Ο ομογενής καθηγητής Ιατρικής, Σοφιανός Ανδρικόπουλος, εξελέγη πρόεδρος του Συνδέσμου Διαβήτη Αυστραλίας (Australian Diabetes Society), του κορυφαίου οργανισμού έρευνας, ιατρικής πρακτικής και εκπαίδευσης στον χώρο του διαβήτη στην Αυστραλία.
Σε συνέντευξή του στο Νέο Κόσμο ο Δρ Ανδρικόπουλος δηλώνει ότι πρόκειται για μεγάλη τιμή, αλλά και τεράστια ευθύνη, δεδομένου ότι ο εν λόγω οργανισμός είναι υπεύθυνος για τις κατευθυντήριες γραμμές και ανακοινώσεις αναφορικά με το διαβήτη, υπεύθυνος για την επικοινωνία με την ομοσπονδιακή και τις πολιτειακές κυβερνήσεις, όσον αφορά έναν μεγάλο αριθμό πρωτοβουλιών που αφορούν και ενδιαφέρουν εκείνους που πάσχουν από διαβήτη.
Επιπρόσθετα, ο οργανισμός του οποίου ηγείται σήμερα ο καθηγητής Ανδρικόπουλος, είναι υπεύθυνος για τη λειτουργία της Ομοσπονδίας Κέντρων Διαβητικών σε όλη την Αυστραλία, σε τρόπο ώστε να εξασφαλιστούν τα υψηλότερα επίπεδα φροντίδας από αναγνωρισμένα ειδικά για τους διαβητικούς ιατρικά κέντρα.
Η πορεία του στην έρευνα είναι εντυπωσιακή, όπως και οι διακρίσεις που του έχουν μέχρι σήμερα απονεμηθεί και τον έχουν καταστήσει αυθεντία στην πάθηση του διαβήτη.
Στο θέμα του διαβήτη που θεωρείται μια από τις καλπάζουσες ασθένειες της εποχής μας, ο καθηγητής Σοφιανός Ανδρικόπουλος, θα πει ότι προσβάλει το 10%-12% του συνόλου των κατοίκων της Αυστραλίας, τα ίδια, δε, ποσοστά παρατηρούνται και στους Έλληνες της Μελβούρνης.
«Πρόκειται για μια πάθηση η οποία είναι κληρονομική, με πιθανότητα 30% να προσβληθεί κάποιος όταν ο ένας από τους γονείς του είναι διαβητικός και 70% όταν και οι δύο γονείς του πάσχουν από διαβήτη».
Συνεχίζοντας, θα πει ότι «συνδέεται άμεσα με την παχυσαρκία που είναι η επιδημία της εποχής μας, γι' αυτό και η απώλεια βάρους στους πάσχοντες από διαβήτη, θεωρείται ο καλύτερος τρόπος όχι μόνο να ελεγχθεί, αλλά και να υποχωρήσει».
«Η διατροφή για τους Έλληνες της πρώτης γενιάς έχει πάρει πολύ διαφορετικές διαστάσεις, από την αρχή της μετανάστευσής τους σ’ αυτήν τη χώρα. Πολλοί πεινούσαν στα μέρη τους. Οι περισσότεροι είχαν περάσει όλες τις φοβερές στερήσεις της κατοχής και του εμφυλίου, επομένως, το να έχουν εδώ στην Αυστραλία ένα πλούσιο τραπέζι, κυρίως με μπόλικο κρέας, ή να προσφέρουν στους φίλους και συγγενείς μπάρμπεκιου, ήταν, κατά κάποιο τρόπο, ένδειξη επιτυχίας και κοινωνικής ανέλιξης. Όχι, βέβαια, χωρίς συνέπειες στην υγεία τους. Μέχρι σήμερα, το πλούσιο τραπέζι θεωρείται, από τους Έλληνες μετανάστες, ένα δείγμα ότι οι κόποι τους δεν πήγαν χαμένοι».
«Η ειρωνεία είναι ότι έχουμε την καταλληλότερη συνταγή διατροφής, τη μεσογειακή, την οποία πολύ λίγο την εφαρμόζουμε, αφού η βαρύτητα είναι στο κρέας.
Τα όσπρια, τα φρέσκα λαχανικά, το γνήσιο ελαιόλαδο, τα ψάρια και τα θαλασσινά, που αποτελούσαν , κατά γενικό κανόνα, τη διατροφή των Ελλήνων πριν μερικές δεκαετίες, θεωρούνται σήμερα τα πιο ενδεδειγμένα για τη διατροφή του ανθρώπου.
Δεν είναι εύκολο, όμως, οι συνήθειες δεκαετιών, μιλώ για τους Έλληνες της πρώτης γενιάς να εγκαταλειφθούν. Αυτός είναι και ο λόγος που πάρα πολλοί, όπως άλλωστε και ένα μεγάλο μέρος του συνολικού πληθυσμού της χώρας, είναι παχύσαρκοι ή υπέρβαροι».
Για το μεγάλο θέμα της έρευνας στην Αυστραλία, θα πει ότι «δεν υποστηρίζεται από την κυβέρνηση όσο και όπως θα έπρεπε. Δεν υπάρχει σταθερότητα, όπως στο εξωτερικό. Συνέχεια πρέπει να αγωνιζόμαστε να βρούμε κονδύλια για να συνεχίσουμε. Αυτό έχει ως συνέπεια, πάρα πολλοί επιστήμονες να φεύγουν στο εξωτερικό όπου οι συνθήκες στο θέμα της έρευνας είναι πολύ πιο ευνοϊκές».
Ο ίδιος μιλά εκ πείρας, βέβαια, αφού μετά το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο Μελβούρνης, έκανε το μεταδιδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο Seattle των ΗΠΑ, όπου έμεινε δύο χρόνια.
Μετά την επιστροφή του στην Αυστραλία, ο δρ. Ανδρικόπουλος ίδρυσε ερευνητικό κέντρο στο Πανεπιστήμιο Μελβούρνης, το Islet Biology Research Group , με εντυπωσιακά αποτελέσματα στο θέμα της έρευνας του διαβήτη και των αιτίων που τον προκαλούν.
