Πορεία στο κέντρο της Αθήνας για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας
Με τη συμμετοχή εκατοντάδων γυναικών πραγματοποιήθηκε πορεία, την οποία διοργάνωσε η πρωτοβουλία του Ελληνικού Δικτύου που συγκροτήθηκε για τη συμμετοχή στην Παγκόσμια Φεμινιστική απεργία στις 8 Μάρτη, στο κέντρο της Αθήνας.
Με το σύνθημα «Δεν είναι γιορτή, είναι Απεργία» γυναίκες από σωματεία, φεμινιστικές οργανώσεις, συλλογικότητες και ομοσπονδίες, του ιδιωτικού και του δημοσίου τομέα, πραγματοποίησαν συγκέντρωση στην Πλ. Κλαυθμώνος στις 1.30 μ.μ. και πορεία προς την Βουλή.
Με αφορμή την σημερινή Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, οι γυναίκες ανταποκρίθηκαν δυναμικά στο κάλεσμα του Ελληνικού Δικτύου για κοινή δράση με εκατομμύρια άλλες σε όλο το πλανήτη ενάντια στο σεξισμό και την καταπίεση.
Αντίστοιχες κινητοποιήσεις διοργανώθηκαν σε άλλες σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, όπως στη Θεσσαλονίκη, τα Χανιά, το Βόλο καθώς και σε πολλές χώρες του πλανήτη (παγκοσμίως το 2018 συμμετείχαν επίσημα 40 χώρες). Στην διάρκεια της συγκέντρωσης, οι γυναίκες με πολλά συνθήματα και πανό, εξέφρασαν την αξίωσή τους για ισομερή αντιμετώπιση με τους άνδρες, δήλωσαν ότι «παλεύουν, διεκδικούν, απεργούν», ενώ πολλές ομιλήτριες εξέφρασαν την ικανοποίηση τους για την μετατροπή αυτής της ημέρας σε απεργιακή κινητοποίηση, στην επιτυχία της οποίας συνέβαλλε η απόφαση των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ να κηρύξουν τρίωρη στάση εργασίας (1-3 μμ) προκειμένου να διευκολυνθεί το γυναικείο κίνημα.
«Μέσα σε μια περίοδο που τα κινήματα ενάντια στην καταπίεση φουντώνουν σε όλο τον κόσμο, η εργατική τάξη μπαίνει μπροστά να παλέψει συλλογικά ενάντια στις διακρίσεις» τόνισε η εκπρόσωπος από την «Κίνηση για μια Απεργιακή 8 Μάρτη».
Από τα σωματεία εργαζομένων στα νοσοκομεία και των αδιόριστων εκπαιδευτικών, τονίστηκε το δικαίωμα των γυναικών στην εργασία, ενώ επισημάνθηκε ότι το ποσοστό των άνεργων νέων γυναικών ανέρχεται στο 50%. Καταδίκασαν την αδήλωτη εργασία και την φτωχοποίηση που επιφέρει η επικράτηση της. Ζήτησαν ουσιαστική στήριξη της μητρότητας και όχι «απολύσεις και διωγμούς».
Η εκπρόσωπος της ΟΤΟΕ Σοφία Κάντα, αναφέρθηκε στη σημασία της παγκόσμιας φεμινιστικής απεργίας, τονίζοντας την αναγκαιότητα των γυναικών για μια κοινή μάχη «ενάντια στις διακρίσεις και τους αποκλεισμούς που αντιμετωπίζουν, με αποκορύφωμα την όξυνση των πολλαπλών μορφών βίας που σημειώνεται τα τελευταία χρόνια με αποκορύφωμα τις γυναικοκτονίες».
Με τη σειρά τους, εκπρόσωποι, τόσο από σωματεία εργαζομένων όσο και από γυναικείες οργανώσεις, καταδίκασαν την αδράνεια και τη σιωπή των γυναικών και της κοινωνίας γενικότερα, μπροστά στην καταπάτηση των δικαιωμάτων τους, στον προφανή σεξισμό που διέπει την καθημερινότητά τους, συχνά σε εναγκαλισμό με τον ακραίο ρατσισμό, στον έλεγχο των σωμάτων τους και της αυτοδιάθεσής τους, στον κίνδυνο που διατρέχουν οι ζωές τους. Το χρωστάνε άλλωστε, όπως ειπώθηκε, «στην Ελένη, στην Αγγελική, στην άγνωστη δολοφονημένη προσφύγισσα του Έβρου και στις δύο της κόρες».
