Νοέμβριος 1999-Οκτώβριος 2012. Δεκατρία χρόνια μετά. Τα χρόνια πέρασαν, τα μέσα αντιμετώπισης των...θερμόαιμων διαδηλωτών εκσυγχρονίστηκαν με κάμερες, οχήματα “Αίαντας”, το τείχος του δικού μας...Βερολίνου. Ο τρόπος αντιμετώπισης όμως δεν φάνηκε να αλλάζει και πολύ.
Η επίσκεψη Μέρκελ στην Ελλάδα έφερε μέτρα ανάλογης δυναμικής με εκείνα που είχαν οριστεί το 1999 για την επίσκεψη του Αμερικανού προέδρου, Μπιλ Κλίντον -μία δεκαετία και κάτι- παλαιότερα. Με τη διαφορά ότι τότε συζητούσαμε για εξωτερική πολιτική και τις σχέσεις μας με την Τουρκία, την τρομοκρατία και τους επερχόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες, ενώ τώρα συζητάμε μόνο για ότι συμβαίνει μέσα στο σπίτι μας. Μείωση μισθών, οικονομική κρίση, λουκέτα, ανεργία είναι μερικές από τις λέξεις που...εμπλουτίζουν τα τελευταία τρία σχεδόν χρόνια το ελληνικό λεξιλόγιο. Στην εποχή μετά - Ολυμπιακών Αγώνων.
Συζητώντας με τον καθηγητή Συνταγματικού δικαίου της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου, Κώστα Χρυσόγονο, το news.gr προσπάθησε να μπει στη λογική του αποκλεισμού της πρωτεύουσας. Αντισυνταγματική ή όχι η απόφαση του Αττικάρχη για αποκλεισμό του κέντρου της πρωτεύουσας; Ο κύριος Χρυσόγονος ήταν σαφής: “Η απαγόρευση προσκρούει στο άρθρο 11 του Συντάγματος και συγχέει δύο περιπτώσεις απαγορεύσεως. Είναι άρα αντισυνταγματική”. Όπως εξηγεί, σύμφωνα με το ανώτερο πολιτειακό νομοθέτημα, αποκλεισμός μιας συγκεκριμένης περιοχής μπορεί να γίνει μόνο σε περίπτωση που κινδυνεύει η κοινωνική και οικονομική ζωή στο συγκεκριμένο σημείο. Αντιθέτως, αν κάποιος, όπως στην προκειμένη περίπτωση επικαλείται κίνδυνο δημόσιας ασφάλειας, πρέπει να αποκλείσει όλο το λεκανοπέδιο με βάση το Σύνταγμα και όχι μία μόνο περιοχή. “Για να γίνει αποκλεισμός για λόγους εθνικής ασφάλειας πρέπει να υπάρχουν ιστορικά στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι οι φορείς που οργανώνουν τις κινητοποιήσεις, ευθύνονται για επεισόδια ή άλλου είδους εκτροπές κατά το παρελθόν”
“Αυτός που διαταράσσει την κοινωνική και οικονομική ζωή με τις αποφάσεις που λαμβάνει είναι η αστυνομία και όχι οι συνδικαλιστικοί φορείς που θέλουν να διαδηλώσουν”, τονίζει ο κ. Χρυσόγονος. Ρόλος της είναι να διευκολύνει την κυκλοφορία, όπως αναφέρει και όχι να την αποκλείει σε μία περίοδο που η χώρα έχει περισσότερη ανάγκη από ποτέ την εμπορική δραστηριότητα, την εργασία και όσους άλλους παράγοντες στηρίζουν την οικονομία.
Σε μία ημέρα όπως η σημερινή δεν έχουν τόση σημασία αποκλεισμοί και επεισόδια. Γιατί υπάρχει και η επόμενη μέρα. Η επίσκεψη της Γερμανίδας καγκελαρίου μπορεί να προκαλεί το λαϊκό και ευερέθιστο αίσθημα κάποιων. Συναισθήματα που σήμερα ξεχειλίζουν λόγω της παρουσίας της εδώ και αύριο θα έχουν καταλαγιάσει. Αυτό που μένει είναι η γεύση του ανικανοποίητου. Γιατί όσο και αν θέλουμε να διαδηλώσουμε, να φωνάξουμε για να μας ακούσει η κυρία Μέρκελ, ένα είναι βέβαιο. Ότι αν δεν αλλάξουμε τρόπο σκέψης και νοοτροπίας, όποιος και αν είναι σήμερα ή αύριο σ' αυτή τη θέση, δύσκολα θα σκύψει με προσοχή και θα δώσει βάση στα όσα εμείς θέλουμε να του πούμε.
