Ο θάνατός του αποδίδεται σε παθολογικά αίτια
Πέθανε στο σπίτι του στην Αθήνα ο ιστορικός της οικονομικής Ιστορίας της Ελλάδας, Σπύρος Ασδραχάς, σε ηλικία 84 ετών.
Ο θάνατός του αποδίδεται σε παθολογικά αίτια.
Ο Σπύρος Ασδραχάς ήταν ομότιμος διευθυντής Ερευνών στο Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (ΕΙΕ) και επίτιμος πρόεδρος των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ), είχε συνδεθεί με τον κύκλο του Κ. Θ. Δημαρά και την περί αυτόν ιστοριογραφική σχολή στο Παρίσι. Υπήρξε συνδιευθυντής, μαζί με τους Φίλιππο Ηλιού και Βασίλη Παναγιωτόπουλο, του περιοδικού «Τα Ιστορικά».
Με καταγωγή από τη Λευκάδα, γεννημένος στο Αργοστόλι, σπούδασε Ιστορία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1960) και συνέχισε με μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές στην Οικονομική και Κοινωνική Ιστορία στο Παρίσι.
Συνεργάστηκε με την École Pratique des Hautes Études (1974-1984) και την École des Hautes Études en Sciences Sociales (1986-1988), δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Paris IV (1976-1977) και στο Πανεπιστήμιο Paris I, Panthéon-Sorbonne (1982-1998) ενώ διετέλεσε διευθυντής Ερευνών στο Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών του ΕΙΕ (1988-2003).
Ως ερευνητής ήταν μέλος της Επιτροπής Ιστορίας του Ιστορικού Αρχείου Ελληνικής Νεολαίας (1994-2000), υπεύθυνος του ερευνητικού προγράμματος της ΓΓΕΤ «Φορολογικοί μηχανισμοί και οικονομία στο πλαίσιο των ελληνικών κοινοτήτων, ΙΖ΄-ΙΘ΄αι.», υπεύθυνος του ερευνητικού προγράμματος της ΓΓΕΤ «Ελλαδικά αστικά συγκροτήματα και ενδοχώρα, ΙΕ΄-ΙΘ΄ αι.: απορρόφηση πλεονάσματος και συστήματα διασυνδέσεων», ενώ παρέδιδε εβδομαδιαία σεμινάρια στο ΕΙΕ με θέμα «Προβλήματα οικονομικής ιστορίας, ΙΕ΄- ΙΘ΄ αι.».
Διετέλεσε, επίσης, αντιπρόεδρος της Δ. Επιτροπής του Ιονίου Πανεπιστημίου, διευθυντής Ερευνών του Προγράμματος Ιστορίας της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας και μέλος του Δ.Σ. του Ιδρύματος Έρευνας και Παιδείας της Εμπορικής Τράπεζας.
Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονταν στην ελληνική οικονομική και κοινωνική ιστορία κάτω από τις ξένες κυριαρχίες από τον 15ο έως τον 19ο αιώνα. Ιδιαίτερα τον απασχόλησε η περίοδος της Τουρκοκρατίας, κατά την οποία παρατηρείται η επίδραση των ιδεών του ελληνικού Διαφωτισμού στην οικονομία, στην παιδεία και στην κοινωνική οργάνωση, στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων.
Ασχολήθηκε, επίσης, με το έργο και τη δράση του Σπυρίδωνα Ζαμπέλιου, του Γεώργιου Τυπάλδου-Ιακωβάτου, του Ανδρέα Λασκαράτου και άλλων ριζοσπαστών στοχαστών και λογοτεχνών των Επτανήσων και μελέτησε τον νησιωτισμό του Αιγαίου μέσα από τους μηχανισμούς της αγροτικής οικονομίας και της φορολογίας. Μεγάλη έμφαση έδινε στην έρευνα των πηγών και στην ιστορική τεκμηρίωση αλλά και στη χρήση της λογοτεχνίας ως πηγής για την καλύτερη κατανόηση των ιστορικών γεγονότων.
Εξέδωσε τους τόμους: Μηχανισμοί της αγροτικής οικονομίας στην Τουρκοκρατία (ΙΕ΄- ΙΣΤ΄ αι.) (1978), Ελληνική κοινωνία και οικονομία, ΙΗ΄-ΙΘ΄ αιώνες. Υποθέσεις και προσεγγίσεις (1982), Ιστορική έρευνα και ιστορική παιδεία. Πραγματικότητες και προοπτικές (1982), Ζητήματα ιστορίας (1983), Οικονομία και νοοτροπίες (1988), Σχόλια (1993), Ιστορικά απεικάσματα (1995), Πατριδογραφήματα (2003), Ελληνική οικονομική ιστορία, ΙΕ΄-ΙΘ΄αιώνας (2003, με συνεργάτες), Βίωση και καταγραφή του οικονομικού. Η μαρτυρία της απομνημόνευσης (2007) κ.ά. Επιμελήθηκε συλλογικούς τόμους και πρακτικά συνεδρίων και συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά (Αιτωλικά Γράμματα, Αρχειοτάξιο, Ο Ερανιστής, Κερκυραϊκά Χρονικά, Λευκαδίτικες Σελίδες κ.ά.).
Η πολιτική του κηδεία θα γίνει τις επόμενες μέρες στη Λευκάδα.
