Στα προφοιτητικά μου χρόνια θυμάμαι καλά τον εαυτό μου να ψάχνει ένα “καλό” φροντιστήριο για να συμπληρώσει το ήδη υπάρχον σχολικό υπόβαθρο και να μπορέσω να εξασφαλίσω ό,τι παραπάνω μπορούσα για το “μέλλον” μου. Στο ήδη βαρύ πρόγραμμά, έπρεπε να προστεθούν κάποιες ακόμα ώρες εξωσχολικής απασχόλησης με φροντιστηριακά μαθήματα, περισσότερο για να έχω κάποιον να με επιβλέπει σε στενότερο κύκλο από αυτόν μιας σχολικής τάξης, αλλά και για να μπορώ να βρω τα πατήματά μου αναφορικά με το τι ακριβώς απαιτεί το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, ώστε να μπορέσω να πετύχω σε μια ανώτατη σχολή.
Στα ήδη υπάρχοντα οικογενειακά έξοδα, ήρθαν να προστεθούν μερικά ακόμα, αυτά της ιδιωτικής - εκτός λυκείου - εκπαίδευσης. Χρήματα, που πριν από 10 και κάτι χρόνια - που θυμάμαι τον εαυτό μου μαθητή -, ήταν αρκετοί εκείνοι, οι οποίοι - έστω και με πολύ προσπάθεια - μπορούσαν να διαθέσουν.
Σήμερα, λίγα χρόνια αργότερα, τα δεδομένα άλλαξαν. Η πολυακουσμένη, αλλά και υπαρκτή οικονομική κρίση, έφερε σημαντικές ανακατατάξεις, αυξάνοντας τον αριθμό εκείνων που, αν κάποτε μπορούσαν, σήμερα αδυνατούν ακόμα και για τα ελάχιστα.
120 μαθητές και 40 καθηγητές μέσα σε λίγους μήνες
Πολλές πρωτοβουλίες πολιτών, με κοινωνικό υπόβαθρο, ήρθαν να συμπληρώσουν το κενό, που δημιουργήθηκε σε τομείς όπως η εκπαίδευση, η υγεία, η διατροφή. Μία από αυτές έγινε πράξη και στο Περιστέρι. Εκεί, μία ομάδα εθελοντών καθηγητών μέσης εκπαίδευσης, με επικεφαλής το μαθηματικό, Γιώργο Βαθιώτη, ίδρυσαν ένα κοινωνικό φροντιστήριο, το οποίο φιλοξένησε κατά τη χρονιά 2012 – 2013, 120 μαθητές και 40 καθηγητές.
Στόχος της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας, όπως λέει ο κύριος Βαθιώτης στο news.gr, ήταν να δώσει το χαμόγελο στα παιδιά, αλλά και ελπίδα στα όνειρα τους. “Το Περιστέρι αυτή τη στιγμή βιώνει μεγάλη οικονομική κρίση, με το ποσοστό ανεργίας να αγγίζει το 40%. Χτυπήσαμε παντού τις πόρτες και κανείς δεν μας έδωσε το χώρο, μέχρι τη στιγμή, που άνοιξε μία από αυτές. Της Μητρόπολης Περιστερίου”, σημειώνει.
Όπως λέει, “δεν είμαστε ΜΚΟ, ούτε κομματικοποιημένοι. Μας ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή η επιτυχία των μαθητών. Αρκεί να σας πω ότι το 2012 – 2013 ξεκινήσαμε με 10 μαθητές και 5 καθηγητές (τον Οκτώβριο του 2012). Σταδιακά, αυξήθηκαν σε 30 οι μαθητές και 8 οι καθηγητές, για να κλείσουμε τη χρονιά με 40 καθηγητές και 120 μαθητές. Φέτος ξεκινήσαμε με 120 μαθητές και 40 καθηγητές, ενώ ετοιμάζουμε και δεύτερο κοινωνικό φροντιστήριο”.
Από φροντιστήριο...σε φροντιστήριο
Ιδιοκτήτης φροντιστηρίου για 25 χρόνια ο ίδιος, αποφάσισε να αναστείλει τη λειτουργία της επιχείρησής του φέτος το καλοκαίρι, για να μην υπάρξει κανένας συσχετισμός μεταξύ εθελοντικής πρωτοβουλίας και επιχειρηματικής δραστηριότητας, και να μπορέσει ασχοληθεί αποκλειστικά με τη τη συγγραφή βιβλίων μέσης εκπαίδευσης.
Η πρωτοβουλία εκτός από μεγάλη ανταπόκριση, στέφθηκε και με αρκετή επιτυχία, καθώς από το σύνολο των μαθητών της Γ' Λυκείου, το 70% πέρασε σε κάποια σχολή.
Σε ποιους απευθύνεται
“Απευθυνόμαστε σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες. Παιδιά μονογονεϊκών οικογενειών, με χαμηλό οικογενειακό εισόδημα, ή περιπτώσεις, όπου ο ένας από τους δύο γονείς είναι άνεργος, καταφεύγουν στο κοινωνικό φροντιστήριο. Ως κριτήριο έχουμε θεσπίσει ένα όριο της τάξεως των 15.000 ευρώ το χρόνο ως οικογενειακό εισόδημα. Προτιμούμε τα χρήματα να μείνουν στον πατέρα και να πληρώσει τη δόση του στεγαστικού του, παρά να απευθυνθεί σε ιδιωτικό φροντιστήριο”, λέει ο κύριος Βαθιώτης.
Δεν παραλείπει μάλιστα, να αναφερθεί στα εμπόδια, που βρήκε η προσπάθειά του στο ξεκίνημά της, καθώς - όπως υποστηρίζει - “δέχθηκα πάρα πολύ μεγάλο πόλεμο από ιδιώτες φροντιστηριούχους, αλλά - επειδή ήμουν στο χώρο - ήξερα πώς να κινηθώ και να τους αντιμετωπίσω. Με έπαιρναν τηλέφωνο και εμένα, αλλά και τους φορείς της Μητρόπολης, που στεγάζει την προσπάθεια, για να μην το ξεκινήσουμε”.
Σε μια χώρα ιδανικών συνθηκών, η ύπαρξη ενός φροντιστηρίου ίσως να μην ήταν καν απαραίτητη. Σε μια χώρα, όμως, όπως η δική μας, όπου η εξωσχολική εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της προπτυχιακής - δεν εξετάζουμε καλώς ή κακώς - εκπαίδευσης, η ύπαρξη ανάλογων πρωτοβουλιών δεν θα μπορούσε παρά να είναι όχι μόνο παράδειγμα και για άλλες παρόμοιες, αλλά και μια καλή ευκαιρία συνειδητοποίησης. Της λέξης, που έχουμε ίσως ανάγκη περισσότερο από ποτέ να ακούμε το τελευταίο διάστημα : αλληλεγγύη.
