«Φώτη προσεύχομαι για σένα να τα καταφέρεις»
Συγκλονιστικά είναι τα λόγια του γιατρού Βαγγέλη Δημητρόπουλου, ο οποίος βρέθηκε δίπλα στον 6χρονο Φώτη από την πρώτη στιγμή, όταν τραυματίστηκε από καρτ που ξέφυγε της πορείας του σε αγώνα στην Πάτρα.
Ο γιατρός έσπευσε να παράσχει τις πρώτες βοήθειες στο μικρό αγόρι, το οποίο νοσηλεύεται διασωληνωμένο στη ΜΕΘ Παίδων του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών.
Αναλυτικά η ανάρτηση του:
Είσαι γιατρός, στο ΕΣΥ....Ξημερώνει Κυριακή και βγενεις από εφημερία,με όσα έχεις τραβήξει, και δεν ήταν λίγα, και ζητάς την γαλήνη την ηρεμία την ζεστασιά, της ξεκούρασης.. Και η μοίρα σε φέρνει σε μια ανθρώπινη εκδήλωση στην πόλη που αγαπάς, και ζεις.. Να δεις αυτό που χιλιοδιαφημιζεται, στην πόλη σου. Ανάβεις το κερί σου στην Ευαγγελιστρια, και περνεις θέση πίσω από τα προστατευτικα κάγκελα, και ζεις την αδρεναλίνη των αγώνων καρτ. Χασμουριεσαι,τα μάτια βαρεια τσούζουν από την κούραση, αλλά ο ήχος των καρτ σε κρατάει ξύπνιο και ζωντανό...
Θαυμάζεις 4 καρτ να μπαίνουν με τις μπάντες, και ξάφνου, ακούς το γ@μημενο μπαμ, σιμα σου, τα κάγκελα δίπλα σου, να ανοίγουν, τα προστατευτικα πλαστικά να σπάνε...Μεσα από τους καπνούς, την σκόνη ,που βγενουν, ξεχνάς την κούραση, το ξενύχτι, και σκεβεσαι ότι είσαι γιατρός.... Βλέπεις ένα παλικαράκι, στα χέρια κάποιων, μπροστά σου λιποθυμο, το κεφαλάκι γερμενο πισω, να το τρέχουν να φωνάζουν βοήθεια το παιδί το παιδί βοήθεια.... Είμαι γιατρός πρέπει να βοηθήσω.. Έτρεξα... Χυμενοι καφέδες, στο διάβα, τραπέζια πεσμένα, πλαστικά σπασμένα, στραπατσαρισμενα κάγκελα, στο διάβα μου...
Δεν με σταματούν, απλά φωνάζω είμαι γιατρός ρε παιδιά,, να βοηθήσω... Μου γλυστρα η σαγιονάρα, ακόμα την ψάχνω, δεν σταμάτησα.. Μονοσανταλος ζητάω από το προσωπικό ασφαλείας, να μου ανοίξει, το διαχωριστικό ασφαλείας, να βοηθήσω... Το εκαναν άμεσα... Δύο τρεις Ερυθροσταυριτες, πάνω από το ξαπλωμένο στο μαρμαρο της Πλ. Γεωργίου, κορμάκι του Μικρού Φώτη... Γονατισα.. Οξυγόνο παιδιά.... Οξυγόνο γρήγορα.. Κολάρο στον αυχένα τώρα...Βάζω την παλάμη μου στο στήθος του. Η καρδούλα του χτυπάει δυνατά γεμάτα, πιάνω το χεράκι του, το αφήνω, και πέφτει χωρίς τόνο... Κοιτάζω τις κόρες του, βυθισμενες....με το ένα χέρι την Αmbu, και το άλλο στο προσωπάκι,που δεν αντιδρά....
Να σου κ η Βιβή...Βαγγέλη μου είσαι εδωω?? Βοηθά Βιβή... Είναι δύσκολα βοηθά να το διώξουμε άμεσααα...... Τις δίνω την ambu, με συντονισμενες κινήσεις, να βάλουμε το κορμάκι στο φορείο-σανίδα με ιμάντες ακινητοποιησης.. Γρήγορα στο Ασθενοφορο Βιβή.. Βαγγέλη μου φτιάξαμε το οξυγόνο, Δείχνει 98,το οξυμετρο...ψηθιριζω βοηθά Χριστέ μου, το αγγελούδι.Το ασθενοφόρο πισωκολωνει.. Βιβή πας κοντά... Φεύγουν με σύνοδο την ελπίδα για ζωή.. Όλα έγιναν όπως πρεπει..Έφυγα Μονοσανταλος, Δεν ντράπηκα... Μέσα στο χαμό ποιος θα με δει...
Εφτασε η ώρα 22.07,και ακόμα αυπνος!! Η υπερένταση στο φουλ, τι κ αν έφτασα στην Αμφιλοχία, να γαλινεψω.. ...
Και εφημερευω κ αύριο κ την Τρίτη..... Δυημερο για να λειτουργήσει η τόσο ταλαιπωρημενη δομή της Αμαλιάδας.. Άνθρωπος είμαι.. Ένας Γιατρός του ΕΣΥ, όχι θεός..
Φώτη προσευχομε για σένα να τα καταφέρεις.. Είσαι στα καλά χέρια του καθηγητη κ. Ηλιαδη.
Καληνύχτα από έναν γιατρό του ΕΣΥ.
