Πώς βιώνει την κρίση και την αγάπη του κόσμου πολύτεκνη οικογένεια στο Ωραιόκαστρο
Με ένα πλατύ χαμόγελο και μια αστείρευτη αισιοδοξία αντιμετωπίζει όλες τις καθημερινές προκλήσεις μια 13μελής οικογένεια που ζει τα τελευταία χρόνια στο Ωραιόκαστρο. Ο Ζαχαρίας Βέλτσιος και σύζυγός του Δήμητρα έχουν καταφέρει να εμφυσήσουν τη θετική τους ενέργεια και στα 11 παιδιά τους –τρία κορίτσια και οκτώ αγόρια- και να δημιουργήσουν μια πανέμορφη πολύτεκνη οικογένεια που αυτές τις μέρες περιμένει και το 14ο μέλος της!
Το νεαρό ζευγάρι, όπως γράφει το politisnews.gr, όχι μόνο δεν γκρινιάζει για τα προβλήματα της καθημερινότητας -που είναι προφανώς πολλά-, αλλά αρνείται πεισματικά να εγκλωβιστεί στη μιζέρια και τη μαυρίλα, χαρακτηριστικά που έχουν διαποτίσει το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας λόγω της οικονομικής δυσπραγίας. Όχι πως τα βγάζουν πέρα με ευκολία. Κάθε άλλο. Άνθρωπος του μόχθου, ο 42χρονος πατέρας είναι συνοδός απορριμματοφόρου σε γειτονικό δήμο, σκουπιδιάρης, όπως λέει ο ίδιος ορθά- κοφτά. Και για να μη λείψει τίποτα από την οικογένειά του, κάνει ό,τι περνά από το χέρι του: από ηλεκτρολογικά μερεμέτια και μετακομίσεις μέχρι συλλογή ανακυκλώσιμων υλικών.
«Οι ανάγκες είναι πολλές αλλά δεν μας πτοούν. Όλα παλεύονται αν υπάρχει υγεία, αν είσαι καλά με τον άνθρωπό σου και δεν έχεις γκρίνια. Κάνω τα πάντα για να εξοικονομήσω κάποια χρήματα και χαιρόμαστε την πολυμελή οικογένειά μας», λέει ο Ζαχαρίας με την αφοπλιστική αισιοδοξία που τον διακρίνει: «Δόξα το Θεό. Δεν έχουμε στερηθεί κάτι, ούτε το φαγητό ούτε τη θέρμανση. Μπορεί να ζεσταινόμαστε με ξύλα αλλά το σπίτι είναι ζεστό. Πιστεύω πως ζούμε σαν βασιλιάδες! Έχουμε τα πάντα. Βέβαια δεν μπορούμε, για παράδειγμα να πάμε όλοι μαζί διακοπές, αλλά δεν μας λείπουν», υπογραμμίζει. Φέτος, η οικογένεια περιορίστηκε σε κάποιες αυθημερόν βουτιές στις γειτονικές παραλίες ενώ τα αγόρια πήγαν στην κατασκήνωση.
Πέρυσι, όμως, στάθηκαν τυχεροί και πήγαν διακοπές. Όπως τους ενημέρωσαν από τον σύλλογο Πολυτέκνων, ένας ιερέας από την Αθήνα διέθετε σε μια πολύτεκνη οικογένεια το σπίτι των γονιών του για διακοπές! Τα μεγαλύτερα παιδιά έφευγαν την ίδια μέρα για κατασκήνωση και οι γονείς με τα τέσσερα μικρότερα μπορούσαν να απολαύσουν το ανέλπιστο δώρο.
«Συναντηθήκαμε με τον πατέρα Βαρθολομαίο –ο οποίος δεν μας γνώριζε- στο αεροδρόμιο μόλις έφτασε από την Αθήνα και ξεκινήσαμε για τον εξοχικό του. Σταμάτησε σε ένα ζαχαροπλαστείο και αγόρασε για τα παιδιά γλυκά και παγωτά. Μας εγκατέστησε στο σπίτι του, γέμισε το ψυγείο με αναψυκτικά, γιαούρτια, γάλατα, εμφιαλωμένα νερά κι ό,τι χρειάζεται μια οικογένεια. Μας έδωσε το κλειδί κι έφυγε για την Αθήνα αυθημερόν. Τέτοιοι άνθρωποι σπανίζουν», εξιστορεί ο Ζαχαρίας τον οποίο εντυπωσίασε ακόμη μία κίνηση του 49χρονου ιερέα: «Έγραψε επιστολή προς όσους είχαν διαμερίσματα στο συγκεκριμένο συγκρότημα καλώντας τους να αντιμετωπίσουν την οικογένειά μας σαν να ήταν δική του και να μη δυσανασχετήσουν εάν τα παιδιά έκαναν φασαρία», αν και όπως λέει ο Ζαχαρίας «το ότι έχουμε πολλά παιδιά δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να σεβόμαστε τις ώρες κοινής ησυχίας».
