Τι είναι η τέχνη της λήθης
Πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι ο ανθρώπινος νους είναι υπερβολικά σύνθετος για να τον αποκωδικοποιήσουμε και η μνήμη δεν αποτελεί εξαίρεση. Αν και έχουν διεξαχθεί αμέτρητες έρευνες για το πώς θυμόμαστε (και ξεχνάμε), κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα το μοντέλο στο οποίο βασίζεται η ανθρώπινη μνήμη.
Υπάρχουν, ωστόσο, δύο κύριοι λόγοι για τους οποίους οι ψυχολόγοι πιστεύουν ότι ξεχνάμε πληροφορίες:
– Αποθηκεύουμε πληροφορίες στη μνήμη μας, αλλά αδυνατούμε να τις ανακαλέσουμε όταν το χρειαζόμαστε, αλλά συχνά το καταφέρνουμε σε ύστερο χρόνο. Σε αυτή την περίπτωση, οι πληροφορίες είναι μη προσβάσιμες.
– Η ανθρώπινη μνήμη απλώς ξεχνά πληροφορίες, μόνιμα, και τα νευρωνικά ίχνη τους εξαφανίζονται. Σε αυτή την περίπτωση, η πληροφορία είναι μη διαθέσιμη.
Πώς ξεχνάμε
Πιστεύεται ότι ο τρόπος που ξεχνάμε διαφέρει ανάλογα με το αν η ανάμνηση αποθηκεύετε στην μακρόχρονη ή βραχύχρονη μνήμη όπως αναφέρει το enallaktikidrasi.com.
Στη βραχύχρονη μνήμη
Υπάρχουν 3 τρόποι με τους οποίους μπορεί να ξεχνάμε σε αυτό το είδος:
1. Αποσάθρωση: Συμβαίνει όταν δεν αναλογιζόμαστε πάνω στην πληροφορία και τα ίχνη αυτής ξεθωριάζουν στο χρόνο.
2. Εκτοπισμός/ Αντικατάσταση: Όταν μια νέα πληροφορία έρχεται και αντικαθιστά την παλιά.
3. Ανάμειξη: Είναι δύσκολο να θυμόμαστε πληροφορίες που είναι παρόμοιες μεταξύ τους. Η ανάμειξη, αν δεν χρησιμοποιείται συνειδητά, προκαλεί την απώλεια κάποιων πληροφοριών.
Στη μακρόχρονη μνήμη
Η μακρόχρονη μνήμη θεωρείται ότι είναι ατελείωτη στην χωρητικότητα και στη διάρκεια στο χρόνο. Κι όμως, μπορεί και πάλι να ξεχνάμε πληροφορίες μέσω της αποσάθρωσης, της παρακμής, αλλά και μέσω στη ανάμειξης από άλλες νέες αναμνήσεις.
Συμπέρασμα
Αν και αναγκαστικά ξεχνάμε, μας είναι ακόμα άγνωστο αν τα ίχνη των πληροφοριών εξαφανίζονται πλήρως από τα νευρωνικά δίκτυα της μνήμης. Στην ύπνωση, αναμνήσεις που ποτέ δεν ξέραμε ότι υπήρχαν μπορούν να ανακαλεστούν από την πρώιμη παιδική ηλικία.
Επομένως, κατά πόσο πραγματικά ξεχνάμε από τη στιγμή που έχει αποδειχθεί ότι με συγκεκριμένες μεθόδους, μπορούμε να ανακαλέσουμε ακόμα και σημαντικά γεγονότα και συναισθήματα που δεν «θυμόμασταν» συνειδητά;
