«Υπάρχει έντονος φόβος για το μέλλον, αποστασιοποίηση και καχυποψία προς τους ανθρώπους, κάτι που δεν με χαρακτήριζε πριν»
Συμπληρώθηκε ένας χρόνος από την ημέρα που η Ιωάννα δέχθηκε επίθεση με βιτριόλι στην Καλλιθέα και άλλαξε η ζωή της για πάντα.
«Από την πρώτη στιγμή οι γιατροί μου έλεγαν πως δεν πρόκειται για αγώνα εκατό μέτρων αλλά για μαραθώνιο. Η αποκατάσταση είναι ένας αγώνας μακρύς που πρέπει να βρίσκω συνεχώς αντοχές για να τερματίσω. Κάποια στιγμή μαθαίνεις αναγκαστικά να ζεις με τον πόνο. Από την ημέρα της απόπειρας δολοφονίας προσπαθώ να είμαι συγκεντρωμένη αποκλειστικά στην αποκατάσταση της υγείας μου και στα όνειρα που θέλω να πραγματοποιήσω. Φυσικά δεν τα καταφέρνω πάντα, στα συναισθήματά μου υπάρχουν μεγάλες διακυμάνσεις, καθώς βιώνω τις συνέπειες του μετατραυματικού στρες, λόγω του ψυχικού τραυματισμού που έχω υποστεί», ανέφερε στην εφημερίδα «Νέα Σαββατοκύριακο».
«Υπάρχει έντονος φόβος για το μέλλον, αποστασιοποίηση και καχυποψία προς τους ανθρώπους, κάτι που δεν με χαρακτήριζε πριν, και μεγάλος θυμός για την αδικία που μου έχει συμβεί. Όλα αυτά τα διαχειρίζομαι με τη βοήθεια του ψυχιάτρου μου, ο οποίος είναι πάντα δίπλα μου ώστε να εκτονώνω αυτά τα άσχημα συναισθήματα ελεγχόμενα και να μην ξεφεύγω από τον στόχο μου».
Για το τι θα άλλαζε αν μπορούσε να γυρίσει τον χρόνο πίσω, η Ιωάννα είπε: «Για πολλούς μήνες έψαχνα τι δεν έκανα σωστά, γιατί δεν κατάφερα να προστατέψω τον εαυτό μου, πώς δεν αντιλήφθηκα πως με παρακολουθούσε μια εγκληματίας σχεδόν δυο χρόνια. Αυτό είναι μεγάλο βάρος στην ψυχή μου. Είναι πολύ επίπονο όταν η λογική σου δεν σε βοηθά να εξηγήσεις την κατάσταση στην οποία έχεις βρεθεί. Στην πραγματικότητα εννοείται πως δεν θα μπορούσα να έχω κάνει κάτι. Σε αυτό το συμπέρασμα έχει καταλήξει η αστυνομική έρευνα, λαμβάνοντας υπόψη την επιμονή της παρ’ ολίγον δολοφόνου μου και τις τουλάχιστον πέντε απόπειρες δολοφονίας που έκανε εναντίον μου, τρεις στο σπίτι μου, σύμφωνα με αυτόπτη μάρτυρα και δύο στον χώρο εργασίας μου. Δεν θα σταματούσε μέχρι να πετύχει τον στόχο της».
Επιπλέον, η Ιωάννα μίλησε και για τους ανθρώπους που την έχουν στηρίξει όλο αυτό το διάστημα: «Επιπλέον, η επίθεση στάθηκε αφορμή να γνωρίσω νέους φίλους που με τη βοήθειά τους έχω κάνει σημαντικά βήματα. Δεν μπορεί κάποιος υπό τέτοιες συνθήκες να τα καταφέρει μόνος. Όταν έχεις προσπαθήσει ταπεινά και με όσα μέσα διαθέτεις να χτίσεις κάτι και μέσα σε μια στιγμή κάποιος στο καταστρέφει και μάλιστα χωρίς αιτία, χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου. Χάνεις το μυαλό σου, το κουράγιο σου. Καλείσαι να αντιμετωπίσεις πάρα πολλά, ενώ ταυτόχρονα σου έχουν πάρει τη δύναμη και την υγεία.
Ο κόσμος που με έχει στηρίξει δεν μπορεί να μου δώσει δέρμα, δεν μπορεί να υποστεί τον πόνο αντί εμού. Αυτό μπορώ μόνο εγώ να το κάνω. Καλείται όμως να με ελαφρύνει από άλλου είδους ευθύνες. Οπότε η δύναμή μου είναι οι άνθρωποι και η αλληλεγγύη τους. Μου λένε πώς γίνεται να είμαι τόσο δυνατή. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου δυνατό. Τη δύναμη την αντλώ από τη συμπαράσταση που λαμβάνω από τον κόσμο».
