«Kαμιά μουσουλμανική οικογένεια δεν μπορεί να κατανοήσει και να αποδεχτεί έλεγχο γεννήσεων και οικογενειακό προγραμματισμό»
Ελλάδα και Τουρκία είναι δύο χώρες εξ ορισμού γειτονικές και λόγω ιστορικών γεγονότων και συμφερόντων των εκάστοτε ηγεσιών των δύο πλευρών, αντίπαλες. Την ίδια στιγμή ο πληθυσμός της Ελλάδας μειώνεται ενώ της Τουρκίας αυξάνεται. Τα στοιχεία είναι δραματικά σε βάρος της Ελλάδας και δείχνουν πως σε μερικά χρόνια από τώρα η πληθυσμιακή αντιστοιχία θα έχει ξεπεράσει ακόμα και το 1 προς 10...
Γράφει ο Μαρίνος Γκασιάμης
Με την Τουρκία ειδικά να έχει εκπεφρασμένες επιθετικές τάσεις σε βάρος της Ελλάδας, αξίζει να ψάξει να δει κανείς που στηρίζει η Τουρκία αυτή της την επιθετικότητα. Θα πρέπει σύμφωνα με αναλυτές να ανατρέξει κανείς στον Θουκυδίδη. Η Τουρκία λοιπόν στηρίζει αυτή της την επιθετικότητα στην ισχύ που θεωρεί τουλάχιστον πως έχει. Ειδικά το στοιχείο της πληθυσμιακής υπεροχής που είναι ένα είδος ισχύος, το βλέπει κανείς στις δηλώσεις των τούρκων ηγετών που κομπάζουν πως η Ελλάδα δεν φτάνει στους κατοίκους ούτε καν την Κωνσταντινούπολη.
Το βλέπει ωστόσο κανείς και ταξιδεύοντας στην Τουρκία, στην αντίληψη μεγάλης μερίδας απλών τούρκων πολιτών που συχνά σε αποστροφές του λόγου τους συζητώντας για τις δύο χώρες θα σου πουν «έλα τώρα η Τουρκία είναι μεγάλη χώρα, έχουμε πολύ μεγαλύτερο πληθυσμό από εσάς».
Δυστυχώς πληθυσμιακά έχουν δίκιο. Μόλις στις 10 Ιουλίου η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία ανέφερε πως μεταξύ 2017 και 2018 ο πληθυσμός της Ελλάδας μειώθηκε κατά περίπου 30.000 άτομα και συγκεκριμένα από 10.768.000 σε 10.738.000.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της ΕΛΣΤΑΤ, μόνο το διάστημα 2011-2017 ο πληθυσμός της Ελλάδας μειώθηκε κατά 355.000 ανθρώπους και αν το πρόβλημα δεν αντιμετωπιστεί με την υπευθυνότητα που απαιτείται για το «νούμερο 1» εθνικό πρόβλημα, ο πληθυσμός της Ελλάδας, το 2050, μόλις που θα αγγίζει τα 10 εκατομμύρια ανθρώπων.
Κι ακόμη χειρότερα, σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Eurostat, το 2080, με 7,2 εκατομμύρια ανθρώπους, η Ελλάδα θα αποτελεί το μικρότερο τμήμα της ΕΕ.
Την ίδια στιγμή σύμφωνα με την ιστοσελίδα της Τουρκικής Στατιστικής Υπηρεσίας αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά στους δημογραφικούς δείκτες της χώρας, η Τουρκία που είχε το 2017, 80.810.525 κατοίκους αναμένεται να φτάσει τα 86.907.3067 το 2023.
Ο πληθυσμός της σύμφωνα με τις ίδιες μελέτες θα φτάσει το 2040 τα 100.331.233 κατοίκους. Σύμφωνα με την ίδια υπηρεσία ο τουρκικός πληθυσμός θα συνεχίσει να αυξάνεται μέχρι το 2069 φτάνοντας τα 107.664.079. Σε αυτό το σημείο θα μειωθεί ελαφρά λόγω δημογραφικών παραγόντων. Παρά ταύτα το 2080 που η Ελλάδα θα διαθέτει σύμφωνα με την Eurostat 7,2 εκατομμύρια κατοίκους η Τουρκία θα είναι μια δύναμη 107,1 εκατομμυρίων κατοίκων. Η αντιστοιχία δηλαδή θα έχει ξεφύγει πολύ πιο πάνω από το 1 προς 10…
Είναι χαρακτηριστικό πως μόνο ο πληθυσμός της Κωνσταντινούπολης θα είναι το 2023 στα 16,1 εκατομμύρια!
