Ο «Γολγοθάς» της 42χρονης που δολοφονήθηκε από τον πατέρα της στις Συκιές Θεσσαλονίκης

Ο «Γολγοθάς» της 42χρονης που δολοφονήθηκε από τον πατέρα της στις Συκιές Θεσσαλονίκης

Η περιπέτεια της υγείας της από τα 14 της χρόνια, ο θάνατος της μητέρας της από καρκίνο και το τραγικό τέλος

Μία τραγική ιστορία βρίσκεται πίσω από την δολοφονία της 42χρονης Κατερίνας από τον 69χρονο πατέρα της, ο οποίος στη συνέχεια αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει, σοκάροντας την Θεσσαλονίκη, αλλά και το πανελλήνιο.

Η ζωή έπαιξε ένα άσχημο παιχνίδι στην Κατερίνα, όταν ήταν μόλις 14 ετών και μέχρι εκείνη τη στιγμή απολάμβανε τη ζωή και τη νιότη της και ονειρευόταν το μέλλον της. Η διάγνωση για την πάθηση της, τη σκλήρυνση κατά πλάκας, πάγωσε την οικογένεια, η οποία αρχικά δεν ήξερε πώς να διαχειριστεί αυτό που συνέβαινε στο παιδί τους, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του grtimes.gr. Ωστόσο, «οπλίστηκαν» με σθένος και αποφασιστηκότητα να σταθούν και να συμπαρασταθούν στο παιδί τους.
Όμως λίγο καιρό αργότερα η μητέρα της θα φύγει από τη ζωή μετά από μάχη με τον καρκίνο. Ο εύθραυστος κόσμος της τότε έφηβης Κατερίνας, συνθλίβεται. Τα χρόνια περνούν και η απουσία της μητέρας είναι αισθητή, όμως τόσο ο πατέρας της, όσο και ο αδελφός της, είναι κοντά στην Κατερίνα στη μάχη αυτή που δίνει με την περιπέτεια της υγείας της. Μια κατάσταση που δυστυχώς επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα. Η Κατερίνα δίνει ηρωικά τη μάχη της, μέχρι που κάποια στιγμή δε μπορεί πλέον να αυτοεξυπηρετείται.

Η ψυχολογία της αλλάζει σταδιακά. Οι άλλοτε συχνές βόλτες με το αναπηρικό της αμαξίδιο περιορίζονται. Μέχρι που τελικά σταματά να βγαίνει έξω από το σπίτι. Ο πατέρας της προσλαμβάνει μια κοπέλα ως φροντίστρια σε καθημερινή βάση για την κόρη του προκειμένου να έχει κάποιον στο πλευρό της όταν εκείνος δεν έρχεται σπίτι για κάποιες ώρες. Όμως δε σταματά να πηγαίνει καθημερινά στο διαμέρισμα της κόρης του και να της δείχνει έμπρακτα ότι είναι κοντά της. Της κράτα το χέρι. Είναι το ίδιο χέρι που χρόνια μετά θα της αφαιρέσει τη ζωή.

Η Κατερίνα βρίσκει μια απασχόληση, για να περνά δημιουργικά τη μέρα της. Φτιάχνει κοσμήματα, είναι κάτι που της αρέσει πολύ και τη βοηθά να ξεχνιέται. Όμως η κατάσταση της υγείας της συνεχίζει να επιδεινώνεται. Ένας από τους ενοίκους της πολυκατοικίας που γράφτηκε ο τραγικός επίλογος, σοκαρισμένος αδυνατεί να πιστέψει πως έγινε αυτό το κακό. Μιλά για την Κατερίνα με λόγια τρυφερά, όπως και για τον πατέρα και τον αδελφό της. Αναφέρει, ότι ο πατέρας της ερχόταν συνέχεια, κάθε μέρα και την έβλεπε και έμενε μαζί της για ώρες.

Δε μπορεί να πιστέψει, ότι συνέβη αυτή η τραγωδία, όπως λέει στο grtimes.gr. Το διαμέρισμα της οδού Μετεώρων έχει «βυθιστεί» σε πένθος. Κάτω στην είσοδο της πολυκατοικίας το μοναδικό αντικείμενο που κάποτε έδινε χαρά στο άτυχο κορίτσι, το αναπηρικό της αμαξίδιο, το όχημα της για βόλτες περιμετρικά της γειτονιάς. Κλειδωμένο με βαριά αλυσίδα, μένει εκεί, για να θυμίζει ότι η Κατερίνα δε θα το χρησιμοποιήσει ποτέ ξανά.