Πάτερ Αντώνιος: «Δεν σας πρόδωσα, έχω εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη»

Πάτερ Αντώνιος: «Δεν σας πρόδωσα, έχω εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη»

Σοκάρει η κατάθεση 18χρονου: Πίστευα ότι αν με χτύπαγαν κι άλλο θα πέθαινα

Σαν άλλο Χριστό παρομοιάζει τον εαυτό του ο πάτερ Αντώνιος, ο οποίος συναντήθηκε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς με τον δημοσιογράφο Άλεξ Στεφανόπουλο και μετέφερε τις σκέψεις του για όσα τον κατηγορούν.

Τη Δευτέρα 9/1 ο πρώην επικεφαλής της «Κιβωτού του Κόσμου» έχει κληθεί να δώσει εξηγήσεις ως ύποπτος.

«Έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό. Είμαι λειτουργός του Υψίστου και είμαι έτοιμος να αποδεχτώ ό,τι ο Θεός επιτρέψει είτε κατά παραχώρηση είτε κατά ευλογία. Μετέχω στο σχέδιο του Θεού ενεργά και δια του μυστηρίου της ιεροσύνης και της Χάριτος που μου εκχωρήθηκε κατά την χειροτονία μου και εις διάκονο και εις πρεσβύτερο. Επομένως γνωρίζω τη σταυρική και μαρτυρική πορεία προς τον Γολγοθά όπως γνωρίζω με την ίδια βεβαιότητα και το τέλος αυτής της μαρτυρικής πορείας που είναι η ανάσταση και η δήλωση πρώτα ενώπιον του Θεού και ύστερα ενώπιον των ανθρώπων» είπε σύμφωνα με το «Πρωινό».

Η αγωνία μου είναι το μέλλον μόνον αυτών όλων των παιδιών, τα όνειρα, η πορεία και οι ελπίδες τους. Το μήνυμα που εκπέμπω και επιθυμώ να φτάσει τους Έλληνες πολίτες είναι: Δεν σας πρόδωσα. Δεν πρόδωσα την εμπιστοσύνη σας. Δεν πρόδωσα την αγάπη και τον σεβασμό σας. Έχω εμπιστοσύνη στην Ελληνική Δικαιοσύνη».

 

Σοκάρει η κατάθεση 18χρονου: Πίστευα ότι αν με χτύπαγαν κι άλλο θα πέθαινα

Άγριο ξυλοδαρμό φαίνεται ότι υπέστη ένας 18χρονος. Η περιγραφή του σοκάρει.

«[…] Τη νύχτα την ανάγκη μου την έκανα σε μπουκαλάκι γιατί η πόρτα της τουαλέτας ήταν κλειστή και δεν μπορούσα να βγω έξω. Ένα βράδυ που κοιμόμουν ο Α. και ο Π. μπήκαν μέσα, έκλεισαν την πόρτα και τα παράθυρα και τότε έφαγα πάρα πολύ άγριο ξύλο, όχι απλά μπουνιές και σφαλιάρες, αλλά με κοπάναγαν με σανίδες και πέτρες που έπαιρναν στα χέρια τους και με χτυπούσαν στα χέρια μου, στο στήθος, στην πλάτη και στο πρόσωπο με μπουνιές. Πίστευα ότι αν με χτύπαγαν κι άλλο θα πέθαινα […] Τους έλεγαν ότι πονάω και αυτοί γέλαγαν μαζί μου. Μπήκα στο γραφείο της διευθύντριας και της ζήτησα να με πάει στο νοσοκομείο, έβαλε τα κλάματα και μου είπε να ηρεμήσω και ότι θα φτιάξουν τα πράγματα. Στο νοσοκομείο δεν με πήγε ποτέ» είπε.