Ένας καθημερινός άθλος είναι για τη Δήμητρα η ανατροφή και η φροντίδα των παιδιών, αν και όπως λέει η ίδια «δεν αισθάνομαι ότι κάνω κάτι πολύ δύσκολο». Και, όπως σημειώνει η ίδια, όλοι βοηθούν ανάλογα με την ηλικία και τις δυνατότητές τους, με την 17χρονη Ευθυμία και την 15χρονη Άννα –άριστες μαθήτριες και οι δύο- να αναλαμβάνουν μέρος των καθημερινών υποχρεώσεων που αφορούν τον Βασίλη που πηγαίνει στην Γ’ Γυμνασίου, τον Γιώργο της Α’ Γυμνασίου, τον Χριστόφορο (ΣΤ’ Δημοτικού), τον Ιάκωβο (Δ’ Δημοτικού), τον Στέφανο (Γ’ Δημοτικού), τη Σοφία (Α’ Δημοτικού), τα δίδυμα Νίκο και Νέστορα που φέτος πηγαίνουν στα προνήπια και τον μόλις δύο ετών Μανώλη.
Όλη η κοινωνία μας αγκάλιασε
Ο Ζαχαρίας και η Δήμητρα μένουν στο Ωραιόκαστρο από το 2009 και είναι εντυπωσιασμένοι από την αγκαλιά που άνοιξε για τους ίδιους και την οικογένειά τους η κοινωνία της περιοχής. Τότε είχαν έξι παιδιά και δεν έβρισκαν διαμέρισμα που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες τους, αλλά και στα χρήματα που μπορούσαν να διαθέσουν μέσω του δανείου που δικαιούνταν από τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας. Και στο Ωραιόκαστρο βρήκαν αυτό που ήθελαν, ενώ οι… Κασσάνδρες διαψεύστηκαν. «Όλη η κοινωνία μας αγκάλιασε. Οι κάτοικοι του Ωραιοκάστρου είναι πολύ καλοί. Υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας που κάνουν πραγματικό έργο χωρίς να ζητήσεις βοήθεια», λένε ο Ζαχαρίας και η Δήμητρα που είναι 22 χρόνια μαζί και πιστεύουν πως «αν έχεις πίστη, ο Θεός είναι δίπλα σου. Και δεν σε βοηθάει με το να σου στείλει ένα σακί αλεύρι, αλλά στέλνοντας στο δρόμο σου καλούς ανθρώπους».
Η δωρεά των δυο αγνώστων και το «μάνα εξ ουρανού»!
«Ακόμη και το αυτοκίνητο μάς το έκαναν δωρεά δυο άγνωστοι, όταν μέναμε στη Νεάπολη», λέει ο Ζαχαρίας και περιγράφει τον τρόπο: «Έδωσαν σε έναν ιερέα, στον Εύοσμο, έναν φάκελο με 11.000 ευρώ και ζήτησαν να μου τον παραδώσει για να αγοράσουμε αυτοκίνητο που να καλύπτει τις ανάγκες μας, γιατί είχαμε ένα παλιό που μας ταλαιπωρούσε. Και δεν μάθαμε ποτέ ποιοι ήταν».
Αλλά και ο τρόπος με τον οποίο κατάφεραν να αγοράσουν το σπίτι στο Ωραιόκαστρο είναι για το νεαρό ζευγάρι ένα μικρό θαύμα. «Πριν τη λήψη του δανείου η μεσίτρια ζητούσε προκαταβολή 4.000 ευρώ, ποσό που δεν είχαμε. Βλέποντας αυτή την αδυναμία μας αλλά και την επιμονή μας για το σπίτι μας είπε: Τι περιμένετε, να σας πέσει το μάνα εξ ουρανού;», θυμούνται σήμερα ο Ζαχαρίας και η Δήμητρα οι οποίοι κατάφεραν, στην εκπνοή της προθεσμίας, να βρουν τα χρήματα. Και η λύση που δόθηκε ήταν γι’ αυτούς «μάνα εξ ουρανού».
