Γιατί κάποιες περιοχές πνίγονται στους σκουπιδόλοφους και άλλες είναι καθαρές
Στο πλαίσιο των κινητοποιήσεων των εργαζομένων στους δήμους, παρατηρήθηκε το φαινόμενο ορισμένες περιοχές να πνίγονται στα σκουπίδια ενώ σε άλλες η κατάσταση κρατήθηκε σε ανεκτά έως πολύ καλά επίπεδα. Πώς γίνεται όμως όταν, για παράδειγμα στην περίπτωση της Αττικής, όλα τα απορρίμματα καταλήγουν στον ΧΥΤΑ Φυλής, να υπάρχουν δήμοι με σκουπιδόλοφους πέντε ημερών και άλλοι με τους περισσότερους κάδους άδειους;
Οι εργαζόμενοι, γράφει ρεπορτάζ του Ελεύθερου Τύπου, δεν απεργούν από την περασμένη Δευτέρα αλλά έχουν προχωρήσει σε κατάληψη των αμαξοστασίων και δεν επιτρέπουν την έξοδο των απορριμματοφόρων. Εάν απεργούσαν, το πρόβλημα θα ήταν εξαρχής εντονότατο και καθολικό.
Την κατάληψη στα αμαξοστάσια αποφάσισε η ομοσπονδία ΠΟΕ -ΟΤΑ αλλά την εφαρμόζει σε κάθε δήμο το τοπικό σωματείο. Κάποιοι δήμοι, μάλιστα, έχουν δυο ή και περισσότερα σωματεία. Έτσι υπάρχουν δήμοι όπου η κατάληψη εφαρμόζεται με μεγαλύτερη αυστηρότητα (π.χ. Πειραιά, Αλίμου, Ελληνικού -Αργυρούπολης, Νίκαιας - Ρέντη, Καλλιθέας) και άλλοι όπου το σωματείο ανοίγει το αμαξοστάσιο για κάποιες ώρες ή απέχει από την κατάληψη ολοσχερώς.
Τρίτον, σε όλους τους δήμους οι κάδοι δέχονται απορρίμματα όλη την ημέρα και αδειάζουν εφόσον περάσει το απορριμματοφόρο. Ωστόσο οι πολύ πυκνοκατοικημένες περιοχές ή αυτές με πολλούς διερχόμενους, όπως το κέντρο της Αθήνας ή πολυπληθείς δήμοι όπως η Καλλιθέα, τα πράγματα είναι προφανώς πιο δύσκολα από τις πιο αραιοκατοικημένες περιοχές, όπως π.χ. το Παλαιό Φάληρο ή το Ψυχικό.
Τέταρτον, μεγάλο ρόλο παίζει, σύμφωνα με το δημοσίευμα, και το πώς διαχειρίζεται την κατάσταση η εκάστοτε δημοτική αρχή. Για παράδειγμα, εάν έχει χώρους για να αποθηκεύει προσωρινά τα απορρίμματα, μπορεί να τα απομακρύνει από τους δρόμους διατηρώντας τους λίγο ή περισσότερο καθαρούς. Εάν επίσης έχει δίαυλο συνεννόησης με το τοπικό σωματείο, μπορεί να επιτύχει μια πιο «χαλαρή» κατάληψη των αμαξοστασίων.
