H κρίση του Σουέζ εκτοξεύει τις τιμές πετρελαίου στα ύψη και στη Μ. Βρετανία επανέρχεται το δελτίο καυσίμων. Η αυτοκινητοβιομηχανία αντιλαμβάνεται πως είναι καιρός για ένα νέο είδος αυτοκινήτου. Οι προδιαγραφές που δίνονται στον, ελληνικής καταγωγής, σχεδιαστή Αλέξανδρο Ισιγόνη για το νέο μοντέλο της British Motor Corporation είναι λιτές και συγκεκριμένες: Μικρές διαστάσεις, εκμετάλλευση των περιορισμένων χώρων, δυνατότητα μεταφοράς τεσσάρων επιβατών, υποδειγματική οδική συμπεριφορά, χαμηλή κατανάλωση και χαμηλό κόστος κατασκευής. Επτά μόλις μήνες αργότερα το καινοτόμο Mini είναι έτοιμο: Με ελάχιστους πρόβολους και τον κινητήρα της σειράς Α της BMC τοποθετημένο εγκάρσια και όχι κατά μήκος -όπως είναι το σύνηθες για την εποχή (ακόμα και το ψυγείο δεν τοποθετείται μπροστά, πίσω από τη μάσκα, αλλά αριστερά του κινητήρα, με παροχή αέρα από το βεντιλατέρ)- το Mini αποτελεί το πρότυπο της εκμετάλλευσης χώρων: 80% του συνολικού μήκους του είναι διαθέσιμο για τους επιβάτες. Ακόμα και οι ραφές του αμαξώματος είναι εξωτερικές έτσι ώστε να εξοικονομείται χώρος. Η εγκάρσια τοποθέτηση του κινητήρα, με το κιβώτιο από κάτω, σε συνδυασμό με την μετάδοση της κίνησης εμπρός είναι πραγματικά ρηξικέλευθη για την εποχή. Οι μεντεσέδες της τρίτης πόρτας, του πορτ-μπαγκάζ, είναι τοποθετημένοι στο κάτω μέρος της, έτσι ώστε να ανοίγοντας να διευκολύνει τη φόρτωση αντικειμένων, αλλά και να μπορεί να μείνει ανοικτή, εφόσον αυτά είναι ογκώδη. Μάλιστα στις πρώτες εκδόσεις του αυτοκινήτου, η πινακίδα κυκλοφορίας είναι έτσι αναρτημένη ώστε να πέφτει σε αυτήν την περίπτωση και να παραμένει ορατή. Ιδιοφυές στην απλότητά του, το Mini είναι ένα αυτοκίνητο που αλλάζει τα δεδομένα, γκρεμίζοντας πεποιθήσεις ολόκληρων δεκαετιών, σε τέτοιο βαθμό, ώστε δε θα μπορούσαμε να φανταστούμε πώς θα ήταν σήμερα η αυτοκίνηση χωρίς αυτό. Αν, λοιπόν, τον τρόπο που φτιάχνονται τα σημερινά αυτοκίνητα τον οφείλουμε στον Χένρι Φορντ, το σχεδιασμό τους το χρωστάμε στον σερ Άλεκ Ισιγόνη. Ένα από τα μυστικά της επιτυχίας του Mini έγκειται στο γεγονός πως πρόκειται για ένα από τα λίγα αυτοκίνητα που δημιουργήθηκαν εξ ολοκλήρου από έναν άνθρωπο. Ο ίδιος ο Ισιγόνης θεωρούσε τον εαυτό του «τον τελευταίο των Μπουγκάτι»: Τον τελευταίο που σχεδίαζε ολόκληρα αυτοκίνητα. Τα οποία κληρονομούν, αναπόφευκτα, κάτι από το χαρακτήρα του πνευματικού τους πατέρα. Έτσι και το Mini έχει θήκες που χωρούν ένα μπουκάλι τζιν, το αγαπημένο του ποτό, διαθέτει τασάκι, αλλά όχι ράδιο: ο κ. Ισιγόνης προτιμούσε την ησυχία.
Αρχικά το κοινό υποδέχεται το Mini μουδιασμένα. Το νέο, άγνωστο κόνσπετ, όσο και διάφορα αρχικά προβλήματα αξιοπιστίας -το πρωτότυπο δεν είχε ποτέ δοκιμαστεί κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες- έχουν αντίκτυπο στις πωλήσεις: Την πρώτη χρονιά δεν κατασκευάζονται περισσότερα από 20.000 αντίτυπα. Το αυτοκίνητο βρίσκει όμως γρήγορα το δρόμο προς την κορυφή, γίνεται έμβλημα της νεολαίας, σύντροφος των σελέμπριτις (από τους Beatles και την Τουίγκι, μέχρι τη Βασίλισσα Ελισάβετ και Βασιλιά Χουσεΐν της Ιορδανίας), αλλά και του απλού λαού, κατασκευάζεται εν τέλει σε 5,3 εκ. αντίτυπα και μένει στην παραγωγή μέχρι την 4 Οκτωβρίου του 2000: 41 ολόκληρα χρόνια! Μέσα στις τέσσερις δεκαετίες ζωής του υπερταξικού αυτού μοντέλου αρκετά πράγματα αλλάζουν, αλλά ποτέ ο μοναδικός, ρηξικέλευθος χαρακτήρας του. Ο αρχικός κινητήρας των 848 κ.εκ. των 34 ίππων, για παράδειγμα, βελτιώνεται το 1961 από τον προσωπικό φίλο του Ισιγόνη, John Cooper, με χωρητικότητα ενός λίτρου και 55 ίππους. Η αντίδραση του κοινού είναι τόσο θερμή, ώστε σύντομα εξελίσσεται μία ακόμη έκδοση (Cooper S) με 1.071 κ.εκ. και 70 ίππους. Η νίκη του Rauno Aaltonen στην κατηγορία του στο Ράλλυ Μόντε Κάρλο το 1963 αποδεικνύει την υποδειγματική οδηγική συμπεριφορά του μικρού βρετανικού αυτοκινήτου και αποτελεί την απαρχή μιας θρυλικής αγωνιστικής πορείας, που συνεχίζεται και από τις νίκες σε επίπεδο γενικής κατάταξης στο Ράλλυ Μόντε Κάρλο, τις χρονιές 1964, 1965 και 1967. Το Mini απλά θα μείνει στην ιστορία ως ένα από τα καινοτόμα μοντέλα στην ιστορία της αυτοκίνησης και σίγουρα όχι άδικα: Οι απαντήσεις που προσφέρει στις ανάγκες μιας ολόκληρης εποχής, παραμένουν ακόμη και σήμερα σημείο αναφοράς στην αυτοκινητοβιομηχανία.
