Οι φωτογραφίες στους τοίχους αποτελούν ένα σημαντικό φωτογραφικό αρχείο για την ιστορία του θεάτρου στην Ελλάδα
Ήταν μία φυσιογνωμία, η οποία συνδέθηκε άρρηκτα με έναν - από τους σημαντικότερους - πολιτισμικό θεσμό στην Ελλάδα. Το Φεστιβάλ Επιδαύρου.
Στην ταβέρνα του στο Λυγουριό, εκτός από τα μαγειρευτά στις βιτρίνες και το κλίμα παρέας μετά από κάθε παράσταση, ήταν χαραγμένη η ιστορία 60 ετών του ελληνικού θεατρικού στερεώματος.
Ο λόγος για το Λεωνίδα Λιακόπουλο, ο οποίος σε ηλικία 82 ετών, έφυγε από τη ζωή, έχοντας δίπλα του τους δύο γιούς του, Νίκο και Γιώργο, τις νύφες του που τον υπεραγαπούσαν, καθώς και τα άλλα δύο μεγαλύτερα εγγόνια του.
Η ταβέρνα του Λεωνίδα ήταν το παραδοσιακό καφενείο του Λυγουριού, όταν σχεδόν πριν από 60 χρόνια, σιγά σιγά και με πρώτη παρότρυνση από την Κατίνα Παξινού, ξεκίνησε να ετοιμάζει φαγητό για τους ηθοποιούς που κατέβαιναν στην Αρχαία Επίδαυρο για την εβδομαδιαία παράσταση του Φεστιβάλ.
Τόσο ο ίδιος ο Λεωνίδας, όσο και γυναίκα του Κάκια και στη συνέχεια τα παιδιά και τα εγγόνια του, που ήταν δίπλα του στις τελευταίες του στιγμές, συνδέθηκαν με τον πνευματικό κόσμο του τόπου.
Οι φωτογραφίες στους τοίχους ασπρόμαυρες και έγχρωμες αποτελούν ένα σημαντικό φωτογραφικό αρχείο για την ιστορία του θεάτρου στην Ελλάδα: Παξινού, Μινωτής, Κουν, Χατζηαργύρη, Συνοδινού, Πιττακή και πολλοί άλλοι, νεότεροι και παλαιότεροι.
