“Καληνύχτα σας ! Να χαμογελάτε !”.
Το μήνυμα αισιόδοξο, γεμάτο ζωή, φρεσκάδα.
Το μήνυμα λίγο πριν...
...Από έναν άνθρωπο που πονούσε.
Και πονούσε για καιρό.
'Ηξερε όμως να ξεγελάει όλους τους άλλους και να “παίζει”.
Καμιά φορά και με τον ίδιο το θάνατο.
Κι αν, τελικά, δεν κατάφερε να τον ξεγελάσει, είναι σίγουρο ότι μέχρι και την Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου του 2012, κατάφερε να το κάνει ήδη πολλές φορές.
Ο moloch82, όπως ήταν το ιντερνετικό του παρατσούκλι, ή Αποστόλης Γκανάς, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, ήταν δυνατός ακόμα και όταν ήταν αδύναμος. Γελαστός ακόμα και όταν ήταν λυπημένος.
Από χθες, η ιστορία του κάνει το γύρο της Ελλάδας. Μπορεί να ταξιδεύει και έξω από τα ελληνικά σύνορα.
Ένας νέος άνθρωπος, 29 ετών, που πάλεψε με τον καρκίνο, αλλά ποτέ δεν το έβαλε κάτω.
Ακόμα και όταν πονούσε.
Είχε ανακαλύψει ένα μαγικό ελιξίριο που του έδινε δύναμη να αυτοσαρκάζεται και να ξεχνάει με τον δικό του τρόπο ό,τι τον ταλαιπωρούσε. Μέσω του λογαριασμού του στο twitter έδινε συμβουλές σε όσους πονούσαν και μοιραζόταν τις σκέψεις του με όσους συμπονούσαν.
Ο Αποστόλης σε φωτογραφία στην τρίτη Λυκείου (τελευταίος δεξιά)
Ο Τόλης, όπως τον φώναζαν οι φίλοι του, έδωσε το παράδειγμα. Αγαπούσε τη ζωή. Αγαπούσε όμως και τη Μαρία. Την κοπέλα του. Εκείνη τον στήριζε σε όλες τις δύσκολες στιγμές του. Και συνέχισε να το κάνει ακούραστη, μέχρι και την τελευταία στιγμή.
Νοιώθοντας ότι οι δυνάμεις του δεν θα τον βοηθάνε για πολύ ακόμα, είχε μια επιθυμία.
Η Αγάπη του για τη Μαρία να γίνει hastag στο twitter, με τον τίτλο #TolisLovedMaria. Εκεί, παλιοί και καινούριοι διαδικτυακοί φίλοι, αλλά και άνθρωποι, που μάθαιναν για την περιπέτειά του, να μπορούν να γράφουν, να σκέφτονται, να νιώθουν, να τουϊτάρουν, όπως συνηθίζουν να λένε οι λάτρεις της κοινωνικής δικτύωσης.
“Απόψε, θέλω δείπνο στη βεράντα, οι δυο μας. Ξέγνοιαστα. Σαν τις διακοπές που δεν μπορώ να σε πάω και ποτέ δεν γκρίνιαξες γι' αυτό”. Ένα από τα μηνύματά του στο twitter.
Με αποδέκτη τη Μαρία.
Αγόγγυστα δίπλα του ως την τελευταία στιγμή. Εδώ και πολλά χρόνια. Από το σχολείο ακόμα. Και όχι μόνο.
Το μάθημα ζωής. Όσοι έχουμε τα πάντα, στεκόμαστε στα πόδια μας και μπορούμε να παλεύουμε. Μπορούμε να βλέπουμε και να παραδειγματιζόμαστε. Ότι ακόμα και τα σοβαρά μπορούμε να τα κουμαντάρουμε. Αρκεί μόνο να ξέρουμε και να μπορούμε να Αγαπάμε. Όπως ο Τόλης αγάπησε τη Μαρία και το αντίστροφο. Πέρα από μικρότητες, γκρίνιες, εγωισμούς και ό,τι άλλο μας κάνει να ξεχνάμε ότι είμαστε άνθρωποι και άρα φθαρτοί.
Ο Αποστόλης έδωσε το μήνυμα.
Ας ζήσουμε κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία.
Γιατί αυτό είναι ζωή....
