«Μπροστά μου κάνουν το τεστ. Είναι θετικό. Κοκαΐνη. Παθαίνω σοκ, είχα χάσει τη γη κάτω από τα πόδια μου»
H Ειρήνη Μελισσαροπούλου μίλησε στην εκπομπή «Αυτοψία» για την περιπέτεια που είχε στο Χονγκ Κόνγκ. Η 21χρονη που συνελήφθη το 2017, μίλησε για το ταξίδι με τον αδερφικό της φίλο, την τσάντα που είχε τα ναρκωτικά και την στιγμή της αθώωσης της.
Το ταξίδι με τον φίλο της από την Ρουμανία
Η 21χρονη Ειρήνη μίλησε για τον φίλο της με καταγωγή από την Ρουμανία. Όπως περιέγραψε ο «Πέτρος» ήταν φίλος με το πρώην αγόρι της, γνωρίστηκαν και άρχισαν όλοι μαζί να κάνουνε παρέα.
Κάποια στιγμή εκείνος της πρότεινε ένα ταξίδι στην Αιθιοπία ως δώρο. Η Ειρήνη δέχτηκε και μαζί με έναν άλλον φίλο τους έφυγαν όλοι μαζί.
Η σχέση τους παρέμεινε φιλική, εκείνος είχε 5 χρόνια σχέση με μια άλλη κοπέλα. Ο Πέτρος θα την βοηθούσε με την συζήτηση και την επικοινωνία, ήταν ο «διερμηνέας» της καθώς εκείνη γνώριζε ελάχιστα αγγλικά.
«Είμαστε χρόνια φίλοι, αδελφικοί και θέλω να σου κάνω ένα δώρο.Θα ήταν οδηγός μου. Τα αγγλικά μου τότε δεν ήταν στον καλύτερο βαθμό. Θα με συνόδευε. Για τα έξοδα μου, είπαν ότι αν χρειαστώ κάτι παραπάνω, είχαν λεφτά πίστευα ότι το δώρο ήταν όλο το πακέτο, όχι μόνο τα εισιτήρια. Κι εγώ έβαζα από την τσέπη μου. Το είδα σαν περιπέτεια με έναν αδελφικό μου φίλο», λέει χαρακτηριστικά.
Η πρόταση για το μόντελινγκ
Ένα βράδυ κατά την διάρκεια της διασκέδασης της με τους φίλους του Πέτρου, της είπε πως ένας φίλος του, του είπε πως η Ειρήνη κάνει για μόντελινγκ όπως ανέφερε η ίδια.
Εκείνη άκουσε τις φιλοφρονήσεις τους, κολακεύτηκε και ρώτησε τον Πέτρο γιατί εκείνος θα την βοηθούσε από ποια χώρα μπορεί να ξεκινήσει.
«Η ιδέα για το μόντελινγκ ήρθε στην Αιθιοπία. Είχαμε βγει με φίλους του Πέτρου μιλούσαν, τους άκουγα, για μόντελινγκ."Ειρήνη ο φίλος μου μου είπε ότι έχεις ωραίο σώμα, είσαι εμφανίσιμη, είσαι γλυκιά, ψηλή, αδύνατη". Πολλά επίθετα, ευκολόπιστη εγώ. Σε ποια κοπέλα δεν θα άρεσε; Τον πίστεψα».
Οι γονείς της δεν είχαν ιδέα, νόμιζαν πως είναι στην Καλαμάτα γιατί δεν ήθελε να τους ανησυχήσει.
Ο Πέτρος της είπε να ταξιδέψει εκείνη στο Χονγκ Χόνγκ και θα έρθει εκείνος με τον άλλο φίλο τους αργότερα γιατί θα βγούνε πιο φτηνά τα εισιτήρια.
Η τσάντα με τα ναρκωτικά
Όπως είπε η Ειρήνη ήταν στο ξενοδοχείο και ετοιμαζόταν για να φύγει. Επειδή δεν χώραγε τα πράγματα της η βαλίτσα ζήτησε από τον Πέτρο να της αγοράσει μια τσάντα για να τακτοποιήσει και τα υπόλοιπα.
