«Νικήθηκε» από τον κορονοϊό
Θλίψη στον καλλιτεχνικό κόσμο σκόρπισε η είδηση του θανάτου του σκηνοθέτη Βασίλη Νικολαΐδη, ο οποίος έφυγε από τη ζωή «χτυπημένος» από τον κορονοϊό.
Τη δυσάρεστη είδηση έκανε γνωστή ο ηθοποιός και πρόεδρος του ΤΑΣΕΗ, Σπύρος Μπιμπίλας, μέσω μιας ανάρτησης στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook στην οποία δεν παρέλειψε να πει και ένα δημόσιο ευχαριστώ.
Αναλυτικά η ανάρτηση Μπιμπίλα:
«Έφυγε ακόμα ένας αγαπημένος μου… Βαριά θλίψη και οδύνη. Ο σπουδαίος μας σκηνοθέτης Βασίλης Νικολαΐδης με τις τόσες επιτυχίες και το μεγάλο έργο έφυγε από κοντά μας…Η τελευταία του παράσταση ήταν μαζί μας πέρυσι το. Θρυλικό ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ στο θέατρο Κορονετ που το σταμάτησε ο κορωνοιος..Λατρεμένε μου Βασίλη σ ευχαριστούμε για όσα μας προσέφερες, ήθος και γνώση».
Το πλούσιο βιογραφικό του
Ο Β. Νικολαΐδης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και θεατρολογία στο Παρίσι, ειδικευόμενος στην όπερα. Αρχής γενομένης το 1985, κυρίως με μουσικά έργα, έχει σκηνοθετήσει μέχρι σήμερα περισσότερες από 70 παραγωγές. Από το 1991 συνεργάζεται με την Εθνική Λυρική Σκηνή, από το 1992 με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και από το 2000 με το Εθνικό Θέατρο. Έχει συνεργαστεί, επίσης, με άλλα ελληνικά θέατρα (Πόρτα, Τέχνης, ΚΘΒΕ, Αμόρε, Θεσσαλικό Θέατρο κ.ά.), το Φεστιβάλ Αθηνών και τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ ελληνικών πόλεων. Είναι συγγραφέας του βιβλίου «Μαρία Κάλλας, Οι μεταμορφώσεις μιας τέχνης» (1983). Εργάστηκε ως παραγωγός μουσικών εκπομπών στο Τρίτο Πρόγραμμα (από το 1984) και ως σκηνοθέτης στο ραδιόφωνο (από το 1988). Σκηνοθέτησε επίσης (1989) για την ΕΡΑ2 μια ραδιοφωνική σειρά για τη ζωή της Σάρας Μπερνάρ, βασισμένη στο βιβλίο της Φρ. Σαγκάν, Γέλιο χωρίς τελειωμό.
Επιμελήθηκε τα προγράμματα της Ορχήστρας των Χρωμάτων, αρκετές κυκλοφορίες δίσκων και έγραψε άρθρα σε πολιτιστικά περιοδικά (Τέταρτο, Δίφωνο κ.ά.). Έχει διδάξει υποκριτική σε νέους τραγουδιστές στο Ωδείο Ατενέουμ και στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας. Διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου. Τιμήθηκε με το Βραβείο της Ένωσης Κριτικών Μουσικής και Θεάτρου (1998) και με το Βραβείο Σκηνοθεσίας «Κάρολος Κουν» (2000).
Διετέλεσε μέλος του ΔΣ της ΕΛΣ (1994), για την οποία, στο διάστημα 1991-2012, σκηνοθέτησε 19 παραγωγές ή/και αναβιώσεις παραγωγών έντεκα λυρικών έργων, μεταξύ των οποίων: Ένας χορός μεταμφιεσμένων (Un ballo in maschera], Αδριανή Λεκουβρέρ (Adriana Lecouvreur), Ο βαφτιστικός, Τα παραμύθια του Χόφμαν (Les contes d’Hoffmann), Άννα Μπολένα (Anna Bolena), Ο τροβαδούρος (Il trovatore), Κάρμεν (Carmen), Ναμπούκκο (Nabucco) (Ηρώδειο, 2010-11). Σκηνοθέτησε τις πρώτες παρουσιάσεις από την ΕΛΣ των έργων Η όπερα του ζητιάνου (The beggar’s opera) του Τζων Γκέυ (1996-97) και Ο γυρισμός του Αργύρη Κουνάδη (1990-91)
