Ο κατηγορούμενος για το έγκλημα είχε αποκτήσει το 2009 μωρό με την τότε 17χρονη σύντροφό του το οποίο πέθανε από νοσοκομειακή λοίμωξη
Νέα στοιχεία έρχονται στο φως για την υπόθεση της δολοφονίας της 41χρονης εγκύου στη Θεσσαλονίκη από τον σύντροφό της και ειδικότερα για τον 39χρονο, ο οποίος εμπλέκεται στην εξαφάνιση της σορού μωρού του, που είχε αποκτήσει το 2009 με την τότε 17χρονη σύντροφό του και το οποίο είχε χάσει τη ζωή του από νοσοκομειακή λοίμωξη.
Όπως μεταδόθηκε στην εκπομπή Super Κατερίνα, όταν ανακοινώθηκε πως το παιδί πέθανε στο νοσοκομείο, το ζευγάρι πήγε σε δικηγόρους και δικαστήρια, ισχυριζόμενο πως τους άλλαξαν το βρέφος στο δημόσιο μαιευτήριο και αυτό που τους έδειξαν ως νεκρό, δεν ήταν το δικό τους και το μωρό τους το πήραν, για να το προωθήσουν για υιοθεσία. Τελικά, μετά τις νομικές διαδικασίες, σύμφωνα με το ίδιο ρεπορτάζ, ο εισαγγελέας έκρινε, πως έπρεπε να ανοίξει ο τάφος για να πάρουν DNA από το νεκρό βρέφος. Το φέρετρο ωστόσο ήταν κενό και το βρέφος δεν βρέθηκε ποτέ.
Εικασίες ότι η ιστορία έγινε για να πάρουν αποζημίωση
Μιλώντας στην εκπομπή Super Κατερίνα, ο Σταύρος Μπαλάσκας ανέφερε, πως «είναι εν γνώση της Αστυνομίας αυτό. Εικάζεται πως ενδεχομένως να έγινε για κάποιες αποζημιώσεις, δεν αποδείχτηκε τίποτα από τις καταθέσεις που πάρθηκαν τότε από το μαιευτήριο και τους γιατρούς. Όλα ήταν πεντακάθαρα και η υπόθεση μπήκε στο αρχείο. Το μωρό αποδόθηκε από το νοσοκομείο. Εικάζεται, πως έγινε όλο αυτό, για να διεκδικηθούν αποζημιώσεις από το μαιευτήριο, κάτι το οποίο δεν επιτευχθεί».
Τι αναφέρει η πρώην σύζυγος του κατηγορουμένου
Η πρώην σύζυγος του 39χρονου μιλώντας στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα» περιέγραψε για το περιστατικό αυτό πως: «Γέννησα φυσιολογικά ένα υγιέστατο κοριτσάκι. Το μωρό δεν μου το έδειξαν την συγκεκριμένη στιγμή, μου το αρπάξανε κατευθείαν και μετά το βράδυ ο Ιάκωβος έκανε προσπάθειες για να βρει το παιδί και μάθαμε πως ήταν στην ΜΕΘ λόγω προωρότητας, που δεν ισχύει γιατί εγώ ήμουν στον 9ο μήνα, η κύηση φυσιολογική. Την επόμενη μέρα μαθαίνουμε πως το παιδί είναι στη ΜΕΘ. Εγώ επέμενα να το δω και μου έλεγαν όχι. Το είδα μετά από 2 μέρες. Λέω στον Ιάκωβο πως δεν πρέπει να είναι το δικό μου το παιδί, ένιωθα κάτι. Γιατί μου φαινόταν πιο μεγάλο. Βγαίνω εγώ και το βλέπαμε τακτικά. Για έναν μήνα αυτό, μέχρι που κατέληξε».