«Είχαμε βγει το βράδυ, σηκώθηκα μεσημέρι. Πέταξα όλα τα πράγματα μέσα στη βαλίτσα. Στο δωμάτιο ήμασταν εγώ, ο Πέτρος και ο Νίκος. Είχα τελειώσει το μπάνιο, είχα βγει, το μαλλί βρεγμένο. Η βαλίτσα ήταν φουλ. Είπα στον Πέτρο σε παρακαλώ, πάρε μου μία τσάντα. Εχεις λεφτά; Πάρε μου μία μεγάλη τσάντα γιατί μπορεί να αγοράσω και κάτι, στο Χονγκ Κονγκ". Ο Πέτρος επέστρεψε λίγο αργότερα με έναν καινούργιο, ορειβατικό σάκο και τον ακούμπησε επάνω στο κρεβάτι. «Μου δίνει την τσάντα, την αφήνει πάνω στο κρεβάτι, άνοιξα τα φερμουάρ δεν είχα πάρει ορειβατικό σάκο και δεν ήξερα το βάρος του. Τσέκαρα ότι ήταν καθαρός, έβαλα τα πράγματα μέσα, πήρα και ένα μικρό τσαντάκι και τη βαλίτσα κι έφυγα». Η Ειρήνη πέρασε κανονικά από τον έλεγχο του αεροδρομίου στην Αιθιοπία.
«Ήμουν ντυμένη, έτοιμη για να αρχίσω το μόντελινγκ. Το είχα βάλει σκοπό».
Ο έλεγχος και τα ναρκωτικά
«Είναι πολύ μεγάλο το αεροδρόμιο. Δεν ήξερα ότι με είχανε σταμπάρει γιατί δεν ήξερα τι κουβαλούσα», θυμάται.
«Βγαίνω από την πρώτη έξοδο. Δεν είχα πάρει ακόμα τη βαλίτσα. Δείχνω το διαβατήριο μετά από 10 λεπτά, ένας άντρας και μία γυναίκα με ρώτησαν αν μπορούν να ψάξουν την χειραποσκευή. Λέω βέβαια. Την ανοίξανε, τα βγάλανε όλα από μέσα, τα κάνανε χάλια»,
«Δεν είχα άγχος, πίστευα ότι ήταν τελείως φυσιολογικό. Μόνη στο Χονγκ Κονγ, ούτε αγγλικά καλά, ούτε σήμα, κάρτα τίποτα. Με σταματά κάποιος κύριος με κουστούμι. Δεύτερος έλεγχος. Δεν έκανε κάτι σοβαρό. Έπιασε τα ρούχα, τα σήκωσε ξανά χάλια τα ρούχα».
Συνεχίζω να περπατώ στο αεροδρόμιο, για να πάρω τη βαλτίσα. Ρωτούσα δεξιά και αριστερά που θα μπορούσα να αλλάξω τα λεφτά μου, γιατί είχα χαθεί κιόλας.Αντί να σηκωθώ να τρέξω και να φύγω, το δίνω». Σε λίγα λεπτά συγκεντρώθηκαν 4 με 5 ομάδες τελωνειακών γύρω της. Περίπου 30 άτομα. Με κοιτούσαν περίεργα. Τότε με έπιασε το άγχος. Μίλαγαν μεταξύ τους και κοιτούσαν συνέχεια την τσάντα στο X-ray. Είχαν φωνάξει και ανώτερους κάτι μέσα μου δεν πήγαινε καλά. Με ρώτησαν αν μπορούν να ανοίξουν την τσάντα: Μπορούμε να τη σκίσουμε, νομίζουμε ότι βρήκαμε κάτι».
