Ο ναός της Σωτήρος για τον οποίο συγκεντρώθηκαν 453,3 εκατ. δρχ. και δεν κατασκευάστηκε ποτέ
Τα σκάνδαλα και η σκανδαλολογία κυριαρχούν στην πολιτική ζωή του τόπου σχεδόν καθόλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, κάτι που έχει κάνει πολλούς να υποστηρίζουν, ότι τέτοια πράγματα δεν γινόταν επί Χούντας. Είναι όμως έτσι; μιλούν για την «ηθική» των χουντικών
Τα πραγματικά γεγονότα τους διαψεύδουν, με περίτρανο παράδειγμα το περιβόητο «Τάμα του Έθνους». Ο επικεφαλής της Χούντας, Γεώργιος Παπαδόπουλος, αποφάσισε να υλοποιήσει ένα σχέδιο των μελών της Δ΄ Εθνοσυνέλευσης που είχε πραγματοποιηθεί στο Άργος το 1829, για ανέγερση ναού του Σωτήρος. Οι δικτάτορες εξήγγειλαν, ότι θα κτίσουν στα Τουρκοβούνια ένα μεγαλοπρεπή ναό, που θα γινόταν «το τρίτο αρχιτεκτονικό οικοδόμημα των Αθηνών μετά τον κλασικό Παρθενώνα και τον βυζαντινό Λυκαβηττό».
Ο ναός δεν κτίστηκε ποτέ, αλλά γέμισαν οι τσέπες των χουντικών. Άρχισαν να μαζεύουν χρήματα από εισφορές κρατικών φορέων και ιδιωτικών επιχειρήσεων, από τον κρατικό προϋπολογισμό και με δάνεια. Συνολικά συγκεντρώθηκαν 453,3 εκατομμύρια δραχμές. Στην ανώτατη επιτροπή για το «Τάμα του Έθνους» πρόεδρος ήταν ο Παπαδόπουλος και μέλη οι Παττακός, Μακαρέζος και ο εκλεκτός του καθεστώτος Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος.
Επτά χρόνια το μεγαλόπνοο έργο έμενε στα χαρτιά και ο κόσμος παρά τη φίμωση των μέσων ενημέρωσης βοούσε για το μεγάλο φαγοπότι. Τελικά λόγω των ενδοχουντικών συγκρούσεων, στις αρχές του 1974 έγινε απολογισμός, όπου αποδείχθηκε, ότι στο Ειδικό Ταμείο είχαν μείνει μόνο 47,3 εκατομμύρια δραχμές και τα υπόλοιπα 406 εκατομμύρια είχαν κάνει «φτερά». Φυσικά, για την υπεξαίρεση κανείς δεν δικάστηκα και κανείς δεν τιμωρήθηκε.
Ένα ακόμη οικονομικό -και όχι μόνο- σκάνδαλο, ήταν αυτό με τα σάπια κρέατα του στρατιωτικού Μιχάλη Μπαλόπουλου, ο οποίος ήταν υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας, αρμόδιος για θέματα εμπορίου το 1972-1973. Το 1975 καταδικάστηκε για εισαγωγή ακατάλληλων για την υγεία κρεάτων από την Αργεντινή, σε συνεργασία με μεγαλέμπορους της Ροδεσίας. Μάλιστα, ο Παττακός είχε εκδώσει διαταγή απαγόρευσης διάθεσης ντόπιου κρέατος, για να απορροφηθούν τα εισαγόμενα του Μπαλόπουλου, τα οποία είχαν αρχίσει να σαπίζουν και να βρωμάνε.
Οι Χουντικοί είχαν βέβαια ξεκινήσει το φαγοπότι με το καλημέρα. Μία από τις πρώτες αποφάσεις της Χούντας αφορούσε την αύξηση του μισθού του πρωθυπουργού από 23.600 σε 45.000 δραχμές και των υπουργών από 22.400 δραχμές σε 35.000 δραχμές. Θέσπισαν μάλιστα και «εκτός έδρας» της τάξως των 1.000 και 850 δραχμών αντιστοίχως και μετά άρχισαν τις περιοδείες, για να εισπράττουν.
Εκτός όμως από τις εξωπραγματικές αυξήσεις στους μισθούς τους, ήθελαν και τσάμπα σπίτια. Έτσι, το 1970 θεσμοθετήθηκε η παροχή κατοικίας για αξιωματικούς, που είχαν διαδραματίσει εξέχοντα ρόλο στο πραξικόπημα. Παράλληλα, διήγαγαν σκανδαλωδώς πολυτελή βίο, με έξοδα φυσικά του Κράτους, όπως έχουν αποκαλύψει η Δέσποινα Παπαδοπούλου και η Ντέλλα Ρουφογάλη.
