Είχε αναγορεύσει τον μεγάλο μουσικοσυνθέτη Επίτιμο Διδάκτορα του Τμήματος Μουσικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής το 1996
Τον Μίκη Θεοδωράκη αποχαιρετά με μήνυμά του το Πανεπιστήμιο Αθηνών.
«Το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών τιμά έναν Μεγάλο Έλληνα, έναν Παγκόσμιο Συνθέτη, έναν Αγωνιστή και Δημοκράτη, έναν πραγματικό Πολίτη, τον Μίκη Θεοδωράκη. Το έργο του και γενικότερα η συνολική πορεία του αποτέλεσαν και θα αποτελούν πάντα σημείο αναφοράς όχι μόνον για τον ελληνισμό απανταχού αλλά και παγκόσμια» αναφέρεται στο μήνυμα.
Το Πανεπιστήμιο Αθηνών είχε αναγορεύσει τον μεγάλο μουσικοσυνθέτη Επίτιμο Διδάκτορα του Τμήματος Μουσικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής το 1996. Με την αφορμή αυτή θυμίζει ένα απόσπασμα από την ομιλία που είχε εκφωνήσει ο Μίκης Θεοδωράκης στη Μεγάλη Αίθουσα του Ιδρύματος.
«Στα 1943, πριν πενήντα τρία ολόκληρα χρόνια, έδινα μαζί με άλλους υποψήφιους, μέσα σ' αυτή την ίδια αίθουσα, εξετάσεις, προκειμένου να εισαχθώ σι η Νομική Σχολή. (...) Σ' αυτή την αίθουσα, καθηγητές και υποψήφιοι φοιτητές είχαν γίνει φαντάσματα του εαυτού τους από την πείνα. Τα ρούχα τους ήταν φτηνά και η όψη τους χλομή. Όμως στα μάτια όλων υπήρχε μια φλόγα και στην έκφραση τους κυριαρχούσε μια ανεξήγητη μέθη. Μια βαθύτατη χαρά για τη ζωή. Όμως προπάντων ένας απέραντος έρωτας για την ελληνική ιδέα, την ελληνική γλώσσα, τους μύθους και τους στίχους απ' την Αντιγόνη και τον Όμηρο έως τις Σουλιώτισσες και τον Κωστή Παλαμά. Φυσικά, μου ήταν αδύνατο να φανταστώ τότε πως, υστέρα από μισό αιώνα, θα ήμουν το τιμώμενο πρόσωπο μέσα στην ίδια αίθουσα. (...)
Ωστόσο το ταξίδι υπήρξε συναρπαστικό. Βγαίνοντας τότε απ' αυτή την αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου Αθηνών, που για τις ανάγκες των διαγωνισμών είχε μετατραπεί σε μια μεγάλη σχολική τάξη, και μόλις πάτησα την άσφαλτο της οδού Πανεπιστημίου, άρχισα την πορεία μου στη ζωή με σταθερά βηματισμό, που δε σταμάτησε ποτέ και με τίποτε… Και μόνο να ζεις στο φως της Αθήνας αποτελεί μέγιστη δωρεά. Γιατί, πέρα από τη δωρεά της ζωής, έχεις προικιστεί και με τη δωρεά της ουσίας της ζωής, που είναι η ελληνική φύση, η ελληνική γλώσσα, το ελληνικό ήθος, η ελληνική κληρονομιά».
