«Η κρίση στην Ελλάδα ανέτρεψε μια αρκετά καθεστηκυία θεώρηση των πραγμάτων» τόνισε η Λίνα Νικολακοπούλου, υπογραμμίζοντας την άποψη του λογοτέχνη-συνθέτη-ερμηνευτή, Λέοναρντ Κόεν, ότι «αν δε ραγίσει ο τοίχος, φως δε μπαίνει».
Η γνωστή Ελληνίδα στιχουργός, μιλώντας σε συνέντευξη Τύπου στο Γραφείο Τύπου της ελληνικής μόνιμης αντιπροσωπείας στον ΟΗΕ και του Γενικού Προξενείου στη Νέα Υόρκη, καθώς και σε δυο συναυλίες που δόθηκαν προς τιμή της -στην Αστόρια και στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον-, αναφέρθηκε σε όλα εκείνα τα στοιχεία, τα συναισθήματα και τις φωνές που ξεδιπλώνουν τις σκέψεις της και της δίνουν το δικαίωμα να ονειρεύεται. Εξέφρασε την εκτίμησή της στη «συλλογική εμπειρία χιλιάδων Ελλήνων, που ήρθαν σε διαφορετικές εποχές και υπό διαφορετικές συνθήκες σε ετούτες τις ακτές (της Αμερικής) για να δημιουργήσουν την άλλη δυνατότητα» όπως είπε.
Πέρα από τα ερεθίσματα που την οδηγούν στη δημιουργία και στην αποτύπωση εικόνων και ιδεών μέσα από τον στίχο, η Λίνα Νικολακοπούλου μίλησε για τον κόσμο που ανταποκρίνεται, που «γίνεται δυνατότερος» μέσα από τις δοκιμασίες και τις κρίσεις, καταφεύγοντας στην ποίηση και στην Ελλάδα που έχει μέσα του.
«Νοιώθω υπερήφανη για τους πρώτους μετανάστες που ήρθαν εδώ, να θεμελιώσουν αυτή την άλλη δυνατότητα και όχι μόνο για τον εαυτό τους» σημείωσε, προσθέτοντας ότι «τους καμαρώνω και τους θαυμάζω, γιατί δεν ξέρω αν εγώ θα μπορούσα να ζήσω μακριά από την Ελλάδα».
Στη συνέντευξη Τύπου αναφέρθηκε σε εμπνεύσεις που στάθηκαν καταλυτικές για να γίνουν στίχοι και στη συνέχεια τραγούδια για να περάσουν στα χείλη των ανθρώπων. Για «το βενζινάδικο» είπε ότι αφορμή ήταν ένας πίνακας του Αμερικανού ζωγράφου, Έντουαρντ Χόπερ, που είχε δει στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, σε προηγούμενη επίσκεψή της στην αμερικανική μεγαλούπολη. Όταν βρισκόταν στο αεροπλάνο, επιστρέφοντας στην Ελλάδα, της ήρθε στο μυαλό ένα ξεθωριασμένο πρατήριο βενζίνης που απεικόνιζε ο πίνακας και στη μέση του πουθενά βγήκαν οι στίχοι: «Να μπορούσα στα σύννεφα, να 'χα εγώ βενζινάδικο».
Η Λίνα Νικολακοπούλου τόνισε ότι «το τραγούδι δεν είναι μόνο για να διασκεδάζουμε, αλλά για να ξυπνάμε», προσθέτοντας ότι «το ελληνικό τραγούδι είναι ένα ποτάμι που δεν πρόκειται να στερέψει».
Για την κατάσταση στην Ελλάδα σημείωσε, μεταξύ άλλων, ότι στο σύντομο διάστημα από τις εκλογές θεωρεί πως ο κόσμος «νοιώθει πιο ήρεμα, είναι σαν την ηρεμία μετά από καυγά», όπως είπε, συμπληρώνοντας ότι δεν έχει αυταπάτες για τις «πραγματικές δυσκολίες», αλλά πιστεύει ότι «οι Έλληνες έχουν τη δυνατότητα να αλλάξουν τις συνθήκες εφόσον εμπνευστούν και βρεθούν πίσω από κάποιον στόχο που θα τους κάνει να νιώσουν υπερήφανοι» και σημείωσε ως αντιπροσωπευτικό παράδειγμα τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004.
Στη συνέντευξη Τύπου παρουσίασε την κα Νικολακοπούλου ο διευθυντής του Γραφείου Τύπου, Νίκος Παπακωνσταντίνου, ο οποίος αναφέρθηκε συνοπτικά στις «διαδρομές της καταξιωμένης στιχουργού», επισημαίνοντας τη «δύναμη των λέξεών της» και τα «βαθιά ανθρώπινα μηνύματα των στίχων της». Παρέστησαν η διευθύντρια του ΕΟΤ στις ΗΠΑ, Γρηγορία Καματερού και οι καλλιτέχνες που συμμετείχαν στις δυο συναυλίες: Νίκος Κουρουπάκης, Γιάννα Κατσαγιώργη και Αφροδίτη Ντάνιελ, η οποία ήταν και η παραγωγός των συναυλιών που συμμετείχαν επίσης οι καλλιτέχνες: Νικήτας Ταμπάκης, Πέτρος Κλαμπάνης, Λευτέρης Μπουρνιάς, Γκάρι Σράινερ και Σπύρος Νίτης, ενώ την καλλιτεχνική διεύθυνση είχε ο συνθέτης και κιθαρίστας Σπύρος Εξάρας.
Η πρώτη συναυλία-αφιέρωμα στη Λίνα Νικολακοπούλου δόθηκε το Σάββατο στο Χιώτικο Σπίτι στην Αστόρια, κατά την οποία η στιχουργός τιμήθηκε από το πρόγραμμα Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης. Η δεύτερη συναυλία δόθηκε χθες στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον του Νιου Τζέρσεϊ, όπου η στιχουργός τιμήθηκε από το πρόγραμμα Ελληνικών Σπουδών του πανεπιστημίου.
