«Δεν υπήρχαν εξαντλητικές εργασίες, όλα αυτά είναι στη σφαίρα της φαντασίας»
Ως ο εμπνευστής της «Κιβωτού του κόσμου» «συστήθηκε» στο δικαστήριο ο πατέρας Αντώνιος όταν κλήθηκε να απολογηθεί για την υπόθεση των καταγγελιών για κακοποιητικές συμπεριφορές.
Ο κατηγορούμενος, σε βαθμό πλημμελήματος, ιερέας αρνήθηκε με κατηγορηματικό τρόπο τη βασιμότητα των καταγγελιών για σωματικές τιμωρίες και απειλές σε βάρος παιδιών στις δομές ενώ περιόρισε το ρόλο του σε αυτό του πνευματικού καθοδηγητή.
«Δεν υπήρχαν εξαντλητικές εργασίες, όλα αυτά είναι στη σφαίρα της φαντασίας. Δεν μιλάνε για την «Κιβωτό»» τόνισε συμπληρώνοντας πως οι αναφορές για ξυλοδαρμούς είναι «κόντρα στις αξίες και στις αρχές της «Κιβωτού».
«Εγώ θα μπορούσα να δώσω τέτοιες εντολές, είχα εγώ πειθήνια όργανα; Όλα αυτά έρχονται κόντρα στις αξίες μου και ως ιερέα και ως άνθρωπο, έρχονται κόντρα και στις αξίες της Κιβωτού», υπογράμμισε ο πατέρας Αντώνιος και χαρακτήρισε «απαράδεκτες» τις σχετικές αιτιάσεις σημειώνοντας πως δεν υπήρχε περίπτωση «να φτάσει η «Κιβωτός» εκεί που έφτασε αν υπήρχαν τέτοιες συμπεριφορές».
«Αυτά τα παιδιά σίγουρα καθοδηγηθήκαν από κάποιους που εκμεταλλεύτηκαν το χαρακτήρα τους και έφτασαν στο σημείο να μας κατηγορήσουν και να μας οδηγήσουν εκτός της «Κιβωτού» ανέφερε ο ιερέας ο οποίος μίλησε για παιδιά «βαριά τραυματισμένα».
«Εγώ κράτησα τον πνευματικό ρόλο η «κιβωτός» γιγαντώθηκε και το δικό μου το έργο μειώθηκε…. Δεν ήμουν ποτέ στο διοικητικό συμβούλιο» υπογράμμισε και διευκρίνησε πως «Έμαθα για όλα αυτά όταν έγιναν οι καταγγελίες. Είμαι πολύ έμπειρος, καταλάβαινα τι συνέβαινε πολύ γρήγορα, χωρίς να εμπλέκομαι πουθενά. Επίσης, είχα και την εξομολόγηση και μπορούσαν να μου πουν οτιδήποτε» είπε με έμφαση απορρίπτοντας τις κατηγορίες. Επιπλέον, ο κατηγορούμενος ιερέας στήριξε τους συνεργάτες του που κάθονται δίπλα του στο εδώλιο αποκλείοντας ότι οι καταγγελίες σε βάρος τους ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
«Οι κατηγορίες είναι επιστημονικής φαντασίας», ανέφερε χαρακτηριστικά.
«Εγώ ξέρω ποια παιδιά μεγαλώναμε και τον κίνδυνο που υπήρχε. Παρ’ όλη την αγάπη ο χαρακτήρας τους είχε διαμορφωθεί. Όταν αυτά τα παιδιά έφυγαν είχα την καλύτερη σχέση μαζί τους, σχέση αγάπης, καλοσύνης , την πνευματική σχέση. Εγώ εξομολογούσα αυτά τα παιδιά. Προσπαθούσα να στηρίξω αυτά τα παιδιά. Αυτά τα παιδιά σίγουρα καθοδηγηθήκαν από κάποιους που εκμεταλλεύτηκαν το χαρακτήρα τους και έφτασαν στο σημείο να μας κατηγορήσουν και να μας οδηγήσουν εκτός της «Κιβωτού». Σώσαμε επανειλημμένως τα παιδιά από φυλακές, βοηθήσαμε να σταθούν αυτά τα παιδιά και χρησιμοποιήθηκαν εναντίον μας για να μας καταστρέψουν, ενώ εμείς λειτουργούσαμε ως κυματοθραύστης. Τα παιδιά δεν ξέρουν τι έκαναν γιατί αυτός είναι ο χαρακτήρας τους, εγώ τους συγχωρώ. Τα έχω μεγαλώσει, έχω κουραστεί έχω δώσει το είναι μου και εγώ και η πρεσβυτέρα μου και πολλοί συνεργάτες».