«Σκίζουνε με το νυστέρι την τσαντούλα. Αυτό που είδα θα μείνει αξέχαστο για πάντα. Μια τσάντα καφέ που δεν ήξερα ότι βρισκόταν εκεί μέσα. Παίρνουν το νυστέρι και βρίσκουν άσπρη σκόνη. Μπροστά μου κάνουν το τεστ. Είναι θετικό. Κοκαΐνη. Παθαίνω σοκ, είχα χάσει τη γη κάτω από τα πόδια μου. Νευρικό κλονισμό. Έκλαιγα. Κάτι μου είπαν για arrest, αλλά δεν υπήρχε μεταφραστής εκεί για να μου εξηγήσει τι γινότανε και γιατί βρισκότανε αυτό μέσα στην τσάντα».
«Δαχτυλικά αποτυπώματα, DNA, ήμουν καθαρή εκτός από αυτό το πράγμα που βρέθηκε. Δεν καταλάβαινα καλά τι λέγανε. Μου δείχνανε χαρτιά, στα κινέζικα στα αγγλικά, τίποτα στα ελληνικά».
Η 21χρονη, πέρασε μία ημέρα στο κρατητήριο του αεροδρομίου. «Με αφήσανε μόνη, ό,τι τηλέφωνο ήθελα να κάνω, γινότανε μπροστά τους, μου πήραν όλα τα πράγματα, τίποτα δεν είχα στα χέρια μου». Οι γονείς της το έμαθαν στις 22 Νοεμβρίου. «Δεν το έμαθαν από μένα αλλά από τα media».
«Ήθελα να πάρω τον Πέτρο αλλά εκείνος δεν σήκωσε το τηλέφωνο. "Πήγαινε εσύ πρώτη", ήταν σίγουρα κάτι κανονισμένο», λέει για τον τρόπο που βρέθηκαν τα ναρκωτικά στην τσάντα. «Είμαι αθώα. Είμαι έξω. Έδωσα αποδείξεις που κανένας δεν πίστευε. Είμαι αθώα, επτά στους επτά (σ.σ ενόρκους). Αυτός με πήγε στην Αιθιοπία, αυτός με πήγε στο Χονγκ Κονγκ». Η ίδια λέει ότι δεν θέλει να τον ξαναδεί στα μάτια της. Αν διασταυρωθούν στη Μυτιλήνη, θα του γυρίσει την πλάτη της. «Δεν θέλω άλλα τραβήγματα, οι επιπολαιότητές μου με στιγμάτισαν. Τελικά από φίλο την έπαθα», τόνισε χαρακτηριστικά.
«Οι χαμένες υποθέσεις είναι για να κερδίζονται. Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα υπόθεση με τον τρόπο που έγινε. Ήταν μία εξωτική περιπέτεια κατά την περιγραφή του πατέρα της και με όσα έβλεπα στα site», λέει ο δικηγόρος της οικογένειας, κ. Κεχαγιόγλου, που δέχτηκε το τηλεφώνημα του πατέρα της Ειρήνης, στις 23 Νοεμβρίου του 2017.
Η φυλακή
«Δε περίμενα ποτέ να πάω εγώ σε φυλακη, με πατέρα αστυνομικό. Φόβος, στεναχώρια, τρόμος, είχα κλειστεί στον εαυτό μου. Τίποτα παραπάνω.Ήμουν με το φόρεμα, με ρωτούν αν έχω τατουάζ, αν έχω χαρακωθεί, αν παίρνω κάποιο φάρμακο. Μου βγάλανε τα ρούχα, μου έδωσαν το κίτρινο το πουκαμισάκι και το πράσινο παντελόνι, για όσες περιμένουν το δικαστήριο. Οι καταδικασμένοι φοράνε καφέ ρούχα. Φωτογραφία, νοσοκομείο φυλακής, κελί, εξετάσεις ούρων, αίματος, ψυχολογικά ήμουν στα χειρότερα».
Οι άλλες γυναίκες στην φυλακή την δέχθηκαν ως «το μοντέλο από την Ελλάδα».
