«Είδα διαμελισμένους ανθρώπους» - «Ένα θρίλερ που βλέπεις στην τηλεόραση, το οποίο να το ζεις»
Ανατριχίλα προκαλούν οι περιγραφές επιζώντων της σιδηροδρομικής τραγωδίας στα Τέμπη, για όσα βίωσαν και είδαν το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου.
Ο Λάζος Παπαζήσης είναι ένας από τους επιζώντες, αλλά και εκείνος που προσέφερε χείρα βοηθείας σε έναν άλλο επιβάτη, τον Βασίλη, τον νεαρό αγόρι που μίλησε για τις τραγικές στιγμές που έζησε μέσα στο τρένο αλλά και για τη σύντροφό του, Κλαούντια, που «έσβησε» μέσα στα χαλάσματα. «Βοήθησα πολύ τον Βασίλη από τη Λάρισα, που έχασε την κοπέλα του, να επικοινωνήσει με το τηλέφωνο το δικό μου με τους γονείς του». Λίγες μέρες μετά ο Λάζος θα λάβει ένα μήνυμα στο κινητό του. «Γεια σας. Είμαι η μητέρα του Βασίλη, που του προσφέρατε το τηλέφωνο, για να μας ενημερώσει για το ατύχημα. Ήθελα να σας ευχαριστήσω θερμά και να σας ευχηθώ από βάθος της καρδιάς μου, να έχετε την υγεία σας και ό,τι καλύτερο εύχομαι στη ζωή σας».
«Είδα διαμελισμένους ανθρώπους»
Ο Λάζος βρισκόταν στο βαγόνι 2. Ακαριαία πήδηξε από το φλεγόμενο τρένο και με το κινητό του τηλέφωνο άρχισε να καταγράφει τις σκηνές της απόλυτης φρίκης. «Ακούμε ένα μπαμ δυνατό. Αρχίζουν, σπάνε τα τζάμια από το παράθυρο, σκύβω, πέφτω κάτω. Άρχισαν να πετάγονται γυαλιά στο κεφάλι. Αφού έσβησαν τα φώτα από το τρένο, φωτίζαμε με φακό από το κινητό και μετά ένας-ένας πηδήξαμε κάτω. Τσίριζαν τα κορίτσια, που ούρλιαζαν "βοήθεια" και ήταν δύο κορίτσια με κομμένα πόδια». Τελικά ο ίδιος και άλλοι επιζώντες κατάφεραν και βγήκαν πάνω στην εθνική οδό. Λίγα λεπτά μετά κατέφτασαν και τα οχήματα της Πυροσβεστικής, που τους απομάκρυναν από το σημείο. Με ασθενοφόρο θα μεταφερθεί στο νοσοκομείο από το οποίο έλαβε εξιτήριο το περασμένο Σάββατο.
«Έζησα αυτά που έβλεπα στις ταινίες»
Ο Κώστας Μυλώνας είναι οδηγός τουριστικού λεωφορείου. Έφτασε πρώτος στο σημείο της πολύνεκρης τραγωδίας και χωρίς δεύτερη σκέψη άρχισε να μεταφέρει τους πρώτους επιβάτες που έβρισκε στη Θεσσαλονίκη με το λεωφορείο του. «Ένα θρίλερ που βλέπεις στην τηλεόραση, το οποίο να το ζεις. Είχα πάει Θεσσαλονίκη, είχα αφήσει ένα δρομολόγιο και γύριζα άδειος. Πέρασα μέσα από τα Τέμπη, γιατί μου αρέσει η διαδρομή. Ευτυχώς δεν είδα το μπαμ. Λες τώρα, πρέπει να βοηθήσεις και σκέφτηκα, ότι πρέπει να πάρω τον κόσμο από εκεί, για να έρθουν τα ασθενοφόρα να κάνουν τη δουλειά τους, χωρίς να ενοχλούνται από τον κόσμο που είναι μια χαρά».
Η διαδρομή μέχρι τη Θεσσαλονίκη βουβή. Από μικρά παιδιά μέχρι ηλικιωμένους, όλοι παρέμεναν σιωπηλοί σε κατάσταση σοκ. «Πανικός ξέρεις πότε με έπιασε; 05.00 το πρωί έφτασα στο σπίτι, καθάρισα το αυτοκίνητο γιατί είχα δρομολόγιο μετά. 06.00 μπήκα μέσα στο σπίτι και ανοίγω τα κανάλια και βλέπω να παίζεται αυτό το πράγμα. Και όταν βλέπω τα βαγόνια να καίγονται και κατάλαβα τι έβλεπα ότι καίγονταν τότε με έπιασε πανικός».
