Το σκεπτικό του Αρείου Πάγου με το οποίο όρισε να διεξαχθεί η δίκη σε εκτός Κρήτης δικαστήριο
Ο Άρειος Πάγος παραπέμπει με απόφασή του στο Τριμελές Εφετείο Αθηνών την εκδίκαση της πολύκροτης υπόθεσης για το γηροκομείο «κολαστήριο» Αγία Σκέπη στα Χανιά, επικαλούμενος «δυσλειτουργίες του Εφετείου Κρήτης», αλλά και κίνδυνο για την δημόσια τάξη, ενώ η απόφαση ελήφθη και μετά από αίτημα της Εισαγγελέως Εφετών Κρήτης.
Έτσι, η ιδιοκτήτρια της ιδιωτικής μονάδας φροντίδας ηλικιωμένων στα Τσικαλαριά Χανίων και πέντε ακόμα συγκατηγορούμενοί της πρόκειται να δικασθούν για τις πράξεις της ανθρωποκτονίας με πρόθεση (με ενδεχόμενο δόλο) κατά συναυτουργία και συρροή. Οι λόγοι που οδήγησαν στην παραπομπή, περιγράφονται συνοπτικά στην απόφαση του Αρείου Πάγου και σε μεγάλο βαθμό σχετίζονται με «σοβαρούς λόγους σχετικούς με τη δημόσια ασφάλεια και τάξη, ειδικά σε ότι αφορά σε υποθέσεις που έλαβαν ευρεία δημοσιότητα“.
Στην υπό διερεύνηση αναφορά θίγονται και αναλύονται οι «δυσλειτουργίες του Εφετείου Κρήτης», καθ’ όσον αφορά στο αμιγές αντικείμενο της δημοσίας ασφαλείας και τάξεως, ότι η υπόθεση έλκει το ενδιαφέρον πλήθους πολιτών, η ευρύτητα των οποίων, υπερβαίνει κατά πολύ τον κύκλο συγγενών των τριάντα δύο τροφίμων του ιδρύματος, ήδη θανόντων και φερομένων ως θυμάτων. Εκτός ωστόσο από τους άμεσα ή έμμεσα ενδιαφερομένους, αναμένεται ότι μεγάλος αριθμός ιδιωτών, εξαιτίας και της μείζονος προβολής που έχει δοθεί, θα προσέλθει κατά τη διάρκεια της δίκης, με επακόλουθο να υπάρξουν δυσκολίες στην απρόσκοπτη διεξαγωγή της δίκης, όλο το μακρό διάστημα που είναι βέβαιο ότι θα κρατήσει.
Εξαιρετικό ωστόσο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός, ότι στο σκεπτικό της απόφασης συμπεριλαμβάνεται το γεγονός, ότι «οι κατηγορούμενοι διαθέτουν εκτεταμένο δίκτυο γνωριμιών στην τοπική κοινωνία, γεγονός που ενισχύει την πεποίθηση, ότι η παρουσία των φίλα προς αυτούς διακειμένων προσώπων, δεν θα μείνει απαρατήρητη, αλλά θα προκληθούν συνθήκες ενέχουσες τον κίνδυνο εντάσεων και οξύνσεων, μεταξύ των διηρημένων σε αντίρροπες πλευρές μελών του ακροατηρίου ή και της εκτός αιθούσης συναθροίσεως ατόμων, έχουσες ως συνέπεια την ανάκυψη και ετέρας εστίας κινδύνου σχετικά με την απερίσπαστη πρόοδο της διαδικασίας».
