Ο πολιτισμός στην Ελλάδα είναι μια έννοια που κάποτε φιλοδόξησε να πει τα πάντα, αναφέρει ο σκηνοθέτης
Για τον Μινωτή, τους μύθους, τα μυθεύματα και τα «τέρατα» που κυοφορεί η μεταιχμιακή εποχή μας, αλλά και για τα παιδικά του χρόνια, τότε που έπαιζε ποδόσφαιρο στις αλάνες και ονειρεύτηκε μια μέρα να γνωρίσει τον Κάρολο Κουν, μιλάει στη «Νέα Σελίδα», που κυκλοφορεί αύριο, ο σκηνοθέτης Βασίλης Παπαβασιλείου, με αφορμή τις δύο παραστάσεις «Relax... Mynotis», και «Ελένη» του Γιάννη Ρίτσου, που ανεβάζει στο Θέατρο Τέχνης.
Ο πολιτισμός στην Ελλάδα είναι μια έννοια που κάποτε φιλοδόξησε να πει τα πάντα και κατέληξε να μην σημαίνει τίποτα, αναφέρει ο σκηνοθέτης Βασίλης Παπαβασιλείου και τονίζει πως «η Ελλάδα είναι μια χώρα που, λόγω του ότι υπάρχουν αυτά τα ίχνη πολιτισμού που φιλοξενούνται σε αυτά τα χώματα, κουβαλά μια υποχρέωση: Ως εντολοδόχος μιας κληρονομιάς της ανθρωπότητας, οφείλει να έχει μια πολιτική, όχι για τον πολιτισμό, αλλά για τη "συμβολική επικράτεια", που επιτρέπει στον άνθρωπο όχι απλώς να επιβιώνει, αλλά να ζει. Για το στοίχημα της ευδαίμονος ζωής το ελληνικό κράτος θα έπρεπε να έχει μια πολιτική, ένα όραμα».
Σημειώνει επίσης πως η ίδια κρίση που μαστίζει τη σφαίρα του πολιτικού μας συστήματος εκδηλώνεται και στην ατροφία της πολιτικής μας συνείδησης και πράξης και προσθέτει πως «κι αυτό το εξασφαλίσαμε με αντάλλαγμα μια καταναλωτικού τύπου ευημερία, που προερχόταν από το μοίρασμα χρημάτων τα οποία δεν παρήγαμε εμείς, ενός πλούτου για τον οποίο δεν μοχθήσαμε εμείς».