«Ήμουν εγκλωβισμένος και έβλεπα τη φωτιά»
Την ίδια ώρα άλλοι ταξιδιώτες βρίσκονταν ακόμη μέσα στο φλεγόμενο τραίνο, όπως ένας 22χρονος φοιτητής που έβλεπε τη φωτιά να έρχεται κατά πάνω του, όσο εκείνος παρέμενε εγκλωβισμένος μέσα σε λαμαρίνες. «Του Δημήτρη το πόδι ήταν εγκλωβισμένο. Κόψανε λαμαρίνες, για να μπορέσουν να το βγάλουν, δεν μπορούσε να μετακινηθεί. Στο σημείο που έχει το κάταγμα, είχε πέσει ένα μεγάλο σίδερο επάνω του και ήταν εγκλωβισμένος», λέει η μητέρα του.
«Είχε γυρίσει το βαγόνι τούμπα και βρέθηκα στην κάτω πλευρά. Όταν άνοιξα τα μάτια μου, είχε πέσει ήδη ένας ολόκληρος τοίχος του βαγονιού πάνω στο αριστερό πόδι μου. Ήταν μια κυρία από πάνω μου, η κυρία που καθόταν στη διπλανή θέση», λέει ο 22χρονος. Τα δευτερόλεπτα έμοιαζαν αιώνες. Η ατμόσφαιρα βάραινε, οι καπνοί τους έπνιγαν και ο 22χρονος Δημήτρης βρήκε το θάρρος να καλέσει τη μητέρα του στο τηλέφωνο. «Και να με παίρνει το παιδί μου και να λέει "μαμά τρέχα, θα καούμε. Μαμά τρέχα. Μάλλον έχω κόψει το πόδι μου"», λέει η μητέρα του.
Σε κατάσταση σοκ ο ίδιος και η μητέρα του περιγράφουν ατι συνέβη μέσα στο βαγόνι 3, από το οποίο ελάχιστοι κατάφεραν και βγήκαν ζωντανοί. «Ήταν δίπλα και νεκρό κορίτσι. Και την έβλεπε και άκουγε μια άλλη κοπέλα που έλεγε "βοήθεια. Βοηθήστε με είμαι διπλωμένη" και μετά σταμάτησε να μιλάει. Μετά… σιγή που μου λέει, ότι μάλλον "έφυγε"». Ο 22χρονος φοιτητής νοσηλευόταν μέχρι χτες το βράδυ στο νοσοκομείο με ανοιχτό κάταγμα κνήμης κι ένα ρωγμώδης κάταγμα στην λεκάνη. Μπροστά του έχει μια μακρά περίοδο ανάρρωσης για να μπορέσει ξανά να περπατήσει.
«Ευχαριστώ τον Θεό που με έσωσε από την κόλαση του Δάντη»
Ο Στέφανος Γωγάκος ήταν επιβάτης της μοιραίας επιβατικής αμαξοστοιχίας και ήταν στο βαγόνι με τον αριθμό 5. «Εγώ ταξίδεψα το πρωί με το πρώτο τρένο από Θεσσαλονίκη για Αθήνα και το απόγευμα πήρα το τρένο της επιστροφής. Στο Παλιοφάρσαλο κάναμε αναγκαστική στάση που μας ανησύχησε. Εξαρχής ήμουν στο βαγόνι 5 και στην Λάρισα ανέβηκαν πολλοί φοιτητές, που έκατσαν στις άδειες θέσεις στο βαγόνι 5 και ήταν κατειλημμένες» λέει.
Για την ώρα της σύγκρουσης αναφέρει: «Ξαφνικά ακούμε ένα δυνατό κρότο και τα τζάμια έσπασαν όλα με την μία και δεχθήκαμε στο κεφάλι μας τα θραύσματα από τα τζάμια. Κάποια καθίσματα γύρισαν ανάποδα και τα προσωπικά μας αντικείμενα εκσφενδονίστηκαν». Στη συνέχεια όσοι απεγκλωβίστηκαν από το βαγόνι 5, χρειάστηκε να περπατήσουν, όπως περιέγραψε ο κ. Γωγάκος, περίπου 1.500 μέτρα φθάνοντας σε ένα ξέφωτο, όπου αντίκρισαν την θηριώδη φωτιά. Καταλήγοντας ο επιβάτης ανέφερε χαρακτηριστικά «ευχαριστώ τον Θεό που με έσωσε από την κόλαση του Δάντη».
