Καταθέτοντας ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου η μάρτυρας περιέγραψε πως ένα παιδί που «δεν προβλημάτιζε κλινικά» έπαθε ανακοπή η οποία οδήγησε στην εγκεφαλοπάθεια
Λεπτό προς λεπτό «ξαναζωντάνεψαν» οι δραματικές στιγμές που οι γιατροί επανέφεραν στη ζωή τη Τζωρτζίνα στο Καραμανδάνειο μετά την ανακοπή που υπέστη, μέσα από τη μαρτυρία της ειδικευόμενης παιδιάτρου, Αγλαΐας Καρκανιά.
Καταθέτοντας ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου η μάρτυρας περιέγραψε πως ένα παιδί που «δεν προβλημάτιζε κλινικά» έπαθε ανακοπή η οποία οδήγησε στην εγκεφαλοπάθεια.
Η μάρτυρας μετέφερε στο δικαστήριο την εικόνα ενός παιδιού «ζωηρού» που δεν της «προκάλεσε κάποια εντύπωση» και αυτή της 8χρονης στη μέση του κρεβατιού που «δεν ανταποκρινόταν» με τους γιατρούς να αναρωτιούνται «πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο».
«Ήταν δύσκολη και τραυματική προσπάθεια για εμάς. Καταφέραμε και το παιδί έζησε» ανέφερε φορτισμένη.
Η μάρτυρας στην κατάθεση της μίλησε αναλυτικά για τις επισκέψεις της στο θάλαμο του παιδιού κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του στο Καραμανδάνειο, τους εμετούς της μικρής αλλά και στις εξετάσεις στις οποίες «δεν βρέθηκε κάτι παθολογικό».
Η απόφαση των γιατρών να πάρει εξιτήριο η Τζωρτζίνα είχε προκαλέσει την αντίδραση της Ρούλας Πισπιρίγκου η οποία είχε διαμαρτυρηθεί λέγοντας «θα δώσετε εξιτήριο σε αυτό το παιδί ;».
«Ήταν επιθετική εκείνη την ώρα αλλά δεν το θεώρησα παράξενο. Ήταν μια μητέρα που αγχώθηκε για το παιδί της ….» κατέθεσε η μάρτυρας.
Η περιγραφή , ωστόσο, για τη στιγμή που η κατηγορούμενη ειδοποίησε τους γιατρούς την ώρα της ανακοπής ήταν διαφορετική. «Ήρθε η μαμά στο γραφείο , χτύπησε την πόρτα εγώ άνοιξα την άνοιξα και είπε :”κάτι γίνεται με το οξύμετρο…” δεν μπορώ να θυμηθώ ακριβώς τα λόγια» είπε και συνέχισε « αποφάσισα να πάω … είδα τη νοσηλεύτρια έξω από το δωμάτιο να φωνάζει :”ελάτε γρήγορα , το παιδί δεν ανασαίνει”. Το παιδί δεν ανταποκρινόταν σε κανένα ερέθισμα , ήταν άσπρο… ήταν χωρίς σφυγμό στη μέση στη κρεβατιού. Ξεκινήσαμε αμέσως την ανάνηψη. Ήταν πολύ στρεσογόνο και για εμάς όλο αυτό. Θυμάμαι τη γιατρό να ρωτάει τη μητέρα «πως φτάσαμε σε αυτό σημείο». Χορηγούσαμε αδρεναλίνη κάναμε θωρακικές πιέσεις και αμπου. Καλέσαμε τον αναισθησιολόγο ο οποίος ήρθε άμεσα. Μετά από μια δύσκολη και τραυματική προσπάθεια καταφέραμε και το παιδί έζησε. Διακομίσθηκε στη μονάδα εντατικής θεραπείας».
Πρόεδρος : Ποια ήταν η θέση του παιδιού στο κρεβάτι ;
Μάρτυρας : ήταν ανάσκελα φαινόταν σαν να είχε γλιστρήσει… Θυμάμαι να αναζητώ το οξυγόνο ήταν εκτός του προσώπου . Νομίζω ήταν δίπλα…
Πρόεδρος: θυμάστε την αντίδραση της μητέρας όταν επαναφέρετε το παιδί στη ζωή ;
Μάρτυρας : Όχι , δεν θυμάμαι
Εισαγγελέας: η μητέρα όλες αυτές τις ημέρες της νοσηλείας ποιον ειδοποιούσε ;
Μάρτυρας: δεν ήμουν μπροστά στα άλλα περιστατικά . Φαντάζομαι πρώτα τις νοσηλεύτριες .
Εισαγγελέας: η μητέρα είχε αντιληφθεί την κατάσταση ;
Μάρτυρας: Δεν το γνωρίζω . Δεν μας έδωσε αυτή την εντύπωση … Το συνηθισμένο σε αυτές τις περιπτώσεις όταν το παιδί δεν αντιδρά είναι να το ταρακουνήσεις …Εμάς μας είπε ότι το οξύμετρο δεν χτυπάει …
Η μάρτυρας ανέσυρε στη μνήμη της το πρωινό πριν την ανακοπή όταν η Τζωρτζίνα βρίσκονταν στο δωμάτιο με τον πατέρα της , Μάνο Δασκαλάκη. «Ήταν σε καλή κατάσταση , ευδιάθετη» είπε ενώ όταν στη συνέχεια κλήθηκε από την εισαγγελέα να απαντήσει «ποια είναι η εικόνα ενός παιδιού που είναι δηλητηριασμένο» εξήγησε πως « εξαρτάται από το φάρμακο» καθώς αυτό «καθορίζει τα συμπτώματα».