«Ανοίγει το κελί, έλα να μας δείξεις πως περπατάς, είχε βγει η φήμη ότι είχε έρθει το μοντέλο από την Ελλάδα», λέει για τις συγκρατούμενές της, κυρίως από τη Βρετανία και την Ινδονησία. «Δεν υπάρχουνε φίλοι μέσα στη φυλακή».
«Κοιμόμουν πάνω σε ξύλο. Έμαθα αγγλικά και κινέζικα. Είναι σαν στρατός. Προσοχή. Μεταβολή. Να γυρνάς από την άλλη πλευρά. Εγώ αυτά δεν θα τα είχα ξαναδεί. Στρώσιμο κρεβατιού. Δύο κουβέρτες και ενδιάμεσα σεντόνι.Αν δεν υπακούς σου κόβουν τα λεφτά από τις δουλειές που κάνεις, απομόνωση, σου κόβουν το φαΐ. Δεν διαβάζεις βιβλία». Η ίδια δεν υπέστη καμία τέτοια τιμωρία.
«Ένιωθα τρόμο, φόβο, θυμήθηκα τους γονείς μου, τον αδερφό μου. Λύγιζα τόσο πολύ που δεν μπορούσα να κρατηθώ και μου έλεγαν μην κλαις. Ο αδερφός μου ο μικρός τι έφταιγε; Γιατί τους είχα φλομώσει στο ψέμα; Γιατί είχα κάνει τον Πέτρο θεό και τους γονείς μου τους πέταξα κάτω και τους πατούσα;.
Όπως εξήγησε μπορούσε να μιλάει με τους δικούς της μόνο δέκα λεπτά τον μήνα.
«Έκλαιγα σαν το μωρό. Τον ρώτησα αν μ' αγαπάει. Και μου απάντησε "ναι". Και με πίστεψε από την πρώτη στιγμή. Θα το πολεμήσω. Δεν θα το αφήσω. Μέχρι και την τελευταία στιγμή πριν τους δω. Και την τελευταία μέρα του high court. Τους αγάπησα όσο δεν τους είχα αγαπήσει ποτέ. Τους έγραφα όσα είχα κάνει».
Και ο Έλληνας δικηγόρος είχε το δικαίωμα να την δει μόνο μία φορά τον μήνα, για 15 λεπτά. «Καμιά σωματική επαφή, ακόμα και τους γονείς της. Σε κλουβί με σίδερα και τζάμι. Ο πατέρας της έπιασε το χέρι».
Η αθώωση
«Κοιταζόμασταν στα μάτια με τους γονείς μου. Σηκώνεται ο πρόεδρος, πάγωσα, έτρεχε ο ιδρώτας, ήμουνα χάλια. "Not Guilty". Θα πάω στους γονείς μου , οι ένορκοι, ο κατήγορος, η δικαστής, χαρούμενοι. Οι ένορκοι έλαβαν, μεταξύ άλλων, υπόψιν τους το λευκό της ποινικό μητρώο, το νεαρό της ηλικίας της και το γεγονός ότι δεν ταξίδευε με μεγάλο χρηματικό ποσό σε μετρητά ή πολλά κινητά, όπως συνηθίζουν να κάνουν οι διακινητές ναρκωτικών.
«Θέλω να δω τον αδελφό μου, είναι 10 χρονών»,«Κλάματα, κατέρρευσα, έκλαιγε το μωρό, έκλαιγα κι εγώ. Τέτοια χαρά δεν είχα ξανανιώσει. Από εκείνη την ημέρα τον αγκαλιάζω κάθε ημέρα. Ειρήνη θα ξανάρθεις; Μη φύγεις ή πάρε με μαζί σου"».
Η ζωή στη Μυτιλήνη
Η ίδια λέει πως ορισμένοι στην κλειστή κοινωνία της Μυτιλήνης την αντιμετωπίζουν με επιφυλακτικότητα και καχυποψία. «Βλέπω ανθρώπους να με κοιτάνε περίεργα».
«Είμαι καλά, είμαι αθώα, είμαι με την οικογένειά μου. Αυτό μου αρκεί. Ο καθένας μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει. Είμαι αθώα».
