Τι προκαλεί το τσίμπημα τους
Μετά τις μωβ μέδουσες, οι γαλάζιες μέδουσες έρχονται να προκαλέσουν νέο… πονοκέφαλο στους λουόμενους, καθώς για έναν μήνα αναμένεται να έχουμε, όπως και κάθε χρόνο, την πληθυσμιακή έξαρση της γαλάζιας μέδουσας Rhizostoma pulmo.
Τις πληθυσμιακές αυτές εξάρσεις τις βλέπουμε από μέσα Ιουνίου μέχρι μέσα Ιουλίου στα πιο βαθιά – μακριά από τις παραλίες, εκτός από τις μέρες που οι άνεμοι και τα θαλάσσια ρεύματα μας τις φέρνουν στις ακτές μας.
Ποιες είναι οι γαλάζιες μέδουσες;
Η γαλάζια μέδουσα, με επιστημονικό όνομα Rhizostoma pulmo, σύμφωνα με το Ελληνικό Παρατηρητήριο Βιοποικιλότητας, είναι ένα από τα πολλά είδη μεδουσών που έχουμε στην Ελλάδα Είναι πελαγικό είδος και αυτό σημαίνει ότι ζει κυρίως στην ανοιχτή θάλασσα και σπάνια τις βλέπουν οι κολυμβητές ανάμεσα τους.
Είναι μεγάλη σε μέγεθος και μπορεί να φτάσει το μέγιστο μήκος της καμπάνας τα 90 εκατοστά σε διάμετρο. Ενώ ταυτόχρονα είναι και βαριά μέδουσα και έχει καταγραφεί να φτάνει έως τα 10 κιλά. Ενώ σε εμφάνιση μπορούμε να την δούμε σαν άσπρη ή και σαν έντονο γαλάζιο χρώμα.
Παρ’ ότι την τρομακτική εμπειρία που μπορεί να έχει κάποιος με το να δει μια μεγάλη μέδουσα, δεν είναι επικίνδυνη για τον άνθρωπο (εκτός από αλλεργικούς). Έχει κνιδοκύταρα και μπορούν να μας τσιμπήσουν αλλά δεν περνάνε το ανθρώπινο δέρμα και έτσι δεν υπάρχει κίνδυνος για την υγείας μας (όπως με την Pelagia noctiluca). Στο τσίμπημα της νιώθουμε ένα ελαφρύ κάψιμο και μια φαγούρα στο σώμα μας, αλλά μπορούμε να νιώσουμε τα ίδια ακόμα και αν δεν μας τσιμπήσει αλλά αν κολυμπάμε κοντά της και έχει απελευθερώσει μια βλέννα με τοξίνες που χρησιμοποιεί για να θηρεύσει το ζωοπλαγκτόν.
Αν έρχονται πάνω μας ενώ κολυμπάμε μπορούμε εύκολα να την απωθήσουμε, σπρώχνοντας την από την καμπάνα. Αλλά δεν πρέπει να πιάσουμε τη μέδουσα και μετά να πιάσουμε το πρόσωπο μας (ούτε καν τα μάγουλα μας) γιατί θα πρηστεί. Το τσούξιμο που νιώθουμε στο πρόσωπο μας είναι παρόμοιο με αυτό που νιώθουμε όταν καθαρίζουμε μια καυτή πιπεριά και την πιάσουμε με τα δάκτυλα μας στο εσωτερικό της και μετά πιάσουμε τα μάγουλα μας.
Σαν μεμονωμένα άτομα τις βλέπουμε πιο συχνά από Μάιο μέχρι Οκτώβριο, ενώ εμφανίζουν κάποιες μικρές και τοπικές εξάρσεις από μέσα Ιουνίου έως και τέλη Ιουλίου. Ενώ τον Αύγουστο συνηθίζουμε να τις βλέπουμε μισοφαγωμένες όπου κάποια είδη ψαριών κάνουν επιδρομή στα πλοκάμια τους.
Επειδή οι εξάρσεις τους είναι ετήσιες δεν χρειάζονται περισσότερο χρόνο να μείνουν στις θάλασσες μας αλλά ούτε να κάνουν τεράστιες πληθυσμιακές εξάρσεις όπως της Pelagia noctiluca.
Στην Ελλάδα συνηθίζουμε να βλέπουμε περισσότερο αυτές τις εξάρσεις από Ξάνθη προς Καβάλα, Θερμαϊκό προς παράλια Λάρισας, Βόρειο Ευβοϊκό, και Βόρειο-δυτική Πελοπόννησο και πιο σπάνια σε άλλες περιοχές.
