Να διώκεται σε βαθμό κακουργήματος όποιος εγκαταλείπει θύμα τροχαίου ζητούν τα μέλη του «SOS-οδικά ατυχήματα»
Να διώκεται σε βαθμό κακουργήματος όποιος εγκαταλείπει θύμα τροχαίου ζητούν τα μέλη του πανελλήνιου συλλόγου «SOS-οδικά ατυχήματα», καθώς ετησίως και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των μελών του, μόνο στην Αθήνα, σημειώνονται πάνω από 25 εγκαταλείψεις. Το σύνολο του προβλήματος εκτινάσσεται όταν σε αυτό το θλιβερό νούμερο προσθέσουμε και την υπόλοιπη Ελλάδα, αλλά και την Κρήτη όπου το πρόβλημα τα τελευταία έτη είναι εξαιρετικά μεγάλο.
Η μέθη, το ανασφάλιστο όχημα και η έλλειψη άδειας κυκλοφορίας είναι οι σημαντικότεροι λόγοι των οδηγών που εγκαταλείπουν τα θύματά τους προβαίνοντας σε αυτήν την απάνθρωπη πράξη. Τα μέλη του συλλόγου ζητούν τροποποίηση του άρθρου 43 του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας και την εφαρμογή σε αυτές τις περιπτώσεις του άρθρου 306 του Ποινικού Κώδικα που διώκεται η συγκεκριμένη πράξη ως κακούργημα.
«Τα τελευταία χρόνια οι εγκαταλείψεις είναι πολύ συχνό φαινόμενο. Η μέθη, η έλλειψη άδειας οδήγησης και τα ανασφάλιστα οχήματα είναι οι σημαντικότεροι λόγοι που οδηγούν τους οδηγούς να εγκαταλείψουν τα θύματά τους αβοήθητα και μόνα τους στην άσφαλτο. Η Τροχαία από την πλευρά της κάνει καλά τη δουλειά της. Σε αυτό τον τομέα πολύ σημαντική είναι η βοήθεια από τις δεκάδες κάμερες που καταγράφουν τις όποιες κινήσεις. Υπάρχει μάλιστα και περίπτωση που υπήρξε σύλληψη μετά από 1,5 χρόνο», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο πρόεδρος του συλλόγου «SOS-οδικά ατυχήματα», Γιώργος Κουβίδης.
Ο ίδιος μάλιστα δίνει και στοιχεία που σοκάρουν, καθώς «οι περισσότερες εγκαταλείψεις γίνονται μέσα στις πόλεις. Κάθε χρόνια μόνο στην Αθήνα υπάρχουν 25 εγκαταλείψεις. Πόσο μάλιστα σε όλη την Ελλάδα, που οι περιπτώσεις είναι πολλαπλάσιες. Ως γιατρός μπορώ να διαβεβαιώσω ότι στις μισές περιπτώσεις που άνθρωποι άφησαν την τελευταία τους πνοή στην άσφαλτο θα μπορούσαν, αν δεν υπήρχε η εγκατάλειψη, να έφταναν τουλάχιστον ζωντανοί στο νοσοκομείο. Τα θύματα πολλές φορές μένουν αβοήθητα για 4 και 5 ώρες. Στο παρελθόν υπήρχε περίπτωση που ένας άνθρωπος έχασε την ζωή του από διερχόμενο αυτοκίνητο και τα επόμενα λεπτά πέρασαν από πάνω του άλλα επτά αυτοκίνητα και χρειάστηκε δείγμα DNA για να βρούμε την ταυτότητά του θύματος».
Για τον κ. Κουβίδη σημαντικό ρόλο τόσο στην ενημέρωση, όσο και στην ανάδειξη του προβλήματος παίζουν τα Μέσα Ενημέρωσης τα οποία «θα πρέπει να υποχρεώνονται να δημοσιοποιούν τις εγκαταλείψεις, τόσο για να υπάρχει ευαισθητοποίηση από περισσότερους συνανθρώπους μας όσο και να συμβάλλουμε στην αναζήτηση των ατόμων που εγκατέλειψαν το θύμα. Αυτό στο εξωτερικό γίνεται και αποφέρει καρπούς», ολοκλήρωσε.
Στο ίδιο μήκος κύματος κυμάνθηκαν και οι δηλώσεις του μέλους του ΔΣ του συλλόγου «SOS-οδικά ατυχήματα», Μανώλη Σταυρουλάκη. «Οι εγκαταλείψεις θυμάτων μετά από ατύχημα έγινε πλέον συνηθισμένο φαινόμενο και δυστυχώς βρίσκεται σε έξαρση. Όμως η νομοθεσία βοηθάει αυτόν που εγκαταλείπει, αφού ουσιαστικά δεν τιμωρείται. Όλοι βασίζονται στο άρθρο 43 -και έτσι οι ποινές είναι ένα απλό χάδι- και όχι στο άρθρο 306 που θεωρεί την εγκατάλειψη κακούργημα. Η τακτική που χρησιμοποιεί ο οδηγός που εγκατάλειψε το θύμα είναι ότι εμφανίζεται σε κάποιο αστυνομικό τμήμα δύο μέρες αργότερα για να αποφύγει το αυτόφωρο. Όμως η υπόθεση μπορεί να κάνει και 10 χρόνια να εκδικαστεί, και η ποινή τότε θα είναι αφαίρεση του διπλώματος από 2 έως 6 μήνες», επισήμανε ο κ. Σταυρουλάκης.
Ο γνωστός οδηγός αγώνων, Τάσος Μαρκουίζος ή γνωστός ως «Ιαβέρης», χαρακτηρίζει αυτούς που εγκαταλείπουν τα θύματα «τρομοκράτες». «Αυτό είναι έγκλημα με πρόθεση και δόλο», συνεχίζει και προσθέτει: «Αυτός που εγκαταλείπει είναι για μένα τρομοκράτης που έχει για όπλο ένα αυτοκίνητο. Όπως ο τρομοκράτης που σκοτώνει τα θύματά του τα εγκαταλείπει αβοήθητα, έτσι και αυτοί οι οδηγοί πράττουν στην άσφαλτο. Αλλά ο Έλληνας δεν έχει παιδεία, καθώς το σύνολο των Ελλήνων οδηγών στο πορτοκαλί πατάει γκάζι αντί για φρένο. Δεν φθάνει που η Ελλάδα είναι Νο1 χώρα στην Ευρώπη στα τροχαία ατυχήματα. Η Κρήτη έχει τα περισσότερα τροχαία ατυχήματα και φυσικά τις πολλές εγκαταλείψεις. Είναι η νέα μάστιγα. Πρέπει να ευαισθητοποιηθούμε ακόμη περισσότερο, ενώ όλοι μας οφείλουμε να αποκτήσουμε ανάλογη παιδεία. Αυτή κερδίζεται μέσα από τα σχολεία».
