«Όταν άνοιξε η πόρτα μπήκε σε εφαρμογή το υπόλοιπο σχέδιο»
Για τα μπλεξίματα της με την δικαιοσύνη μίλησε η Ολιβέρα Τσίρκοβιτς η πρώην διεθνής μπασκετμπολίστρια και λησταρχίνα των «Ροζ Πανθήρων. Η Τσίρκοβιτς, σε συνέντευξη της στην εκπομπή «Αυτοψία» ανέφερε πως έμπλεξε με την παρανομία και βρέθηκε κρατούμενη στον Κορυδαλλό καθώς ήταν μέλος της συμμορίας «Ροζ Πάνθηρες», ενώ υπήρξε μια από τις καλύτερες μπασκετμπολίστριες στην Ευρώπη.
«Είναι νόμιμο να ανοίξεις ένα σπίτι και να έχεις κλεμμένα ρούχα, χρυσό, ό,τι να ‘ναι. Οι Σέρβοι πήγαιναν στην Ευρώπη και έφερναν κλεμμένα επώνυμα ρούχα και τέτοια και λέω ''γιατί όχι;''. Να αγοράζω εγώ φτηνά και να τα πουλάω νόμιμα. Ήταν νόμιμο γιατί είχαμε εμπάργκο και η Σερβία μας άφηνε να κάνουμε τα πάντα». Με τις γνωριμίες που είχε, ό,τι της έφερναν το πουλούσε αμέσως. Τόσο γρήγορα που άρχισε να χρηματοδοτεί ομάδες να κλέβουν σε όλη την Ευρώπη και μα ξεπουλά. «Ήμουν σίγουρη ότι δεν είμαι παράνομη. Ήμουν περήφανη πόσο έξυπνη είμαι και πόσο γρήγορα βγάζω τα λεφτά» εξήγησε.
Όταν χώρισε με τον πατέρα των παιδιών της ερωτεύτηκε ένα μέλος της συμμορίας έναν άνδρα που αποφάσισε να «χτυπήσει» ένα κοσμηματοπωλείο στη Χερσόνησο της Κρήτης.
Έμεινε μακριά από το σημείο κλοπής αλλά επέστρεψε με τον νέο της έρωτα στο Ρέθυμνο για να μην προκαλέσει υποψίες. Ένας ξεχασμένος λοστός κάτω από το κάθισμα και ένας έλεγχος από τους αστυνομικούς την οδήγησε στην πρώτη της καταδίκη. Έξι χρόνια ποινή φυλάκισης. «Δεν καταλαβαίνει τι γίνεται. Τα πρωτοσέλιδα της εποχής έγραφαν για την αμαζόνα μπασκετμπολίστρια και τρόμαξα. Παίρνω τον γιο μου και του λέω: Νικόλα, ο άνθρωπος που πήγα για κάτι δουλειές κάτι έκανε και έμπλεξα. Είμαι στη φυλακή. Μοιάζει με ξενοδοχείο που ξεκουράζεσαι όλη μέρα, που έχουμε φαγητό και είναι ωραία. Ο γιος τότε ήταν 10 ετών. Η συμμορία ακόμη δεν είχε αποκτήσει το όνομα ''Ροζ Πάνθηρες''».
Ο δικός της ρόλος στην οργάνωση ήταν, ισχυρίζεται, περισσότερο υποστηρικτικός. Να ενοικιάζει τα σπίτια ή τα αυτοκίνητα. Όμως ένα ακόμη λάθος και ο πάντα παρών έρωτας θα οδηγήσει και πάλι σε αδιέξοδο. Όταν ερωτήθηκε για το που στράβωσε αυτή η δουλειά απάντησε: «Δεν στράβωσε. Αυτός είναι ένας δρόμος μονόδρομος που σε πάει στη φυλακή. Η παρανομία είναι φυλακή και όποιος ονειρεύεται κάτι άλλο είναι άπειρος».
Με τον ίδιο άντρα, όπως την προηγούμενη φορά, βρέθηκε στην Ελλάδα για μια ληστεία. Ο ίδιος με έναν ακόμη πήγαν στην Καλλιθέα για ένα χτύπημα αλλά μια άλλη ληστεία σημειώθηκε μπροστά τους, είπε η Όλια, και βρέθηκαν στο στόχαστρο των αστυνομικών. Ο φίλος της πυροβόλησε και πυροβολήθηκε.
«Σαράντα μέρες ήταν σε κώμα. Δεν ξέρω πως έζησε αυτός ο άνθρωπος. Όλοι φύγανε αλλά εγώ έμεινα. Είπαμε αυτό το έργο που έχουμε αισθήματα, να ονειρεύομαι, δεν μπορούσα να τον αφήσω» είπε και εξήγησε πως από τη στιγμή που προφυλακίστηκε ήταν στον Κορυδαλλό ήταν αποφασισμένη να αποδράσει.
Η ευκαιρία ήρθε όταν η αρχιφύλακας της πρότεινε να ζωγραφίσει το δωμάτιο της διευθύντριας που έλειπε. Χρυσή ευκαιρία, λέει η ίδια. 15 μέτρα από την πόρτα του Κορυδαλλού, 15 μέτρα από την ελευθερία. Έχει συνεννοηθεί να έρθει ένας συνεργός, δήθεν ότι φέρνει χρώματα για την κρατούμενη-ζωγράφο. Και όταν άνοιξε η πόρτα μπήκε σε εφαρμογή το υπόλοιπο σχέδιο.
«Ποτέ δεν είχαμε πειράξει κόσμο. Απλά οι γυναίκες είναι περίεργες με το φόβο. Αρχίζουν να φωνάζουν, να ουρλιάζουν… του είπα να την χτυπήσει την αρχιφύλακα να μην ουρλιάζει. Του είπα αν κάνω έτσι με το κεφάλι χτύπησέ την και την χτύπησε και αυτή έπεσε. Ήμουν πολύ χαλαρή, βγήκα έξω με ωραία ρούχα, περπάτημα, ο άλλος με κρατούσε σαν να πάμε για βραδινό»
Ωστόσο, θυμάται πως αντί να ανέβει στη μεγάλη κυβισμού μηχανή ανέβηκε σε ένα παπάκι. «Πηγαίναμε σαν πληγωμένο σαλιγκάρι» είπε γελώντας. «Με το παπάκι σε δυο λεπτά ήμουν σε ένα σπίτι νοικιασμένο. Τελείωσε η υπόθεση, τέλος. Απόδραση τέλος».
Πλέον η Όλια Τσίρκοβιτς ζει μια νέα απαλλαγμένη από τα βάρη του παρελθόντος ζωή. Έχει γράψει δύο βιβλία και άλλο ένα που μόλις εκδόθηκε.