Πίσω από αυτή την πληθυσμιακή έκρηξη βρίσκεται ένας νεανικός πληθυσμός και ένα σημαντικός ρυθμός γεννήσεων. Σύμφωνα πάντα με την τουρκική στατιστική υπηρεσία ο μέσος όρος ηλικίας στην γειτονική χώρα είναι τα 32 έτη για το 2018, τα 33,5 για το 2023, τα 38,5 για το 2040, τα 42,3 για το 2060 και τα 45 για το 2080.
Σε δημοσίευμά της η εφημερίδα Sabah αναφέρει πως ο ρυθμός γεννήσεων ήταν 3,41 ανα μητέρα το 1970 και παρά την μείωσή του λόγω της αύξησης του εισοδήματος ήταν στις 2,14 γέννες ανά μητέρα το 2015. Όπως γίνεται αντιληπτό ακόμα και με έναν τέτοιο ρυθμό «γήρανσης», η Τουρκία θα διατηρεί το πληθυσμιακό πλεονέκτημα εσαεί.
Το γιατί η Ελλάδα έχει δημογραφικό πρόβλημα δεν χρειάζεται και μεγάλη ανάλυση. Η πιο «διπλωματική» απάντηση είναι μάλλον πως πρόκειται για πολυπαραγοντικό πρόβλημα.
Την ίδια στιγμή που οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις έχουν δείξει από μια παγερή στάση έως και παντελή αδιαφορία για ουσιαστικες λύσεις, χρησιμοποιώντας παλαιότερα το απόφθεγμα των κοινωνικών προτύπων και στα χρόνια της κρίσης την οικονομική δυσχέρεια, η Τουρκία δείχνει από τα παλιά χρόνια να έχει εντελώς διαφορετική προσέγγιση στο θέμα.
Είτε παλαιότερα λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων είτε στην σύγχρονη εποχή λόγω της κατανόησης της ανάγκης για εργατικά χέρια οι τουρκικές κυβερνήσεις πριμοδότησαν την γέννηση πολλών παιδιών.
Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της ανάλυσης του καθηγητή Φρανσέσκο Μπιλάρι από το Πανεπιστήμιο Μποκόνι στο Μιλάνο, η οποία αναφέρει πως η πολιτική Ερντογάν έφερε 10% περισσότερα παιδιά στην Τουρκία.
Είναι ενδεικτικό αναφέρει ο Μποκόνι πως συγκρίνοντας το 2004 περιοχές που ψήφιζαν το κόμμα AKP του Ερντογάν, με εκείνες που δεν τον ψήφιζαν, οι περιοχές του AKP είχαν 5 με 8 επιπλέον παιδιά ανα 1.000 γυναίκες ηλικίας 15 με 49 και 4 επιπλέον γάμους ανά 1.000 άτομα.
Είναι χαρακτηριστικές δύο φράσεις του Ερντογάν. Η μία ως προς τις γεννήσεις πως «καμιά μουσουλμανική οικογένεια δεν μπορεί να κατανοήσει και να αποδεχτεί έλεγχο γεννήσεων και οικογενειακό προγραμματισμό». Η δεύτερη ως προς την ευημερία που έφερε το AKP λέγοντας: «1.088.000 ψυγεία πωλήθηκαν τότε (2002) και 3.107.000 πέρυσι (2017). Αυτό δείχνει πως δεν υπάρχουν φτωχοί άνθρωποι...Αν υπάρχει ψυγείο σε κάθε σπίτι έχουμε ένα δεδομένο επίπεδο ευμάρειας».
Πέρα όμως από τα ψυγεία που σε πολλές περιπτώσεις δωρήθηκαν, ειδικά σε χωριά της Ανατολίας από το AKP, σύμφωνα με τον συνεργάτη του Ιταλού καθηγητή, Οζάν Ακσόι, καθηγητή στο University College του Λονδίνου, είναι γεγονός όπως αναφέρει πως στις περιοχές του κυβερνώντος κόμματος, οι κοινωνικές υποδομές που στηρίζουν την οικογένεια είναι περισσότερες και ποιο πλουσιοπάροχες. Δεν είναι τυχαίο, τονίζει, πως πολλά νέα ζευγάρια που ήθελαν να κάνουν παιδιά μετακόμισαν σε περιοχές του AKP.
Ο καθηγητής Μπιλάρι δεν διστάζει να συγκρίνει τις κοινωνικές παροχές της Τουρκίας προς τις οικογένειες για τα παιδιά τους, με αυτές της Σουηδίας. Η Τουρκία και οι κυβερνώντες αυτήν έχουν κατανοήσει εδώ και πολλά χρόνια την σημασία του πληθυσμού και για τις ανάγκες της οικονομίας και όπως όλα δείχνουν, κινούνται με μεθοδικότητα, όπως κάθε κράτος που σκέφτεται το μέλλον του.
Το ζητούμενο είναι κάτι αντίστοιχο και από την Ελληνική πλευρά...
