήνα διοργάνωσαν συζητήσεις, προβολές και άλλα, αυτό το διήμερο αποτελεί την κορύφωση. "Με ομάδες από πρόσφυγες και φοιτητές στέλνουμε έμπρακτα το μήνυμα, πως "θέλουμε να ζήσουμε μαζί". Οι άνθρωποι που βρέθηκαν να είναι πρόσφυγες, δηλαδή θύματα πολέμου, καλούνται να χτίσουν νέα ζωή στην Ελλάδα, να ενταχθούν στην κοινωνία, να γίνουν κομμάτι του αστικού ιστού και της συλλογικής κοινωνικής ζωής. Αυτό προσπαθούμε να δείξουμε: μαζί θέλουμε να διασκεδάζουμε, μαζί να παίζουμε, μαζί να ζούμε. Και οι πρόσφυγες και εμείς, είμαστε όλοι άνθρωποι".
Για τη ιστορία, στον χθεσινό τελικό μία ομάδα από το Ελληνικό κέρδισε την ομάδα από το ΠΑΠΕΙ (Πανεπιστήμιο Πειραιά) και σήμερα Κυριακή αναμετρήθηκε η ομάδα "Χαλέπο" από τον Ελαιώνα με τη Β' ομάδα Ελληνικού, όπου νικήτρια αναδείχτηκε η δεύτερη.
