Ο διεθνολόγος Κωνσταντίνος Φίλης αναλύει την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο, μιλώντας στο news.gr - Σε ποια τεμάχια μπορεί να «χτυπήσει» η Άγκυρα
Ένα επικίνδυνο μπρα-ντε-φέρ είναι πιθανό να εκτυλιχθεί στην Ανατολική Μεσόγειο και συγκεκριμένα στην Κυπριακή ΑΟΖ μετά την ανακάλυψη στο κοίτασμα «Γλαύκος», αν η Τουρκία αποφασίσει να προχωρήσει στις εξαγγελίες και να προσπαθήσει να βάλει χέρι στα κοιτάσματα που όλα δείχνουν πως υπάρχουν σε σημαντικό βαθμό στην περιοχή.
Συνέντευξη στον Μαρίνο Γκασιάμη
Δύο κράτη μέλη της ΕΕ εμπλέκονται στο θέμα της αξιοποίησης των κοιτασμάτων της Ανατολικής Μεσογείου. Ελλάδα και Κύπρος. Σύμφωνα με τον γνωστό διεθνολόγο Κωνσταντίνο Φίλη, η ΕΕ θα πρέπει να αποφασίσει αν θα στηρίξει τα κράτη μέλη της και οι ΗΠΑ αν εννοούν τα περί στρατηγικής σημασίας της Ανατολικής Μεσογείου ως προς την ενεργειακή απεξάρτηση της ΕΕ από την Ρωσία. Οι δύο αυτές δυνάμεις θα πρέπει να το αποδείξουν με πράξεις. Πράξεις που έχουν να κάνουν με τον περιορισμό των ενεργειών που έχει εξαγγείλει με γεωτρύπανα η Τουρκία στην Κυπριακή ΑΟΖ.
Ο Κωνσταντίνος Φίλης μιλώντας στο news.gr επεσήμανε τα τεμάχια της Κυπριακή ΑΟΖ, στα οποία είναι πιθανό να εκδηλωθεί η τουρκική επιθετικότητα και απειλή.
«Η ανακάλυψη στο «Γλαύκος» δεν αλλάζει δραστικά τα δεδομένα. Πρέπει να είναι η 4η μεγαλύτερη στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτό θα το δούμε μετά την επιβεβαιωτική γεώτρηση και οπωσδήποτε δεν είναι μία ανακάλυψη τύπου «Zor». Όπως δηλαδή έγινε στην Αίγυπτο.
Οι ισορροπίες δεν αλλάζουν από τον «Γλαύκο», εκείνο όμως που επιτείνεται είναι η αίσθηση ότι τελικά, υπάρχει πλούτος στην Κυπριακή ΑΟΖ.
Φαίνεται πως υπάρχει μια διασύνδεση γεωλογική μεταξύ του «Zor» και της Κυπριακής ΑΟΖ.
Όπως καταλαβαίνετε αυτό σημαίνει πως δημιουργούνται προσδοκίες και αυτές δημιουργούν ακόμα μεγαλύτερες συνθήκες πίεσης απέναντι στην Τουρκία.
Διότι η Άγκυρα αισθάνεται και είναι η πραγματικότητα αυτή, πως βρίσκεται εκτός του ενεργειακού παιχνιδιού.
Για μένα το κρίσιμο είναι αν η ΕΕ θα αποφασίσει να στηρίξει με αποτελεσματικό τρόπο δύο κράτη μέλη της, Ελλάδα και Κύπρο. Αυτό το λέω γιατί υπάρχει μια ευκαιρία αυτή την στιγμή για την ΕΕ, στο πλαίσιο της στρατηγικής που έχει, απόκτησης εναλλακτικών πηγών τροφοδοσίας απέναντι στη Ρωσία, χωρίς η ανατολική Μεσόγειος από μόνη της να είναι μια καθοριστική για την ασφάλεια της τροφοδοσίας της ΕΕ περίπτωση, αλλά οπωσδήποτε είναι σημαντική. Θα μπορούσε να συμβάλλει σημαντικά σε αυτή την στρατηγική επιλογή των Ευρωπαίων.
Άρα λοιπόν έχει δύο κράτη μέλη, την Ελλάδα και την Κύπρο, τα οποία εμπλέκονται στις διεργασίες. Της Κύπρου φαίνεται πως σε λίγα χρόνια θα είναι σε θέση για την παραγωγή κάποιων ποσοτήτων, οι οποίες θα πρέπει να συνδυαστούν με τις ποσότητες κάποιου άλλου κράτους της περιοχής, του Ισραήλ, της Αιγύπτου ή και των δύο. Το άλλο κράτος που αναμένεται να έχει στο υπέδαφός του κάποιο πλούτο ενεργειακό, αναφέρομαι στην Ελλάδα, αλλά μπορεί να παίξει και το ρόλο του διαμετακομιστή.
Άρα λοιπόν αν η ΕΕ εννοεί αυτή την στήριξη προς την Ελλάδα και την Κύπρο και αν οι ΗΠΑ εννοούν με την σειρά τους, ότι η Ανατολική Μεσόγειος, για αυτές έχει στρατηγική σημασία, κυρίως ως κομμάτι της ενεργειακής απεξάρτησης της ΕΕ από την Ρωσία, τότε αυτό πρέπει να το αποδείξουν στην πράξη. Θα πρέπει να το αποδείξουν με το να αποτρέψουν την Τουρκία από το να κάνει ενέργειες αμφισβήτησης της Κυπριακής Δημοκρατίας και της κυριαρχίας της. Πιο συγκεκριμένα, ενέργειες όπως η μεταφορά πλωτού γεωτρύπανου εντός της Κυπριακής ΑΟΖ, πολύ δε περισσότερο, το τρύπημα εκ μέρους του πλωτού γεωτρύπανου, εντός της Κυπριακής ΑΟΖ.
Τα πιο επίφοβα τεμάχια για αυτή την περίπτωση είναι το 1,4,5,6 και το 7 γιατί σε αυτά η Τουρκία ισχυρίζεται πως κομμάτι αυτών εφάπτεται με την δική της υφαλοκρηπίδα και θα πρέπει λοιπόν να δούμε πως ακριβώς εννοούν οι υπόλοιπες δυνάμεις, ΕΕ και ΗΠΑ την στήριξη προς την Κύπρο.
Αν δούμε το τουρκικό γεωτρύπανο να βρίσκεται στην Κυπριακή ΑΟΖ, να μην παρεμποδίζει τις έρευνες που γίνονται αλλά παρόλα αυτά να είναι στην Κυπριακή ΑΟΖ και ακόμα χειρότερα να τρυπά στην Κυπριακή ΑΟΖ, αυτό θα σημαίνει πως είτε δεν το επιχείρησαν, είτε το επιχείρησαν και απέτυχαν, να αναστείλουν αυτή την πράξη από πλευράς της Τουρκίας, η οποία είναι πάρα πολύ σοβαρή για το διεθνές δίκαιο.
Αν από την άλλη το καταφέρουν θα σημαίνει πως η Τουρκία έχει πάρει το μήνυμα και καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί να πάει πέρα από εκεί που της ορίζουν οι δυνάμεις, που εμπλέκονται στην αξιοποίηση των υδρογονανθράκων της περιοχής».