Ήταν τότε δημότες του Δήμου Θεσσαλονίκης και –όπως τους ενημέρωσε μια φίλη- ο δήμος χορηγούσε εκείνη την περίοδο το ποσό των 3.000 ευρώ σε δωροεπιταγές σε πολύτεκνες οικογένειες με περισσότερα από τέσσερα παιδιά. Αλλά εκείνη τη χρονιά το βοήθημα αποφασίστηκε να καταβληθεί σε μετρητά. «Ήταν Δευτέρα όταν πήραμε τα 3.000 ευρώ. Πληρώθηκε ο Ζαχαρίας τον μισθό του κι έτσι προσθέσαμε άλλα 1.000 ευρώ και την Πέμπτη –τελευταία μέρα της προθεσμίας που είχαμε- δώσαμε την προκαταβολή για να ξεκινήσει η διαδικασία και να πάρουμε το σπίτι», θυμάται η νεαρή μητέρα.
Πέντε ψωμιά και 6 λίτρα γάλα κάθε μέρα!
«Έχω συγκλονιστεί από την αγάπη και τη συμπεριφορά του κόσμου. Οι άνθρωποι βοηθάνε από μόνοι τους και ο καθένας με τον τρόπο του. Το κάνουν μέσα από την καρδιά τους και πολλές φορές νιώθω και άσχημα», λέει η Δήμητρα, ενώ ο Ζαχαρίας θυμάται την έκπληξη του μανάβη, του κρεοπώλη και του φούρναρη όταν εκείνος ζήτησε για πρώτη φορά τις μεγάλες ποσότητες που χρειάζεται η οικογένεια για το καθημερινό της τραπέζι. Εκείνοι νόμιζαν πως οι προμήθειες προορίζονταν για κάποιο… πάρτι!
Είναι χαρακτηριστικό πως μόνο για το μεσημεριανό φαγητό η Δήμητρα θα πρέπει να ετοιμάζει δυο ταψιά, με τουλάχιστον –για παράδειγμα- τρία κιλά πατάτες και 12-13 μπούτια, ενώ η οικογένεια χρειάζεται κάθε μέρα 5 ψωμιά και 6 λίτρα γάλα που «δεν φτάνουν αν συνδυαστούν με κορν φλέικς». Αλλά κι ένα μεγάλο ψωμί του τοστ με 20 φέτες κασέρι και 20 φέτες γαλοπούλα ίσως να μη φτάσουν το πρωί για το σχολείο, ενώ άλλες τόσες ποσότητες χρειάζονται για το απογευματινό ή το βραδινό κολατσιό των παιδιών. Τουλάχιστον πέντε κιλά πατάτες πρέπει να καθαριστούν αν τα παιδιά τις θέλουν στο τηγάνι, ενώ στο βραδινό μενού μπαίνουν και τα φρούτα.
Η γραφική ύλη
Μια σημαντική επιβάρυνση για την πολύτεκνη οικογένεια είναι η αγορά γραφικής ύλης για το σχολείο, καθώς στην αρχή της χρονιάς χρειάζονται τουλάχιστον 50 ευρώ για κάθε παιδί, δηλαδή τουλάχιστον 500 ευρώ για τα 10 παιδιά που πηγαίνουν σε διάφορες σχολικές βαθμίδες. «Ο οικογενειακός προϋπολογισμός δεν φτάνει αλλά θα το διαχειριστούμε. Πρώτα θα αγοράσουμε τη γραφική ύλη για τα πιο μεγάλα παιδιά και στη συνέχεια για τα μικρότερα», έλεγε ο Ζαχαρίας μία μέρα μετά τον σχολικό αγιασμό σημειώνοντας ωστόσο τη σημαντική δωρεά σχολικών τσαντών που έκανε προς την οικογένεια μια τοπική εταιρία με παρέμβαση του αντιδημάρχου Κοινωνικής Πολιτικής, Πέτρου Αταμιάν. Δύο μέρες αργότερα περίμενε τον Ζαχαρία –χωρίς ο ίδιος να το ζητήσει- ακόμη μια ευχάριστη έκπληξη: η δωρεά του κ. Γιώργου Προκοπίδη που αφορούσε γραφική ύλη.