«Η "Κιβωτός" είχε την έννοια του καταφυγίου»
Ο πατέρας Αντώνιος ξεκινώντας την απολογία του μίλησε για τους λόγους που τον ώθησαν να δημιουργήσει την «Κιβωτό» «μετά από πολύ σκέψη και προσευχή».
«Δημιούργησα την «Κιβωτό» μετά από παρακολούθηση μπροστά στην εκκλησία. Μαζεύονταν στο προαύλιο πολλά παραβατικά παιδιά , πολλά ήταν σε συμμορίες , που δεν πήγαιναν σχολείο. Η πλατεία της εκκλησίας ήταν το στέκι τους, ήταν Παραμελημένα και εγκαταλελειμμένα. Έτσι, αποφάσισα να κάνω κάτι ως νέος κληρικός» είπε απευθυνόμενος στους δικαστές και περιέγραψε το έργο της οργάνωσης.
«Στόχος μας ήταν η θεραπεία του τραύματος, είχαμε βαριά τραυματισμένα παιδιά. Προσφέραμε θεραπεία σε αυτά τα παιδιά» ανέφερε χαρακτηριστικά, σημειώνοντας πως τα παιδιά ήταν εκείνα που «βάφτισαν» την οργάνωση.
«Η οργάνωση ονομάστηκε "Κιβωτός" γιατί είχε την έννοια του καταφυγίου από όλους τους κινδύνους» είπε και πρόσθεσε πως το πρώτο του μέλημα ήταν τα ιερατικά του καθήκοντα και διέθετε όλο τον υπόλοιπο χρόνο του στην «Κιβωτό».
«Απέμενε λίγος χρόνος που τον προσέφερα στην "Κιβωτό" για συγκεκριμένα πράγματα, όπως να βλέπω εκείνους που ήθελαν να κάνουν κάποια δωρεά καθώς ήθελαν να μιλούν με εμένα αφού είχε ταυτιστεί το πρόσωπο μου με την οργάνωση . Βοηθούσα κυρίως στη συντήρηση της «κιβωτού» και ήθελα να διαφυλάξω τον πνευματικό μου ρόλο» ανέφερε και έδωσε τη δική του απάντηση στο ερώτημα γιατί προέκυψαν οι καταγγελίες σε βάρος τους.
«Τα παιδιά αυτά ήταν βαριά τραυματισμένα και ξέραμε πως ο χρόνος που είχαμε ήταν μέχρι την ενηλικίωση τους. Όταν έρχονται με διαμορφωμένο χαρακτήρα και παραβατικές συμπεριφορές τι χρόνο είχα να κάνω. Το πρώτο μέλημα ήταν η επιστημονική ομάδα να θεραπεύσει το τραύμα Να επουλωθούν οι πληγές. Μετά τα 18 θα φύγουν. Η μεγάλη αγωνία ήταν να επιλέξουν κάποιο επάγγελμα για να βγάλουν ένα μεροκάματο τίμιο και να μην επιστρέψουν στους γονείς απ όπου ο εισαγγελεας τους απομάκρυνε. Ούτε εξαντλητικές , ούτε υποχρεωτικές εργασίες υπήρχαν στο γεωργικό σχολείο . Όποιος ήθελε βοηθούσε και από εκεί και πέρα είχαν ένα καταπληκτικό πρόγραμμα διαβίωσης με ταξίδια. Σπουδαίες διακοπές σε ξενοδοχεία , με το καράβι. Τα φέρναμε σε επαφή με το θέατρο τη μουσική, τη γη και τα ζώα. Όλα τα παιδιά είχαν το ζωάκι τους, τον κηπάκο τους, φύτευαν τα δικά τους φυτά. Το παιδί έτσι μάθαινε να είναι υπεύθυνο», είπε ο ιδρυτής της «Κιβωτού του κόσμου».
Ρεπορτάζ: Μαρία Ζαχαροπούλου
